مدیر گروه تحقیقات بالینی انستیتو پاستور و دبیر انجمن متخصصین بیماری‌های عفونی و گرمسیری درباره بیماری آبله میمونی توضیحاتی را ارائه کرد.
به گزارش ایلنا، «آمیتیس رمضانی» مدیر گروه تحقیقات بالینی انستیتو پاستور و دبیر انجمن متخصصین بیماری‌های عفونی و گرمسیری در پاسخ به این سؤال که سویه جدید آبله میمونی چه تفاوتی به سویه قبلی دارد؟ گفت: آبله میمونی که در سال ۲۰۲۲ وجود داشت را سازمان بهداشت جهانی یک سویه نگران کننده عنوان کرد و وضعیت اضطراری اعلام شد. تقریبا این شرایط حدود ۹ تا ۱۰ ماه طول کشید. مواردی از ابتلا به این بیماری در کشور‌های اروپایی و کشور‌های مختلف خارج از قاره آفریقا گزارش شد، اما خوشبختانه پس از ۹ ماه بیماری تحت کنترل درآمد و گسترش پیدا نکرد. این بیماری تنها در کشور کنگو شروع شده بود و محدود باقی ماند و از وضعیت اضطراری خارج شد.
وی ادامه داد: متأسفانه در این فاصله زمانی یعنی از ۲۰۲۲ تاکنون این ویروس جهش‌هایی را پیدا کرده است. جهش‌های ایجاد شده باعث شده که ویروس از نظر عفونت زایی، سرایت، تهاجم، شدت بیماری، عوارض و مرگ و میر شدت بیشتری داشته باشد و از نظر دسته‌بندی ویروسی، آبله میمونی سال ۲۰۲۲ کلاد ۲ بود و سویه جدید آن کلاد ۱ b است که عوارض بیشتری دارد.
رمضانی عنوان کرد: از سال ۲۰۲۲ تاکنون بیماری آبله میمونی همچنان در کشور کنگو وجود داشته است و به این گونه نبوده که این بیماری ریشه کن شده باشد، بلکه تحت کنترل بوده است. اما مدتی است که موارد ابتلا و مرگ و میر بیشتر شده و کشور‌های همسایه‌اش را نیز درگیر کرده است و این نگرانی بوجود آمد که از قاره آفریقا خارج شود و به سایر قاره‌ها سرایت کند. بدین ترتیب امسال سازمان جهانی وضعیت اضطراری برای آبله میمونی اعلام کرد.
تماس مستقیم اصلی‌ترین راه انتقال سویه جدید آبله میمونی
دبیر انجمن متخصصین بیماری‌های عفونی و گرمسیری توضیح داد: اصلی‌ترین انتقال سویه جدید ویروس آبله میمونی که در کشور‌های آفریقایی وجود دارد از طریق تماس مستقیم با ضایعات پوستی است. ضایعات تاولی که در آن مایع است و این مایعات و ترشحات بدن فرد مبتلا، آلوده کننده است. همین طور تماس جنسی با فرد بیمار می‌تواند باعث انتقال بیماری شود. یعنی حتی اگر فرد هنوز علائم تاولی روی بدن او ظاهر نشده باشد و در مراحل اول بیماری باشد، اگر تماس جنسی داشته باشد می‌تواند باعث انتقال این بیماری شود. این دو راه اصلی انتقال این بیماری است.
احتمال انتقال آبله میمونی از مادر باردار به فرزند
او افزود: راه‌های دیگری نیز وجود دارد که کمتر احتمال انتقال بیماری وجود دارد. مثل انتقال بیماری از طریق مادر باردار به فرزندش، همین طور انتقال بیماری از طریق تنفس نیز ممکن است. اما باید در نظر داشت که انتقال ویروس آبله میمونی از طریق تنفس مانند ویروس کرونا نیست که میزان سرایت بالایی دارد. اما اگر فردی با فاصله کم با فردی که بیمار است به مدت طولانی صحبت کند، خروج قطرات تنفسی بیمار می‌تواند فرد دیگر را بیمار کند. به طور کلی ویروس آبله میمونی یک ویروس تنفسی نیست و راه انتقال اصلی آن تماس مستقیم است.
واکسیناسیون آبله میمونی در آفریقا شروع شده است
دبیر انجمن متخصصین بیماری‌های عفونی و گرمسیری تصریح کرد: واکسیناسیون در کشور کنگو که منشا اصلی بیماری آبله میمونی است، شروع شده است. بیش از ۲۰۰ هزار دوز واکسن به این کشور تحویل داده شده است.
وی درباره مزیت انجام واکسیناسیون برای مقابله با آبله میمونی گفت: با انجام واکسیناسیون افرادی که در ریسک ابتلای بیماری هستند واکسینه می‌شوند. مزیت دیگری که این واکسن‌ها دارند این است که اگر فردی با یک بیمار مبتلا به آبله میمونی تماس داشته است، حتی اگر ۴ روز از این تماس گذشته باشد، با زدن این واکسن می‌تواند جلوی این بیماری را بگیرد و یا از ابتلا به شکل شدید این بیماری و علائم آن محفوظ بماند.
رمضانی در پاسخ به این سؤال که آیا هشدار‌های سازمان بهداشت جهانی و اعلام وضعیت اضطرار درباره بیماری آبله میمونی نشان دهنده وضعیت نگران کننده برای کشور‌ها است؟ گفت: هشدار‌های سازمان بهداشت جهانی درباره این بیماری از این جهت است که این ویروس پتانسیل پخش به صورت گسترده را دارد، از این رو کشور‌ها را ملزم می‌کند که آمادگی برای مقابله با این بیماری را داشته باشند و زیر ساخت‌های خود را تأمین کنند. در صورت لزوم کیت تشخیصی و واکسن فراهم کنند. همین طور اگر کشوری با کشور‌های آفریقایی به دلیل تجارت، بازرگانی و دلایل دیگر در تماس است، افرادی که از کشور‌های آلوده وارد کشورشان می‌شوند را تحت نظارت قرار دهند. اما هشدار‌ها و اعلام وضعیت اضطرار نباید موجب نگرانی شود، چرا که برای ایجاد آمادگی مقابله با این بیماری است.
وی در پایان خاطر نشان کرد: این نکته را باید در نظر داشت که وقتی عنوان می‌شود ویروسی توانایی پخش دارد صرفا به این معنا نیست که قطعا پخش خواهد شد. بسیاری از این عوامل عفونی بوجود می‌آیند، اما هیچ وقت طغیان نمی‌کنند. به طور مثال سال گذشته با ویروس آنفولانزای مرغی مواجه بودیم که در آمریکا از طریق یک پرنده یک گاو را آلوده کرده و از دام به انسان رسیده بود. سازمان بهداشت جهانی نیز درباره این بیماری نگرانی اعلام کرد، اما هیچ وقت با طغیان آن مواجه نشدیم و مشکلی ایجاد نشد.