روزنامه جمهوری اسلامی نوشت که وزارت نفت برای ساخت ۹مسجد ۲۸۷ میلیارد تومان هزینه کرده است واز هزینه بیش از۵۰ هزار میلیارد تومان ازمنابع وزارت نفت به حوزه مسئولیت های اجتماعی خبر داد که درهزینه کرد آن ساز وکار مشخصی وجود ندارد.
پزشکیان همراه استاندار خوزستان از منطقه محروم وبدون امکاناتی درشهر اهواز بازدید کرد.
قائم پناه گفت شهر اهواز همانند شهری جنگ زده است.
ازکنار هم گذاشتن این چند خبر چه چیزی دستگیرمان میشود؟
کمبود مدرسه وفضاهای آموزشی درکشور بیداد میکند ومنابع لازم برای این امر مهم اختصاص نیافته وبه زبان ساده تر اولویت دست اندرکاران نبوده است .پول هنگفتی دراختیار شرکت هاست که به عنوان مسئولیت اجتماعی هزینه میشود ولی اینکه مسئولیت اجتماعی چیست وتشخیص محل هزینه کرد برعهده کیست روشن نیست وبه همین سادگی منابع بزرگی ازکشور نفله میشود، در روزنامه جمهوری اسلامی این مبلغ برای وزارت نفت دریک دوره سه ساله بیش از پنجاه هزار میلیارد دانسته شده است .شرکت های بزرگ وکوچک فراواتی درکشورهستند که منابع کلانی زیر همین عنوان مصرف میکنند.محل مصرف آنها هم کم وبیش همانند یکدیگراست .برای گرفتن این منابع جیب های فراوانی دوخته شده است.
پیشنهاد میکنم آقای پزشکیان با همان بیلی که به دست گرفت سراغ بستن این روزنه های فساد برود . هزینه کرد منابع مسئولیت های اجتماعی کاملا روشن وتعریف شده وخارج از آن جزو هزینه های قابل قبول شناخته نشود. وزارت نفت موظف شود در دوره سه سال آینده این منابع را خرج بازسازی وبهسازی شهرهای خوزستان کند و ساخت مراکز آموزشی را اولویت خود بداند. شرکت های بزرگ واقع در اصفهان این منابع را صرف جلوگیری از فرونشست بیشتر زمین در اصفهان وهمچنین گسترش فضاهای آموزشی دراین استان کنند .شگفت انگیز است که استان اصفهان هم جزو استان های محروم باشد
دربیشتر استان های شرکتها وکارخانجاتی هستند که به قلکی برای اعتبار خریدن برای مدیران وهزینه کردن برای نهادهای رنگارنگ مذهبی وگروه های ویژه هستند.اگر جلوی خاصه خرجیدرهمین بخش گرفته میشد یابشود کلی منابع برای ساختن مکان های آموزشی فراهم میشود.
آیا وقت آن نیست که پرسیده شود منابع مسئولیت های اجتماعی شرکت ملی مس درکجا مصرف شده است؟! پیشتر مرعشی درباره هدر دادن این منابع سخن گفته است ودست اندرکاران خود را به نشنیدن زدهاند، درشرکت فولاد مبارکه هم خبرها بسیار است.
برای ساختن پول ومنابع هست ولی مدیریت منابع وجود ندارد. متأسفانه مدیریت منابع برای جیب های ویژه است. حالا جای پرداختن به اختلاسها و دستبردها که در مورد چای دبش به سه ونیم میلیارد وزیان های ناشی از لغو قرارداد کرسنت بالغ بر ۶۵ میلیارد دلار است نیست که باید به درستی واکاوی شود.مگر میشود در برابر این زیان های بزرگ کسی پاسخگو نباشد. آقای پزشکیان سر بیلتان را به این طرفها نیز بچرخانید. یک راه حل هم این است که کمیتهای با مشارکت معاون اجرائی ریاست جمهوری ،نمایندهای از وزارت صمت ،نمایندهای ازشرکت های بزرگ تشکیل وبا تدوین دستورالعملی روشن بر نحوه هزینه کرد این منابع نظارت کند.
همه شرکت های تولیدی سهمی در آلایندگی هوا دارند پس باید سهم خودرا درکمک به پاکیزگی هواراهم فراموش نکنند.