م رضا بهنام

10 اکتبر 2023

تارنمای کانترپانچ

برگردان و کوتاه سازی علی اصغر شهدی

[email protected]

 

صیهونیسم مسئولترین نیروی فاجعه‌ای است که امروز در غزه، کرانه باختری و اورشلیم شاهد آن هستیم و به راحتی قابل شناسائی است.

صهیونیسم ایدئولوژی سیاسی است که در قرن نوزدهم در اروپا در میان اقلیت کوچکی از یهودیان که مصمم به ایجاد یک سرزمین یهودی بودند، ظهور کرد. بیست و دو کنگره صهیونیستی  بین سال‌های 1276 و 1325 شمسی ( 1897 و 1946 میلادی) تشکیل شد. تئودور هرتصل روزنامه‌نگار وینی و بنیان‌گذار جنبش مدرن صهیونیستی، روند اجرای دیدگاه خود از آرمان‌شهر یهودی را در اولین کنگره صهیونیستی در مرداد 1276 شمسی ( اوت 1897 میلادی) در بازل، سوئیس آغاز کرد.

 هرتصل که از موفقیت خود مطمئن بود، با افتخار اعلام کرد:  "من دولت یهودی را در بازل تأسیس کردم." او به ایجاد کمپینی کمک کرد که یک جنبش مردمی را به جنبشی سیاسی برای ایجاد سرزمینی برای یهودیان تبدیل کرد که  حاصل آن در هم شکستن سرزمین فلسطینیان بود. 

برای درک قتل عام فلسطینیان توسط اسرائیل و زمین های سوخته ای که آنها در غزه ایجاد می کنند، باید نقشه ای را به یاد آوریم که بر اساس آن، بنیانگذاران اسرائیل برای ایجاد سرزمین یهودی خود ترسیم کرده بودند.

رهبران اولیه رژیم صهیونیستی به صراحت در مورد آنچه که آنها برنامه‌های "انتقال" برای ایجاد "اکثریت یهودی" در فلسطین می‌دانستند، صحبت کردند.  یوسف ویتز - معروف به "معمار انتقال" - به عنوان مدیر بخش اسکان یهودیان خدمت می کرد. ویتز به‌عنوان رئیس کمیته‌های نقل و انتقالات، برنامه‌های دیرینه صهیونیست‌ها را برای «انتقال» (پاکسازی قومی) و خلع ید فلسطینی‌ها از خانه‌ها، زمین‌ها و مشاغلشان به اجرا گذاشت.وی می گوید   « باید روشن شود که در یک کشور جایی برای هر دو قوم نیست. اگر اعراب آن را ترک کنند، کشور برای ما وسیع و گسترده می شود. تنها راه حل، سرزمین اسرائیل.بدون اعراب است. اینجا جایی برای سازش نیست... راهی جز انتقال اعراب از اینجا به کشورهای همسایه وجود ندارد».

ویتز همچنین در مورد گسترش مرزهای "دولت یهود" به مناطقی در لبنان و سوریه صحبت کرد. ویتز در ملاقاتی در اول تیر 1320  (22 ژوئن 1941) با رئیس صندوق ملی یهودیان،  مناخیم اوسیشکین نوشت: «سرزمین اسرائیل اگر اعراب از آن حذف گردند و مرزهایش بزرگ شود  اصلاً کوچک نیست. کمی؛ از شمال تا لیتانی [رودخانه لبنان] و از شرق شامل بلندی‌های جولان. در حالی که اعراب [فلسطینی] به شمال سوریه و عراق منتقل می شوند. از این به بعد ما باید یک برنامه مخفی بر اساس حذف اعراب [فلسطینی] از اسرائیل انجام دهیم. آن را وارد محافل سیاسی آمریکا کنیم. امروز هیچ جایگزین دیگری نداریم. ما اینجا با اعراب زندگی نخواهیم کرد.» ( اخراج فلسطینیان ، صفحات 134-135)

تاریخ فلسطین یکی از تحریف‌شده‌ترین تاریخ‌های عصر ماست. جنگ جهانی اول بویژه در اروپا، فروپاشی و تشریح امپراتوری عثمانی، کمبود و کمینگی دولت های مدنی در جهان عرب، غرور امپراتوری های اروپایی، دسیسه صهیونیستی، غیرت و خشونت، همگی باعث تولد اسرائیل شدند. اسراییلی که در نامشروعی متولد شده است، از ابتدا در خشونت و در ایدئولوژی مذهبی افسانه ای غوطه ور بوده است.

فلسطینی ها که از فروپاشی عثمانی به خود می پیچیدند، برای مبارزه با تجاوز انگلیس و امواج مهاجران یهودی که به تدریج نفوذ و همچنین کنترل سیاسی بر فلسطین را به دست می آوردند، آماده نبودند. قیام البراق/ دیوار غربی در مرداد 1308 ( اوت 1929 ) نقطه عطفی در جنبش ضد صهیونیستی و ضد استعماری در فلسطین است. این اولین قیام و درگیری گسترده اعراب علیه یهودیان و نیروهای فرمانروایی بریتانیا بود.

در حالی که اسرائیل تلاش می کند فلسطینیان را از سرزمین خود پاک کند، بازاندیشی در مورد بی عدالتی های تاریخی و همچنین تأکید بر این واقعیت مهم است که مسلمانان، یهودیان و مسیحیان قبل از ورود اجباری صهیونیسم اروپایی به قلب خاورمیانه با هم در فلسطین در صلح زندگی می کردند ». 

از سال 450 قبل از میلاد، اعراب در منطقه ای جغرافیایی بین دریای مدیترانه و رود اردن زندگی می کردند. ریشه‌های فلسطینی عمیقاً در سرزمینی که قرن‌ها در آن زندگی می‌کردند، نهفته است، بسیار پیش از دوره عثمانی و ظهور استعمار صهیونیستی پس از جنگ جهانی اول. بر اساس سوابق دولت فلسطین در کتاب بررسی فلسطین، جلد اول، صفحه 144، تا سال 1914، جمعیت فلسطین به 689000 نفر می رسید. 534300 نفر از آنها عرب مسلمان بودند. 70000 عرب مسیحی; و 84700 یهودی که بیشتر به دلایل مذهبی در چهار شهر اورشلیم، صفد، طبریه و الخلیل ساکن بودند.

برخی از صهیونیست‌ها نیز بودند که عمدتاً تحت حمایت سخاوتمندانه بارون ادموند جیمز دی روچیلد، عضو فرانسوی خانواده بانکی روچیلد و حامی قوی صهیونیسم، برای اسکان در مستعمرات کشاورزی آمده بودند. برای قرن ها، تساهل و آرامش مذهبی یک قاعده بود و خصومت پیش از صیهونیسم یک استثنا در در فلسطین به شمار می رفت.

جهان در حال بیدار شدن از پیامدهای مرگبار تصمیمات گذشته و قضاوت هایی است که امروز از طریق همان دریچه امپراتوری و استکباری انجام می شود.    

واضح است که هدف رژیم اسرائیل غیرقابل سکونت کردن غزه است. بر اساس  گزارش ناظر حقوق بشر یورو مد  Euro-Med،  تأثیر بمباران اسرائیل تأثیری معادل دو بمب هسته ای داشته است. آنها همچنین استفاده اسرائیل از بمب های خوشه ای و فسفر، سلاح های ممنوعه بین المللی را مستند کرده اند. علاوه بر این، اسرائیل درگیر یک تلاش نسل کشی برای کشتن یا بیرون راندن اجباری بیش از دو میلیون فلسطینی ساکن غزه است.

اسرائیل بدلیل قرار داشتن  در دالان بی انتهای دلار آمریکاست که تا کنون جان سالم به در برده است. رژیم صیهونیستی بدون سخت افزار نظامی، اطلاعات، کمک دیپلماتیک ایالات متحده و در نتیجه ریختن نفت در ماشین جنگی اش ، قادر به انجام جنگ نسل کشی در غزه نخواهد بود.

آنچه جهان در حال حاضر در غزه شاهد آن است، پیشرفت طرح سیستماتیکی است که یک قرن پیش توسط نظریه پردازان صهیونیستی مانند هرتزل، بن گوریون، ویتز، اوسیشکین برای ایجاد اسرائیل «بدون اعراب» ترسیم شد.

هدف این رژیم را نیز  می توان در اظهارات بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی افراطی اسرائیل شنید که در فروردین 1402 (مارس 2023) وجود مردم فلسطین را تکذیب کرد، در حالی که چند روز قبل از آن خواستار محو شهرک فلسطینی هوواره در کرانه باختری اشغالی شده بود.

تا پیش از 15 مهر ( 7 اکتبر) وحشیگری و نقشه های توسعه طلبانه اسرائیل تا حد زیادی از افکار عمومی جهان و آمریکا پنهان بود. کارزار نظامی حماس طرح‌های امپریالیستی و تاریخی تل‌آویو و واشنگتن را آشکار کرده است. وجدان جهانیان برآشفته شده و خاورمیانه برای همیشه دگرگون شده است.