ستاره صبح، فائزه صدر: قانون اقدام راهبردی برای صیانت از حقوق ملت ایران در 18 آذر 1399 تصویب شد. مجلس با این قانون اعلام کرد که اگر تحریم‌ها تا سه ماه دیگر برداشته نشود، ایران همکاری خود را با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قطع می‌کند و از ورود بازرسان آژانس به کشور جلوگیری خواهد شد. این قانون تعیین می‌کرد که ایران در چه صورتی باید از معاهده منع گسترش سلاح های هسته‌ای خارج شود. از آن تاریخ بیش از 3 سال می‌گذرد، بازرسان آژانس آمده‌اند و رفته‌اند. حسین شریعتمداری در روزنامه کیهان با اشاره به بی توجهی اسرائیل به قطع‌نامه های سازمان ملل و رفتار نماینده اسرائیل درمجمع عمومی سازمان ملل متحد، خواهان اخراج بازرسان آژانس از ایران شد و این اقدام را حق مسلم کشور دانست. اگر چه عدم توجه اسرائیل به قطع‌نامه های سازمان ملل، انکار ناپذیر است، اما سؤال این است که چرا ایران باید تاوان این رفتار اسرائیل را پس بدهد؟! ستاره صبح در گفت‌وگو با نعمت ایزدی، سفیر پیشین ایران در روسیه به بررسی این موضوع پرداخته که در ادامه می‌خوانید:
نظر شما درباره پیشنهاد مدیر مسئول کیهان مبنی بر خروج ایران از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و اخراج بازرسان آژانس از ایران چیست؟ آقای شریعتمداری این پیشنهاد را به دنبال رفتار نماینده اسرائیل با منشور سازمان ملل متحد مطرح کرده است.
آنچه باید مورد توجه قرار بگیرد این است که اسرائیل پشتوانه‌ای جدی در سازمان ملل دارد. غرب و به ویژه آمریکا اسرائیل را تحت حمایت کامل خود قرار داده است. اسرائیل به عنوان عنصری که از حمایت و مصونیت های ویژه‌ای برخوردار است در جلسات سازمان ملل و شورای امنیت شرکت می‌کند.
اسرائیل با زور، گردن کشی و به پشتوانه غرب بر سر کار آمده است. تا امروز اسرائیل احساس نکرده که روزی تحت فشار جدی بین‌المللی قرار دارد، از این رو ابایی از رد کردن قطع‌نامه‌های بین‌المللی ندارد و به مقررات جهانی تن نمی‌دهد.
ایران در فضای بین‌الملل چنین موقعیتی ندارد. تغییر رویه اسرائیل تنها با تغییر میزان حمایت غرب به ویژه آمریکا ممکن می‌شود. اقدامات ایران و حتی خروج از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تأثیری در رفتار اسرائیل ندارد.
امروز زمزمه‌هایی مبنی بر نارضایتی آمریکا از رفتار اسرائیل به گوش می‌رسد و این احتمال وجود دارد که با کاهش حمایت آمریکا از اسرائیل، آنها تغییر رفتار داشته باشند.
اگرچه جنگ و کشتار غیر نظامیان تلخ و مزموم است، آیا می‌توان وقایع اخیر غزه را در راستای تشکیل اجماعی جهانی برای محکومیت اسرائیل دانست یا خیر؟
همین اتفاق منجر شد آمریکا در نحوه حمایت خود از اسرائیل تشکیک کند. به ویژه با توجه به موقعیت بایدن در کاخ سفید و انتخاباتی که پیش رو دارد، تأثیر فشار افکار عمومی مبنی بر قطع حمایت آمریکا از اسرائیل در نطق های رئیس‌جمهور آمریکا منعکس شده است.
نسل کشی مسئله کمی نیست، اسرائیل خود مولود یک نسل کشی است امروز فلسطینیان کشته می‌شوند.تعداد کشته‌ها و زخمی های این جنگ با توجه به وسعت منطقه درگیر ابعاد فاجعه‌ای جهانی را ترسیم می‌کند.
امروز فشار بر غرب و بر اسرائیل بالاست و این امیدواری ایجاد شده که شاید حمایت غرب از اسرائیل کم شود و به همین میزان اسرائیل موظف به تمکین رد برابر اصول و قواعد بین‌المللی گردد. آقای بایدن از آتش بس صحبت می‌کند درحالیکه دولتمردان اسرائیل اعلام می‌کنند که چنین خبری نیست این دوگانگی فاصله معناداری که میان اسرائیل و حامی اصلی اش ایجاد شده را نشان می‌دهد. اگر زور آمریکا به اسرائیل برسد، نتانیاهو کوتاه می‌آید و کشتار خاتمه پیدا می‌کند در غیر این صورت هژمونی آمریکا زیر سؤال خواهد رفت و حمایت از اسرائیل هزینه سنگین خود را به آمریکا تحمیل خواهد کرد.
با توجه به احتمال تغییر رئیس‌جمهور آمریکا تا ماه های آینده، چه چشم اندازی برای ایده دو دولت پیش بینی می‌کنید؟
تلاش بایدن این است که پیش از ورود جدی به پروسه انتخابات موضوع صلح در خاورمیانه و تشکیل دو دولت را استارت بزند. بایدن در سخنرانی های خود این امیدواری را ایجاد کرده است. اگر رئیس‌جمهور مستقر در کاخ سفید نتواند تنش خاورمیانه را متوقف کند، سرنوشت سیاسی خود را قربانی کرده است. همین موضوع می‌تواند دلیل شکست بایدن باشد. اما پایان تنش در خاورمیانه می‌تواند به برگ برنده بایدن در انتخابات تبدیل شود. در جنگ غزه اتهامات سنگینی به اسرائیل وارد است. مردم آمریکا نمی‌خواهند کشورشان حامی قدرتی باشد که مرتکب چنین جنایاتی شده است. امروز پازلی روبه‌روی بایدن است یا به نفع نتانیاهو کار می‌کند و می‌بازد یا خواسته افکار عمومی را پاسخ می‌دهد و تلاش می‌کند تا برنده رقابت‌ها باشد. تشکیل دو دولت در اراضی اشغالی می‌تواند بایدن را در انتخابات برنده کند. آمریکا روی مشی حماس و جهاد اسلامی مسئله دارد تا پیش از عملی شدن ایده دو دولت خلع سلاح این دو گروه در دستور کار آمریکا خواهد بود. بایدن فرصت کمی دارد و می‌داند که اگر با جنگ وارد انتخابات شود، بازنده میدان خواهد بود.