در مقاله «ورزش و سرطان» ارائه شده در اولین کنفرانس ملی مطالعات کاربردی نوین در علوم ورزشی و سلامت آمده است، در دهههای اخیر میزان بروز و شیوع بیماریهای غیر واگیردار ازجمله سرطان، افزایش یافته و به یکی از چالش های مهم در سیستم بهداشتی تبدیل شده است. سرطان بعد از بیماریهای قلبی و عروقی، دومین علت مرگومیر در جوامع انسانی محسوب میشود و فعالیت بدنی و ورزش یکی از روشهای پیشگیری و یا درمان سرطان اعلام شدند.
نتایج این تحقیق نشان میدهد، تمرین ورزشی روزانه میتواند تأثیر بسزایی در روند درمان بیماری سرطان داشته باشد و همچنین ورزش با تقویت قوای جسمانی و بهبود عملکرد خواب باعث پیشگیری از خستگی بدن خواهد شد که عارضه اصلی شناخته شده سرطان است و همینطور با کاهش چربی بدن مانع از بهوجود آمدن سرطانهای خاص و دیگر بیماریها میشود.
انکولوژیست ورزشی در دانشکده حرکتشناسی، ورزش و تفریح و دارای کرسی تحقیقات کانادا در زمینه فعالیت بدنی و سرطان، میگوید: هدف این است که پزشکان و محققان به ورزش به یک بسته درمانی و نه بهعنوان یک درمان واحد توجه کنند.
استاد دانشکده پزشکی توانبخشی و استاد کمکی در گروه سرطانشناسی کانادا گفت: این مورد به ما کمک میکند تا در مورد چگونگی و زمان معرفی ورزش بهعنوان بخشی از مراقبت از یک فرد، از روی تدبیر عمل کنیم تا آنان بهترین سود را نه تنها از درمان، بلکه از نظر کیفیت زندگیشان ببرند.
چارچوب «ورزش در سراسر زنجیره سرطان پس از تشخیص»، اصطلاح کلیدی و روشی ساختاریافته برای نزدیک شدن به نقش متمایز ورزش در مراقبت از سرطان، از درمان تا مداخلات حمایتی، ارائه میکند. پیشرفتهای پزشکی منجر به درمانهای جدید سرطان همراه با شیمیدرمانی و پرتودرمانی شده است که به پزشکان گزینههای بیشتری در هنگام ارائه برنامههای درمانی برای بیماران میدهد. با این حال، به این معنی نیست که یافتن ترکیب ایدهآل از درمانها بهطور فزایندهای پیچیده است.
مطالعه مروری «تأثیر ورزش در پیشگیری و درمان بیماران مبتلا به سرطان» ارائه شده در هشتمین کنگره بینالمللی سرطان پستان نشان داد، در سالهای اخیر شواهدی از تأثیر رژیمهای غذایی مناسب و فعالیت فیزیکی بر بهبود بیماران مبتلا به سرطان ارائه شده است که تأثیر فعالیت فیزیکی در پیشگیری از بروز تعدادی از سرطانها را به اثبات رسانده است. نتایج تحقیقات مختلفی که در این زمینه منتشر شده نیز نشان داده که ورزش روشی ایمن و موثر در بازتوانی بیماران مبتلا به سرطان خواهد بود و حتی مداخلات کم نیز در بهبود این بیماران موثر بوده است. ورزش در بهبود عوارض درمانهای سرطان نیز موثر است. انواع مختلفی از تمرینات ورزشی در این بیماران بررسی شده و تمرینات هوازی و قدرتی در کاهش بسیاری از عوارض سرطان و درمانهای آن موثر بوده و در بهبود کیفیت زندگی بیمار نقش داشته است.
ورزش اغلب جز ضروری در مراقبت از سرطان است، اما مانند دارو، هیچ نسخه واحدی برای همه وجود ندارد و انواع مختلف و شدت ورزش در مراحل مختلف درمان بیمار مناسب است بنابراین پزشکان باید چگونگی تعامل ورزش با سایر درمانهایی که بیمار تحت آن قرار میگیرد را در نظر بگیرند.
یکی از محققان گفت: در گذشته، ما به درمان سرطان بهعنوان موردی منحصربهفرد توجه میکردیم؛ بیمار به درمان ادامه میداد و سپس آن را متوقف میکرد. با چشمانداز درمان مدرن برای سرطان، ما گزینههای زیادی در دسترس داریم و انکولوژیستهای بالینی در تلاش هستند تا دریابند که چگونه این گزینهها را تلفیق کنند؛ یعنی کدام یک باید با هم باشند و ترتیب آنها را چگونه قرار دهند.
چارچوبی ایجاد شده گروه تحقیقاتی ۶ دوره کلیدی در مراقبت از سرطان است که ورزش نقش مهمی در آن ایفا میکند و شامل قبل، حین و بین درمان و همچنین بلافاصله پس از درمان، در طول بقا و در پایان عمر میشود پس از آنکه درمان ناموفق بوده است.
همانطور که محقق تحقیق منتشرشده در سایت مدیکال توضیح داد: چارچوب کنونی، راهنماییهایی را برای گنجاندن ورزش بهعنوان بخشی از برنامه درمانی و مراقبت اولیه و بهعنوان بخشی از برنامه بهبودی و مراقبت حمایتی ارائه میدهد و دستورالعملها و سؤالات تحقیقاتی آتی را برای انکولوژیستهای ورزش برجسته میکند که باید هنگام تعیین نحوه گنجاندن ورزش در یک برنامه درمانی توجه کنند.
این تصور غلط وجود دارد که ورزش همیشه مفید است و محققان خاطرنشان کردند که که تجویز ورزش ایدهآل به همان سطح فکری از نظر نوع، مدت و شدت نیاز دارد که تصمیم در مورد دوز مناسب یک دارو برای یک بیمار خاص گرفته میشود. بهعنوان مثال، بیماری که قرار است یک دوره چالشبرانگیز شیمی درمانی را پشت سر بگذارد، ممکن است با ذخیره هر چه بیشتر انرژی برای درمان بهترین خدمات را دریافت کند.
این چارچوب همچنین میتواند به پزشکان کمک کند تا توضیح دهند که مفهوم توصیههای ورزشی آنان برای به نتیجه رسیدن بیماران چیست. فکر میکنم مردم ارزش اینکه باید فعال باشند را میدانند، اما آنان همیشه نمیدانند که ورزش چگونه با آنچه در مورد سرطان تجربه میکنند، مرتبط است. این چارچوب دقت بسیار بیشتری را امکانپذیر کرده است و به پزشکان این اجازه را میدهد که نسخه ورزشی مناسب را در زمان مناسب برای بیمار مناسب تهیه کنند.