ستاره صبح-اشاره: هنگ‌کنگ یک ناحیه خودمختار در جمهوری خلق چین است و یکی از مهم‌ترین مراکز مالی و بنادر مدرن تجاری جهان به شمار می‌رود. دولت‌شهر هنگ‌کنگ بر مبنای «پیمان نانجینگ» بین بریتانیا و چین، تا سال ۱۹۹۷ به مدت ۹۹ سال در اجاره بریتانیا بود؛ اما در آن سال با پایان مدت اجاره، به حاکمیت جمهوری خلق چین بازگشت. طبق اصل «یک کشور، دو سیستم» که دولت مرکزی چین هنگام تحویل حاکمیت هنگ‌کنگ آن را پذیرفت، قرار بود این سرزمین تا سال ۲۰۴۷ از حقوق و آزادی‌های دموکراتیک در حدی بالاتر از ساکنان سرزمین اصلی چین برخوردار شود و ساکنان آن بخش عمده امکانات و حقوقی را که در زمان استعمار بریتانیا از آن برخوردار بودند، حفظ کنند؛ زیرا سرزمین اصلی چین تحت رژیم سرکوبگر تک‌حزبی (حزب کمونیست) است و مردم آن کشور از اکثر حقوق و اختیارات رایج در کشورهای دموکراتیک محروم هستند. براساس این توافق، هنگ‌کنگ به‌عنوان یک منطقه ویژه اداری می‌بایست از سیستم قضایی مستقل، تکثرگرایی حزبی و بسیاری از حقوق و آزادی‌های دموکراتیک ازجمله آزادی اجتماعات و آزادی بیان برخوردار باشد. اخیراً پکن با تصویب قطعنامه‌ای به دولت‌شهر هنگ‌کنگ اجازه داده که سیاستمدارانی را که «تهدید امنیت ملی» محسوب می‌شوند ردصلاحیت و از کار برکنار کند. در این ارتباط دولت هم چهار نماینده دموکراسی‌خواه را از پارلمان اخراج کرد. در واکنش به این موضوع 15 نماینده پارلمان استعفا دادند. همچنین ائتلاف پنج کشور موسوم به «پنج چشم» (شامل آمریکا، بریتانیا، کانادا، استرالیا و نیوزیلند)، چین را متهم به نقض سازمان‌یافته آزادی سیاسی در هنگ‌کنگ کردند. چین هم این واکنش را برنتافت و در واکنشی کم‌سابقه گفت کشورها در امور چین دخالت نکنند وگرنه چشمشان را درمی‌آوریم!