ستاره صبح آنلاین- اقتصاد کشورها مثل زنجیره ای به هم پیوسته است، لازمه رونق اقتصادی در داخل، ارتباط با خارج است. بسیاری از نیازهای اساسی ما در بخش صنعت از خارج تأمین می شود و تولیدات ما نیز به بازار فروش نیاز دارد.رابطه با کشورها به معنی تبادل است. باید واردات داشته باشیم تا صادرات کنیم، کالا بگیریم و کالا بدهیم.امروز مساله حل نشده اف ای تی اف سدی در برابر صادرات کشور است و جلوی فعالان اقتصادی را می گیرد.برای حل این مشکل طرح هایی مطرح شده که هیچ کدام تا امروز موفق ظاهر نشده است.
این که با کشور ها تبادل کالا به کالا داشته باشیم و نیاز به پرداخت پول نباشد، طرحی است که در عمل ممکن نیست و با هر کشوری نمی توان به این صورت وارد همکاری های اقتصادی شد.
با چنین طرح هایی می توان روزمرگی کرد و در پس اجرای آن ها رونق اقتصادی ایجاد نمی شود و بعضا اجرای آن ها با دشواری هایی همراه است و هزینه های بالایی هم دارند.
امروز فعالیت های بانکی بین المللی برای کشورقفل شده است. حتی بانک های چینی و روسی هم همکاری کامل با بانک های ایرانی را متوقف کرده اند.
تجارت کشور و بخش دولتی و خصوصی اقتصاد در دریافت و پرداخت پول مشکل دارد. درحالیکه در اقتصاد پولی و بانکی، مسیر های متنوع و ابزار های جذابی برای فعالیت های اقتصادی و تجاری تعریف شده است اما بخش های اقتصادی کشورمان نمی توانند از امکانات بانک های جهانی و جذابیت ها و امتیازات موجود در تجارت جهانی استفاده کنند.
ایران باید مشکلات خود را با جامعه جهانی حل کند. زیرا اقتصاد کشور برای رونق گرفتن چشم به حل و فصل این مشکلات دوخته است. یکی از نیاز های بخش اقتصادی حل مساله اف ای تی اف، و مسائل نظام بانکی و سوئیفت است.
بانک های خارجی تابع قوانین جهانی هستند و مجاز به همکاری با بانک های کشوری که عضو اف ای تی اف نیست، نخواهند بود. روحیه قانون مداری و جرایم سنگینی که برای دور زدن این قوانین وجود دارد مانع از همکاری بانک های خارجی با بانک های ایرانی است. این مساله با گذر زمان حل نمی شود، باید تصمیم گرفت و اقتصاد را قربانی نکرد. امرور بازار های جهانی برای ایران بسته شده درحالیکه کشورمان ظرفیت بالایی برای مراودات اقتصادی و تجاری دارد.
در کنار این مشکلات، مشکلات دیگری از قبل آنها به وجود می آید زیرا برای سر پا نگه داشتن اقتصاد مجبوریم دائما به فکر کشف راه هایی برای دور زدن قوانین بین المللی و محدودیت های تحریمی باشیم.
بعضاناچار می شویم کالای خود را با نامی جز ایران عرضه کنیم و یا توسط شرکت های غیر ایرانی اقدام کنیم. حمل و نقل کالا ها را به شرکت های خارجی بسپاریم و دیگری پول ما را بگیرد. این چرخه غیر شفاف هزینه های سنگینی به دنبال دارد. واسطه هایی خلق می شوند و منفعت می برند و ضمن بالا رفتن هزینه تجارت و کم شدن قابل توجه سود ، فسادی خزنده در روند های اقتصادی ریشه می دواند. ادامه یافتن این روند پر ریسک منافع ملی را به خطر می اندازد.
امروز توافق با عربستان دستآوردی مثبت قلمداد می شود ولی با وجود چالش ها و مشکلاتی که با دنیا داریم قادر به بهره برداری از این توافق نخ اهیم بود همانطور که به دلیل وجود مشکلاتی نظیر تحریم ها و عدم عضویت در اف ای تی اف نتوانسته ایم از پیمان شانگهای یا توافق ۲۵ ساله با چین استفاده کنیم.
اگر مشکلات کشور با جهان بین الملل حل شود و به سطح قابل قبولی از روابط مشترک برسیم، یقینا می توانیم در حوزه کشور های عربی منطقه نیز ارتباطات خوبی را تجربه کنیم.
در حالیکه هنوز نتوانسته ایم مشکل اف ای تی اف را حل کنیم و هنوز مشکلات عدیده ای در عرصه تجارت بین المللی داریم و با بانکی های جهانی ارتباطی برقرار نکرده ایم، چگونه می توانیم از ظرفیت های اقتصادی توافق با عربستان بهره ببریم؟!
در حال حاضر فقط احیای توافق برجام، رفع تحریم ها و به دنبال آن حل پرونده اف ای تی اف می تواند ایران را به منافعی که در اقتصاد جهانی دارد برساند.
طرح های مجلس و طرح هایی که بانک مرکزی رونمایی می کند و یا قوانین خلق الساعه دیگر نمی توانند از سنگینی بار تورم کشور بکاهند. تنها افزایش صادرات نفت است که می تواند بحرانی ارزی ایران را کنترل و اصلاح کند.
هیچ اصلاح اقتصادی دیگری به قدرت این گام نیست. در برابر مشکلات اقتصادی کشور تنها باید به توافق با جهان و برداشته شدن تحریم ها، آزاد شدن فروش نفت و برقراری ارتباطات بانکی بین المللی امید داشت.