ستاره صبح-دکتر علیرضا عباسیان، اقتصاددان و عضو اتاق بازرگانی تهران در گفت‌وگو با ستاره صبح با اشاره به تثبیت روند انتقال قدرت در آمریکا و یکدست شدن تمامی نهادهای قدرت سیاسی شامل ریاست جمهوری، سنا و کنگره در دست دموکرات‌ها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین رویدادهای مؤثر سیاسی در عرصه روابط بین‌الملل، به تأثیر آن بر اقتصاد ایران پرداخت و گفت: «از مدت‌ها قبل حزب دموکرات آمریکا بازگشت بدون و قید و شرط به برجام و مذاکره در قالب این قرارداد مهم بین‌المللی را برای تنش‌زدایی با ایران اعلام کرده است؛ چه اینکه همین حزب در زمان دولت قبل خود پایه‌گذار و معمار این توافق با ایران بوده است. در صورت پایبندی رئیس‌جمهور آینده آمریکا به قرارداد برجام و بازگشت فوری به این قرارداد زنجیره بسیار پیوسته‌ای از اتفاقات سیاسی و اقتصادی به وقوع خواهد پیوست. رفع تحریم صادرات انواع محصولات نفتی و غیرنفتی ایران و رفع تحریم نظام بانکی ایران دو اثر محسوس احیای برجام هستند. با فرض تحقق این هدف، ایران می‌تواند تا کمتر از شش ماه صادرات نفت خود را بازسازی و بازیابی کند. رفع تحریم نظام بانکی ایران نیز امکان جابه‌جایی و تأمین منابع ارزی کشور در بانک‌های خارجی را مهیا می‌کند. هم‌اکنون هزینه جابه‌جایی حواله‌های ارزی واردات بین ١٠ تا ٢٠ درصد اصل حواله ارزی است. هزینه دور زدن تحریم‌ها برای صادرات انواع کالا نیز حداقل ١٠ درصد ارزیابی می‌شود. این به معنی آن است که رفع تحریم حداقل امکان ٢٠ درصد صرفه‌جویی ارزی ناشی از هزینه تبادلات ارزی ایران را فراهم می‌کند. رفع تحریم‌ها همچنین امکان تأمین مالی دولت از محل فروش نفت را افزایش می‌دهد. رونق تجارت می‌تواند منجر به افزایش درآمد دولت ناشی از اخذ تعرفه گمرکی و مالیات شود. همچنین وفور کالا سطح عمومی قیمت‌ها را کاهش می‌دهد و از روند فزاینده تورم می‌کاهد. کاهش تورم انتظاری و روند تأمین ارزی بسیاری از سرمایه‌ها را از پناهگاه دلار و طلا و حتی سفته‌بازی بازار مسکن بیرون می‌کشد و ریال قدرتمند می‌تواند موجب رونق بازار سهام و افزایش مبادلات تجاری و اقتصادی در درون کشور شود. با انجام واکسیناسیون و کاهش شیوع ویروس کرونا رونق کسب‌وکارها جانی دوباره می‌گیرد و این می‌تواند نرخ رشد تولید ناخالص ملی را تا میانگین ٨ درصد افزایش دهد. در این سناریو خوش‌بینانه و البته قابل تحقق؛ رفع تحریم، کاهش تورم انتظاری و کاهش شیوع کرونا سه عامل مؤثر بر بهبود وضع وخیم اقتصادی و حرکت به سمت کاهش التهابات تورمی و ارزی مورد انتظار است. اما نقش دولت بسیار کلیدی‌تر است. دولت می‌تواند از این فضای بهبود استفاده بسیار بیشتری ببرد و فضا را به نفع اقتصاد ملی بهبود دهد.»