اشاره: کشور لیبی از زمان سرنگونی حکومت معمر قذافی در جریان جنبش‌های اعتراضی موسوم به بهار عربی در سال ۲۰۱۱، تاکنون رنگ آرامش به خود ندیده است. طی 9 سال گذشته از آن رویداد، لیبی با چنددستگی سیاسی روبرو بوده به‌گونه‌ای که پارلمان‌ها، دولت‌ها و ارتش‌های موازی در این کشور شکل‌گرفته و علاوه بر دو کودتای ناموفق، شاهد یک جنگ داخلی تمام‌عیار نیز بوده است. از یک‌سو دولت مستقر در پایتخت این کشور یعنی طرابلس به نخست‌وزیری فائز السراج که دولت «وفاق ملی» عنوان می‌شود و موردحمایت سازمان ملل متحد نیز بوده، پس از اعتراض‌های وسیع مردم علیه فساد مسئولان و شرایط نابسامان زندگی استعفا کرده و قرار است دولت آشتی ملی تشکیل و طی ۱۸ ماه آینده انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری برگزار شود. از سوی دیگر نیروهای «ارتش ملی» به رهبری ژنرال خلیفه حفتر بخش بزرگی از شرق لیبی را در دست داشته‌اند و مدت طولانی طرابلس را محاصره کرده بودند که سرانجام آتش‌بس را پذیرفتند؛ اما به نظر می‌رسد لیبی به دلیل نفت‌خیز بودنش، به صحنه جنگ نیابتی چند کشور خارجی تبدیل‌شده است. روسیه، امارات، مصر و فرانسه حامی دولت حفتر هستند، درحالی‌که اتحادیه اروپا، ترکیه و قطر از دولت السراج حمایت می‌کردند. اخیراً تنش میان ترکیه و ارتش ملی لیبی بالاگرفته و وزیر دفاع ترکیه که ژنرال حفتر را «جنایتکار جنگی» خطاب کرده بود، به آن‌ها هشدار داده که در صورت هرگونه حمله به نیروهای ترکیه در لیبی به‌عنوان «هدف مشروع» جنگی در نظر گرفته می‌شوند.
۱۳۹۹ سه شنبه ۹ دي