ستاره صبح- تکیه برمنابع مالی و اطلاعات و شبکه پیچیده سبب به سرانجام نرسیدن بسیاری ازبرنامه های سرنوشت ساز بوده است. «برجام»، «کرسنت» و «اف ای تی اف» و راندن نخبگان وبه کارگیری کارنابلدان وتکیه برشرکت های پولساز بخشی از ماجرایی است که باکمک شبکه تبلیغاتی گسترده کار خویش را به پیش برده است.
اگر ادعای سعید جلیلی درباره دولت سایه پذیرفته شود به ناگزیر باید اقدامات این دولت در یازده سالی که از آن گفته شد به واکاوی دقیق سپرده شود. تلاش برای به دست گرفتن قدرت امری نکوهیده نیست.
ولی امور را به دست‌های پنهانی سپردن و فرصت را نه تنها قربانی کردن، بلکه به سودای قدرت توان کشور برای حل مشکل را به تحلیل بردن نه رقابت است و نه سیاست ورزی. انتخابات اخیر این ویژگی راهم داشت که آقای جلیلی آشکارا از دولت سایه‌ای گفت که رهبری آن را برعهده دارد. اینک زمان آن است که امکانات، بودجه، اقدامات وسازماندهی این نیروی پنهان در سایه و ارتباطات داخلی وخارجی آن بدون پرده پوشی در معرض بررسی و پژوهش و داوری گذاشته شود.
برای آینده کشور به ناگزیر باید نوری به این سایه نشینی افکنده شود و آقای جلیلی هم از سایه بیرون آید ودر آفتاب نشیند و بگوید بودجه دولت پنهان چقدر بود، چگونه و از کجا تأمین شده است؟