یدالله اسلامی- روزنامه نگار
کوشش برای آزادی وتلاش برای دست یابی به حقوق شهروندی، نه پروژه ای کوتاه مدت که روندی دامنه دار و دراز مدت است. این روند همراه با افت وخیز وکامیابی و ناکامی بوده است . پاره ای خسته از افتادن وبرخاستن های فراوان، و دویدن ها و نرسیدن ها ،دل شکسته و درهم شکسته شده و دل کنده و بار سفر می بندند و می روند تا در گوشه ای دیگر از این کره خاکی امن وامان یابند و به جای تنش ونگرانی بی دغدغه زندگی کنند. درحالی که در کوله بار سفر دغدغه هارا با خویش می برند و روح و جان خویش را در وطن جای می گذارند و هیچ جای دیگر وطن را از یاد نمی برند. آن کس که رخت می بندد ومی رود تنها خود را می رهاند و آن ها که می مانند رهایی و آزادی مردم وکشور را هدف می دانند.
تلاش برای آزادی تلاشی درون زا است، آنها که دل به دخالت بیگانه بسته و آشکارا این دلبستگی را بیان می کنند گام درمسیر خیانت نهاده اند و کسانی که به توجیه این خیانت پیشگی می نشینند و این دریوزگی را توجیه کرده وتبلیغ می کنند دوستان ملت ایران نیستند هرچند به نام ایران سخن می گویند.
ازسوی دیگرکسانی هم که در پوشش ارکان حاکمیت آزادی و سبک زندگی را بر نمی تابند و برای مردم نسخه های کهنه و برگرفته از ذهن بسته خویش می پیچند و بر محدودیت ها افزوده و تنگناها را گسترده می کنند درکمک به دل بستگان به بیگانه نقشی بی همانند ایفا می کنند.
شگفت آن است که این گروه اخیر نه دنیا را می شناسند و نه می خواهند که بشناسند. انگار مأموریت تخریب پایه های دلبستگی به کشور و اعتماد به حاکمیت را بر عهده گرفته اند! رسالت این مدعیان به ظاهر، ترویج دین داری و رعایت اصول مذهبی است و در عمل تیشه به ریشه دین و باورهای مذهبی می زنند.
مسیر کشور مسیر آزادی و رهایی است ولی این راه با همبستگی ملی و با تکیه بر توان ملی و با روش های خشونت پرهیز ومسالمت آمیز ممکن می شود ،
برخی افراد خود خوانده ومدعیان همگامی با مردم درلباس دلسوزی و با دزدیدن شعار های مردمی همچون شعار زیبای “زن’زندگی’آزادی” خود را در پوششی پنهان می کنند که نشانه ای از آن ندارند و آن هایی که چتر بیگانه برسر گرفته اند دل بسته آزادی پرهایی کشور نبوده ونیستند .
نه رخت بستن و رفتن و نه برای آزادی، دل بسته بیگانه شدن و نه شعارهای مردم را بر دست گرفتن و خود را رهبر پنداشتن، نه به نا امیدی دامن زدن و یا تبلیغ به سرعت به هدف رسیدن و… هیچکدام چاره این درد مزمن وکهنه نیستند .
راه ماندن ،آگاهی را ترویج کردن ،دانایی را بسیج کردن، دانش را به خدمت گرفتن ،تجربه ها را دستمایه ادامه راه کردن، باهم شدن وهمبستگی را بنیان نهادن ،همه سلیقه ها و نگرش ها را به رسمیت شناختن، هویت ملی را پاس داشتن ، بر روح زخم خورده’ مردم مرهم نهادن ، ماندن و ایران را آباد کردن و ساختن است. اندیشه های پراکنده را گرد آوردن ونهادهای توانمندتر بنیان نهادن و پراکندگی ها را گرد آوردن و نقشه ای برای رفتن ترسیم کردن است .
برای ایران باهم بودن را از یاد نبریم، برای ایران به توان ملی بیاندیشیم و از ارکان حاکمیت بخواهیم برای ایران دست از لجاجت با مردم بردارید.