غروب ستاره سیاه

بزرگترین مشکلات بلافونته خارج از صحنه هنر بود.  او یک استراتژیست کلیدی برای جمع آوری کمک مالی و میانجی جنبش حقوق مدنی بود.  او دائماً حرفه خود و حتی یک بار زندگی خود  را برای فعالیت‌هایش به خطر می‌انداخت.  او دوست صمیمی کشیش مارتین لوتر کینگ شد که اغلب به کاخ بلافونته در نیویورک می‌رفت تا درباره استراتژی حقوق مدنی صحبت کند یا از فشارهای رهبری جنبش حقوق مدنی فرار کند.

قبل از هنرمند بودن فعال مدنی بودم
 آگاهی سیاسی بلافونته، خواننده‌ای مشتاق با بی عدالتی تحقیر شده بود، با تجربه بزرگ شدن به عنوان پسر فقیر یک مادر جامائیکایی که به عنوان خدمتکار خانه کار می‌کرد، شکل گرفت.  او یک بار گفت: "من اغلب به سوالاتی پاسخ داده ام که می پرسند، "چه زمانی به عنوان یک هنرمند تصمیم گرفتی یک فعال مدنی شوید؟"  پاسخ من به این سوال این است که من مدت ها قبل از اینکه هنرمند شوم فعال مدنی بودم.  دامنه فعالیت بلافونته شگفت انگیز بود.  او جنبش حقوق مدنی را مبارزه‌ای جهانی می دانست.  او مبارزاتی را علیه آپارتاید در آفریقای جنوبی رهبری کرد و با نلسون ماندلا دوست شد.  او از مبارزه با ایدز حمایت کرد و سفیر حسن نیت یونیسف شد.  او همچنین ایده ضبط آهنگ موفق سال 1985، "We Are the World" را مطرح کرد، که مجموعه ای از ستاره های پاپ و راک، از جمله باب دیلن، مایکل جکسون و بروس اسپرینگستین را برای جمع آوری پول برای رفع قحطی در آفریقا گرد هم آورد.

 تروریست نامیدن جورج بوش 
 بلافونته با افزایش ثروت و شهرتش دلپذیر نشد.  او پس از آنکه رئیس جمهور جورج دبلیو بوش را به دلیل حمله به عراق"بزرگترین تروریست جهان" خواند، مورد انتقاد قرار گرفت و سلبریتی های سیاه پوستی مانند جی زی و بیانسه را به دلیل عدم اتخاذ مواضع جسورانه تر در مورد عدالت اجتماعی مورد حمله قرار داد.  او حتی از اوباما انتقادهای تندی کرد.
زندگی
 هارولد جورج بلافونته در 1 مارس 1927 در شهر نیویورک در میان مهاجران فقیر کارائیب به دنیا آمد.  پدرش به عنوان آشپز در کشتی های تجاری کار می کرد و زمانی که بلافونته جوان بود خانواده را رها کرد.  بلافونته همچنین بخشی از دوران کودکی خود را در جامائیکا، مستعمره سابق بریتانیا و کشور مادرش گذراند، جایی که شاهد بدرفتاری مقامات سفیدپوست انگلیسی با سیاهپوستان جامائیکا بود.  او در سال 1940 به محله هارلم شهر نیویورک بازگشت تا با مادرش، ملوین، که در میان فقر شدید تلاش می‌کرد خانواده اش را کنار هم نگه دارد، زندگی کند.  جودیت ای. اسمیت، نویسنده کتاب «تبدیل شدن به بلافونته: هنرمند سیاه‌پوست، رادیکال عمومی»، درباره مادر بلافونته می‌گوید: «او بود که به او آموخت، نباید اجازه دهید خورشید بدون مبارزه با بی‌عدالتی غروب کند.  بلافونته دوران کودکی پر فراز و نشیبی داشت و اغلب مجبور بود مخارج خود را تامین کند.  او به مصاحبه‌گر مجله‌ای گفت: «سخت‌ترین دوران زندگی من زمانی بود که بچه بودم.  مادرم به من محبت می‌کرد، اما چون به حال خودم رها شده بودم، عذاب زیادی هم داشتم.» بلافونته دبیرستان را رها کرد و در سال 1944 در نیروی دریایی ایالات متحده نام نویسی کرد. او به کار یدی در کشتی تنزل یافت و جنگ را ندید، اما این تجربه عمیق بود.  او سیاه‌پوستان تحصیل‌کرده دانشگاهی را ملاقات کرد که او را در معرض دید وسیع‌تری به جهان قرار دادند و در مورد مسائل بزرگی مانند جداسازی و استعمار با او صحبت کردند.  تجربه مبارزه با فاشیسم در خارج از کشور و بازگشت به جداسازی در داخل، بلافونته را بسیار خشمگین کرد، درست مانند بسیاری از کهنه سربازان سیاه پوست از جنگ جهانی دوم.  او تقریباً به طور تصادفی وارد حوزه سرگرمی شد.  بلافونته در نیویورک به عنوان سرایدار مشغول به کار بود که در نمایشی در تئاتر سیاهپوستان آمریکایی شرکت کرد.  او چنان تحت تأثیر این بازی قرار گرفت که تصمیم گرفت بازیگر شود.