۲۲ استان دچار کاهش بارش
بر اساس گزارش فصلی مرکز پژوهش‌های مجلس، بررسی شاخص‌های مهم آب و هواشناسی کشور نشان می‌دهد از مجموع ۳۱ استان کشور، ۲۲ استان دچار کاهش بارش شده‌اند؛ بنابراین کشور با وجود بهبود میانگین نزولات آسمانی، برای سومین سال پیاپی دچار خشک‌سالی و کم بارشی بوده است.
سد‌های جنوب غرب کشور و حوضه آبریز دریاچه ارومیه ۶۰ درصد و بالاتر پرشدگی داشته‌اند، اما شرق کشور که با بیش‌ترین افت بارش مواجه است، در استان سیستان و بلوچستان، میزان ذخیره آب چاه‌نیمه‌ها که به‌طور کامل به منابع آب ورودی رودخانه مرزی و مشترک هیرمند وابسته هستند به کمتر از ۱۰ درصد رسیده و در شرایط بحرانی قرارگرفته است.
به دلیل افت محسوس حجم ذخایر سد‌های واقع در استان‌های خراسان رضوی، خراسان جنوبی و جنوب استان فارس، سهم منابع آب سطحی در تأمین مصارف کاهش‌یافته، همچنین افزایش برداشت از منابع آب زیرزمینی و تنش آب شرب در این مناطق به وقوع پیوسته است. در نوار شمالی کشور نیز به دلیل افت بارش‌ها، افت تولید محصولات کشاورزی و چالش در تأمین نیاز‌های این بخش محتمل است در استان گلستان هم به سبب حجم اندک ذخایر سد‌های استان و عملاً خشک شدن آنها، وقوع تنش آب شرب مورد انتظار است. طبق اعلام وزارت نیرو، در فصل بهار میزان تولید انرژی برقابی کشور کاهشی بوده و از ۸.۷ درصد در فروردین‌ماه به ۷.۴ درصد در خردادماه رسیده است. این وضعیت متأثر از روند افزایشی متوسط دمای کشور طی سه‌ماهه فصل بهار و رشد تقاضا برای مصرف برق بوده است. (آفتاب نیوز)
اتلاف منابع آب
عیسی کلانتری، رئیس پیشین سازمان محیط‌زیست و مشاور رئیس‌جمهور و وزیر پیشین وزارت جهاد و کشاورزی درباره وضعیت آب کشور به اعتماد گفت:
مشکلی که نمی‌توان به راحتی از آن عبور کرد، از بین رفتن منابع پایه کشور است. وقتی خاک کشور فرسوده و شور شد، آب کشور دچار استهلاک شد، زمین‌ها در استان‌های مختلف دچار نشست و گسست شدند و... به این راحتی نمی‌توان این مشکلات را حل کرد. دهه‌ها و قرن‌ها باید بگذرد تا برخی مشکلات زیست‌محیطی رفع شوند. وقتی منابع آبی کشور بخار شد و به هوا رفت و منابع آب از ۱۴۰ میلیارد مترمکعب ۳ دهه قبل به حدود ۹۰ میلیارد مترمکعب رسید و روند اتلاف منابع همچنان ادامه دارد، دیگر تنها فرهنگ و تمدنی باقی نمی‌ماند و کشور به یک سرزمین متروکه بدل می‌شود. پس‌ازاین مرحله روند مهاجرت‌های داخلی و خارجی شکل می‌گیرد و قلمروی تاریخی ایران که بیش از ۷ هزار سال تمدن سازی و افتخار دارد، از میان می‌رود. ببینید با دریاچه ارومیه چه رفتاری شده، با تالاب‌ها، مراکز زیست‌محیطی و... این روند تخریب با قانون برنامه هفتم توسعه تشدید می‌شود. امیدوارم این برنامه تصویب نشود، چراکه معتقدم اگر تصویب شود، چیزی از ایران به عنوان یک قلمروی فرهنگی و تمدنی و تاریخی باقی نخواهد ماند.
پروژه پیچیده نفوذ
عیسی کلانتری گفت: کاوه مدنی یکی از نیرو‌های متخصص و وطن‌پرست ایرانی بود که تنها باهدف خدمت وارد ایران شد. اما گروه‌های تندرو که تحمل استفاده از این نیرو‌ها را نداشتند و احساس می‌کردند با ورود این نیرو‌ها مردم متوجه تفاوت در عملکرد‌ها و کیفیت‌ها می‌شوند، هر تلاشی کردند تا برای حضور نیرو‌های نخبه در کشور مانع‌تراشی کنند. پروژه نفوذ، پیچیده است. برخلاف ادعا‌هایی که مطرح می‌شود، تجربه نشان می‌دهد، برنامه دشمنان برای نفوذ از طریق مراکزی صورت می‌گیرد که بیش‌ترین رفتار‌های افراطی را از خود نشان می‌دهند. بزرگ‌ترین ضربه به ایران را افرادی می‌زنند که در برابر حضور و فعالیت افراد نخبه، متخصص و کارآمد در حوزه‌های مختلف مانع‌تراشی می‌کنند. اتفاقاً نفوذی‌ها کسانی هستند که اجازه نمی‌دهند ایران از همه ظرفیت‌های انسانی، ارتباطی، اقلیمی و... خود برای رشد و پیشرفت استفاده کند. این موضوع فقط مختص ایران نیست؛ بیش‌ترین تمرکز کشور‌ها برای تضعیف رقبا در راستای جذب دانشمندان، نخبگان و متخصصان آن جامعه است. اگر این پیش‌فرض را در نظر بگیریم در آن صورت افرادی که با تصمیمات و اعمال خود باعث خروج نخبگان، استادان، فرهیختگان و متخصصان را از کشور فراهم می‌کنند در زمین دشمن بازی می‌کنند. این عوامل هستند که اجازه نمی‌دهند نیروی نخبه از سایر کشور‌ها وارد کشور شوند و اجازه نمی‌دهند استادان و متخصصان ایرانی در کشورشان بمانند. ارتباطاتی میان کاسبان تحریم و محدودیت‌های اخیر وجود دارد. وقتی تصمیم‌گیری‌های کلان در راستای منافع درازمدت کشور نباشد، طبیعی است که عوامل نفوذ در آن نقش‌آفرین باشند.
زمینه آزادی فعالان محیط‌زیست فراهم شود
کلانتری گفت: مشکل مراد طاهباز در جریان تبادل زندانیان با امریکا حل‌شده است. اما ۷ نفر باقی‌مانده از ابتدا مشخص بود که تقصیری ندارند. وزیر اطلاعات دوران آقای روحانی با صراحت اعلام کرد و گزارش داد که این افراد جاسوس نیستند؛ اما برخی افراد و گروه‌ها به اتهام جاسوسی این افراد را بازداشت کرده‌اند. آنها نزدیک ۶ سال است که دستگیرشده و در زندان هستند. حتی اگر حکم ۷ سال زندان این افراد را هم لحاظ می‌کردیم با گذشته یک‌سوم یا دوسوم مدت محکومیتشان می‌بایست آزاد می‌شدند؛ اما من سر درنمی‌آورم چرا این افراد هنوز زندانی‌اند. عجیب اینکه فردی مثل اکبر طبری با این حجم از تخلفات آزادانه بیرون بود، اما این افراد که به محیط‌زیست و کشور خدمت کرده‌اند، هنوز زندانی‌اند. امیدوارم زمینه آزادی آنان فراهم شود.