گروه اجتماعی: محسن آرمین در اولین نشست حزب توسعه ملی ایران اسلامی، گفت: در مسائل داخلی و خارجی به مرحلهای رسیدهایم که دیگر کشور فرصت اشتباه ندارد زیرا اشتباه میتواند اثرگذار باشد. کاری که اصلاحطلبان کردند این بود که ضمن اینکه راهبرد متفاوتی داشته باشند و کاندیدای نیابتی را قبول نکنند، ظرفیت نظام را هم در نظر گرفتند. بنای ما بر این بود که از این فرصت استفاده کنیم. هرچند هزینه این انتخاب را هم باید بدهیم. فکر میکنم کار خوبی انجام دادیم. یعنی از موضع مسئولیت اجتماعی برای منافع ملی عمل و نتیجه گرفتیم.
نارضایتی
نایبرئیس جبهه اصلاحات جامعه متکثر ایران نیازمند یک سامان سیاسی جدید است، گفت: جامعه ایران طی دهههای اخیر دستخوش تحولات عمیقی شده که در سه سطح خودش را نشان میدهد و سه نشانه بارز از عمق تحولات به ما خبر میدهد؛ که یکی از آنها «گسترش نارضایتیها» است. پایگاه اجتماعی جمهوری اسلامی بهتدریج از قشر متوسط به مناطق محروم تغییر کرد و در سالهای اخیر متأسفانه پایگاه اجتماعی نظام در بخشهای محروم هم تضعیفشده است. اینیک هشدار جدی است.
قهر با صندوق رأی
آرمین گفت: نکته دوم قهر مردم با صندوق رأی و پیدایش کاندیدای متفاوت است. مردم به کسی رأی میدهند که هیچ نقشی در وضعیت موجود ندارد. نشانه سوم این است که جامعه ما دارد به سمت یک نوع تکثر میل میکند؛ بهطوریکه نیروهایی وجود دارد که ارزشها و آرمانهای خود را در دو جریان اصولگرا و اصلاحطلب نمیبیند و البته نمایندهای هم در سیاست ندارد. یعنی جامعه ایران دستخوش تحولاتی شده و نیروهای جدیدی بهتدریج دارند شکل میگیرند. جامعه متکثر ایران نیازمند یک سامان سیاسی جدید است. کمظرفیتی و عدم فهم این تحول را در صداوسیما میتوانید ببینید که چقدر تفاوت دارد با آنچه در لایههای مختلف جامعه جاری است. یا اینکه این نشانهها را میتوانید در مقولاتی مثل حجاب و فیلترینگ ببینید که چقدر مقاومت میشود در برابر آنچه در جامعه میگذرد؛ ضرر آنهم متوجه حاکمیت است. البته در این انتخابات دیدید که حاکمیت تا حدودی وضعیت را درک کرد و انعطافی به خرج داده شد. اگر قرار بود روندی که از سال 96 شروعشده بود ادامه پیدا کند، چنین انتخاباتی هم برگزار نمیشد؛ اما وضعیت جامعه نیازمند انعطافهای بیشتر است.
اصلاحطلبان سرمایه سیاسی
نایبرئیس جبهه اصلاحات گفت: پزشکیان محصول انتخاباتی است که در مقایسه با رؤسای جمهور گذشته کمترین تعداد آراء را داشته و طبیعی است که با مشکلاتی بیشتر از آقای خاتمی مواجه باشد. بنابراین، باید انتظارات خودمان را منطقی کنیم و نمیتوانیم انتظارات حداکثری داشته باشیم. انصافاً هم دولت ایشان دستاوردهایی داشته است. مطمئن باشید اگر رئیس دانشگاه تهران، رئیس دوره رئیسی بود، مسئله اخیر کوی دانشگاه به یک فاجعه تبدیل میشد. متأسفانه نظام در بحرانآفرینی تخصص دارد، بالأخره رئیسجمهوری آمده که در مسائل سیاست داخلی و خارجی نگاهش به ما نزدیک است و البته دیدگاههای خودش را هم دارد. وضعیت مطلوب نیست و دولت برنامه ندارد و یک مجموعه تخصصی یا در کنارش نیست یا اولویت ندارد. مهمترین مشکل دولت این است که گفتمان ندارد. «وفاق» گفتمان نیست؛ نتیجه یک گفتمان است. ما باید ظرفیت حاکمیت را ببینیم و متناسب با آن، مطالباتمان از دولت را تنظیم کنیم؛ ما نمیتوانیم مطالبات حداکثری داشته باشیم. اگر اصلاحطلبان نبودند، پزشکیان در دور دوم رأی نمیآورد. فعلاً اصلاحطلبان مهمترین نیروی سیاسی کشور هستند. البته با همه نگرانیهایی که در جامعه مطرح کردیم، اگر اصلاحطلبان نتوانند جامعه را نمایندگی کنند، طبعاً عرصه را خواهند باخت و به یک اقلیت تبدیل میشوند.
توسعه تشکیلات
آرمین گفت: اصلاحطلبان باید مطالبات جامعه را نمایندگی کند تا جامعه احساس کند که اصلاحطلبان صدای آنها هستند. جامعه باید احساس کند که اصلاحطلبان به حاکمیت نگاه ندارند و به مردم هم نگاهدارند. باید برای کاهش کمبودها تلاش کنیم تا دولت عملکرد بهتری داشته باشد. البته باید دنبال «توسعه تشکیلاتی» برویم. اولویت ما باید تقویت تشکیلاتی و توسعه تشکیلاتی باشد و اگر توانستیم نیرو تربیت کنیم، به بخشهای اجرایی میتوانیم نیرو بدهیم. اما نفس گفتوگوها تولیدکننده فکر و ایده است؛ اینطوری ما میتوانیم جامعه مدنی و سیاسی را به یک جامعه پویا تبدیل کنیم. ما یک دولت مقتدر و یک جامعه قدرتمند میخواهیم؛ جامعه قدرتمند هم به نهادهای مدنی و احزاب قدرتمند است. جامعه مدنی قدرتمند وجود نداشته باشد، دولت قدرتمند، اقتدارگرا میشود.