تغییرات اقلیمی در جهان تاکنون خسارات و هزینه‌های زیادی را برجای گذاشته است.
سیاره زمین در سال ۲۰۲۴ از آستانه متوالی عبور کرد - ۱.۵ درجه سانتیگراد گرمایش جهانی - که به روز تصویب توافقنامه پاریس برمی‌گردد.
توافق نامه پاریس چیست؟
در سال ۲۰۱۵، بیش از ۱۹۰ کشور در اجلاس آب و هوای سازمان ملل متحد در پاریس گرد هم آمدند و توافق نامه پاریس یا توافق نامه آب و هوایی پاریس را تصویب کردند تا گرمایش جهانی را به کمتر از ۲ درجه سانتیگراد، اما ترجیحاً به ۱.۵ درجه محدود کند.
اجماع بین کشورها در مورد اینکه آیا هدف را ۱.۵ یا ۲ درجه تعیین کنند تقسیم شد. آستانه پایین تر آن چیزی بود که دانشمندان اقلیم خواستار شدند و در نهایت به عنوان یک هدف ایده آل به جای هدف رسمی توافق به متن اضافه شد.
اما از آن زمان، تغییرات اقلیمی شتاب گرفته و کره زمین با سرعتی گرم می‌شود که حتی دانشمندان پیش بینی نمی‌کردند. در سال‌های اخیر، شواهد نشان می‌دهد که توانایی طبیعت و بشر برای انطباق با گرمایش جهانی به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد، به ویژه اگر سیاره گرمایش پایدار بالای ۱.۵ درجه را تجربه کند.
اگرچه پذیرش توافق نامه پاریس یک لحظه مهم بود و جهان را در مسیری قرار داد که دانشمندان از آن حمایت کردند، اما به طور مشخص در مورد چگونگی دستیابی کشورها به اهداف آن، مسیری مشخص نشد. توافق نامه غیر الزام آور است و کشورها بر اساس قوانین بین‌المللی موظف به کاهش آلودگی آب و هوای خود نیستند.
هدف آب و هوایی ایالات متحده چیست؟
دولت بایدن در دسامبر ۲۰۲۴ یک هدف جدید و بلندپروازانه از طرف ایالات متحده ارائه کرد که بر اساس آن این کشور تا سال ۲۰۳۵ آلودگی آب و هوا را تا ۶۶ درصد کمتر از سطح سال ۲۰۰۵ کاهش می‌دهد.
«جو بایدن»، رئیس‌جمهور سابق آمریکا در آن زمان می‌دانست که ترامپ قصد دارد بار دیگر ایالات متحده را از توافق پاریس خارج کند، بنابراین هدف، اعلام نمادین مسیری بود که این کشور می‌توانست در صورتی که آمریکایی‌ها رئیس‌جمهوری سازگار با آب و هوا را انتخاب می‌کردند، در پیش بگیرد.
«کیت لارسن»، سرپرست تحقیقات انرژی و آب و هوای بین‌المللی رودیوم، گفت: برای این هدف جدید و بسیار جاه‌طلبانه برای سال ۲۰۳۵، ما در مسیر درستی قرار نگرفته‌ایم و احتمالاً در دولت ترامپ دورتر از این مسیر خواهیم بود.
تاریخچه آمریکا با توافق نامه پاریس چیست؟
به گزارش سی ان ان، نمایندگان ایالات متحده رهبران مذاکرات توافق نامه پاریس بودند. این قانون توسط نزدیک به ۲۰۰ کشور در دوره دولت «اوباما» در سال ۲۰۱۵ تصویب شد.
ترامپ در سال ۲۰۱۷ قصد خود را برای خروج ایالات متحده از توافق نامه پاریس اعلام کرد، اگرچه این توافق تا ۴ نوامبر ۲۰۲۰، یک روز پس از انتخابات ریاست جمهوری که در نهایت بایدن برنده شد، رسمیت یافت.
بایدن در اولین روز ریاست جمهوری خود از قصد خود برای ورود مجدد به توافقنامه پاریس خبر داد.
در اولین روز از دور دوم ریاست جمهوری ترامپ در ژانویه ۲۰۲۵، ترامپ از آنجا که به دنبال افزایش تولید سوخت‌های فسیلی در آمریکاست، دوباره دستور خروج از توافق پاریس را صادر کرد.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل روز دوشنبه در واکنش به خروج آمریکا از این توافق بیانیه‌ای صادر کرد.
گوترش گفت او همچنان اطمینان دارد که شهرها، ایالت‌ها و کسب‌وکارها در آمریکا و در سایر کشورها با تلاش برای رشد اقتصادی توام با انتشار کربن پایین و باثبات، بینش و رهبری خود را نشان خواهند داد.
وی افزود: این بسیار مهم است که ایالات متحده همچنان در مقابله با مسائل زیست‌محیطی پیشرو باشد.
در همین حال، «آنتونیو گوترش» در سخنرانی خود در روز ۳۰ مه ۲۰۱۷ در دانشگاه نیویورک اجرای این توافق را کاملاً ضروری دانست و اضافه کرد همه جهانیان باید به آن پایبند باشند. وی اشاره به مناقشاتی کرد که در این رابطه بین آمریکا و اروپا در جریان است.
«آنگلا مرکل» نیز روز جمعه ۲۶ مه ۲۰۱۷ در حاشیه اجلاس جی۷ گفت: همه رهبران از دونالد ترامپ خواستند از تصمیم خود عقب‌نشینی کند اما او نپذیرفت.
آیا آمریکا می‌تواند دوباره وارد توافق نامه پاریس شود؟
به طور خلاصه بله. اما این می‌تواند به اقدامات بعدی دولت ترامپ بستگی داشته باشد.
سند «پروژه ۲۰۲۵» از بنیاد «هریتیج» توصیه می‌کند که ترامپ باید به طور کامل از معاهده فراگیر سازمان ملل که بر این توافق حاکم است خارج شود. تصمیمی که مذاکرات بین‌المللی آب و هوا را متزلزل و ورود مجدد دولت آینده را دشوارتر می‌کند.
در همین حال، یکی از مقامات برجسته سازمان ملل متحد در زمینه تغییرات آب و هوایی تکرار کرد که درها به روی توافقنامه پاریس باز است.
«سیمون استیل»، دبیر اجرایی تغییرات آب و هوایی سازمان ملل، در بیانیه‌ای گفت: ما از تعامل سازنده هر و همه کشورها استقبال می‌کنیم.
با این حال، استیل بر رونق انرژی پاک در سراسر جهان که ارزش آن در سال گذشته ۲ تریلیون دلار بوده و در حال افزایش است، تاکید کرد و هشدار داد کشورهایی که از آن استقبال نکنند، عقب خواهند ماند.
بحران آب و هوا، نابرابری جهانی در حوزه بهداشت را تشدید خواهد کرد و آسیب پذیرترین جوامع بدون شک بیشترین آسیب را متحمل خواهند شد. مناطقی مانند آفریقا و جنوب آسیا به دلیل منابع محدود مانند زیرساخت‌ها و تجهیزات پزشکی ضروری به ویژه در برابر تأثیرات تغییرات آب و هوایی آسیب پذیر خواهند بود.