برخلاف سخن پزشکیان نه تمام شد و نه رفت. آنچه از دست میرود فرصتها وسرمایه های انسانی ومادی است. آنچه تمام شد زندگیهایی است که درپیچ وخم دشواریها درهم شکسته است، هنگامی که کشورها گفتوگو میکنند ایران را تافته جدا بافته از دنیا خواستن سودی برای کشور به ارمغان نخواهد آورد.
تحریم های کمرشکن با گفتوگو نکردن از میان برداشته نخواهد شد. میگویید قطر، عراق، ترکیه و…پول ما را نمیدهند و کشتی های نفت ما روی آب مانده است،(پزشکیان در مجلس) برای شش میلیارد دلار پول بلوکه شده ایران درقطر دارد که مقامات درخواست میکنند. مبلغی که معادل یک ماه واردات کشور است(سخن آقای همتی درجلسه استیضاح) . سالیانه بیش از 110 میلیارد دلار هزینه تحریم هاست. (سخن آقای روحانی ) آیا این مشکلات ونارسائیها بدون گفتوگو با امریکا حل میشود؟ اگر حل میشود گفتوگو نکنید.!ما چند سال است در کش و قوس گرفتن 6 میلیارد دلار هستیم. این در حالی است که عراق رابطه اش با آمریکا عادی است و هر ماه 10 میلیارد دلار نفت میفروشد و پولش را هم میگیرد برای ملتش خرج میکند.
چرا برای پوتین گفتوگو و بهبود روابط دیپلماتیک با امریکا اولویت است و برای ایران نه ؟!
گفتوگو به معنای تسلیم شدن و وادادن نیست، بلکه به معنای امتیاز گرفتن وامتیاز دادن و منافع ملی را بر هر برنامه و اولویت دیگری برتری بخشیدن است. حتی برای گفتوگو با امریکا نیز بایستی در داخل جامعه ایرانی وکارشناسان گفتوگو صورت گیرد و مبانی علمی و تخصصی مبنای هرتصمیمی قرارداده شود.
گفتوگوی تند وچالشی زلنسکی وترامپ وجی دی ونس معاون ترامپ در عصر جمعه برای برخی دلیلی برای گفتوگو نکردن است. دراین گفتوگوی تند وخارج از عرف دیپلماسی پاسخ منفی به درخواست زلنسکی برای تأمین مالی جنگ با روسیه است که ترامپ بخشیدن پول را بدون گرفتن امتیاز و یا برنامه بازگشت پول رد میکند ومی گوید اروپا پول را به صورت وام میدهد وامریکا بدون تعهد باز پرداخت پول را پرداخته است. نکته مهم تر آنکه زلنسکی پس از این گفتوگو تند وچالشی از آمادگی خود برای واگذاری امتیاز بهره برداری از معادن کمیاب اوکراین به امریکا گفته است و بر مقوله تضمین های امنیتی تاکید کرده است .دبیرکل ناتو هم خواستار بهبود رابطه زلنسکی وترامپ شده است .هیجان پس از جدال لفظی تند کم کم فرو خواهد نشست و واقعیت های میدان سیاست آشکارتر خواهد شد. شگفت آن که زلنسکی اعلام کرده دوباره حاضر است با ترامپ مذاکره کند.
اینکه دعوای زلنسکی وترامپ مبنایی برای درستی گفتوگو نکردن با امریکا دانسته شود مبنای کارشناسی وعلمی ندارد.
داستان اوکراین داستان دیگری است وداستان ایران داستانی دیگر .
برای منافع ملی نباید ازگفتوگو دریغ ورزید، بلکه هر جا منفعت باشد باید به آنجا رفت و هر جا ضرر باشد نباید رفت.