به نظر شما چرا جامعه نسبت به مرگ یک حیوان به صورت گسترده واکنش نشان می دهد؟
انتشار اخبار تلخ در جامعه باعث شده مردم و افکار عمومی نسبت به حوادث و رخدادها در حوزه های مختلف واکنش نشان دهند.بلایای طبیعی مانند زلزله خوی، سوریه و ترکیه اخبار تلخی بودند که موجب تاسف جامعه شد.
در کنار این بلایا اخبار نگران کننده از شرایط اقتصادی و کاهش ارزش پول ملی باعث پریشانی و بعضا حیرت مردم نسبت به آینده شد.حتی کسانی که هیچ نیازی به ارز ندارند با حساسیت بالا اخبار قیمت ارز و طالا را دنبال می کنند.
پیگیری چنین اخباری در فضای مجازی و شبکه های ماهواره ای باعث شده بخشی از جامعه و لایه ای از روشنفکران تبدیل به شنودگان اخبار تلخ شوند.در میان حجم گسترده اطلاعات در فضای مجازی نشان می دهد که برخی اخبار در بین مردم از جایگاه ویژه ای برخوردار است.
یکی از خبرهایی که توجه افکار عمومی را به خود جلب کرده بود سلامتی سه توله یوز بوده که با لقاح مصونعی متولد شدند و سه مورد بعد از مدتی تلف شدند..خطر انقراض این نسل از گربه سانان به اهمیت سلامت این سه توله یوز افزوده بود. متاسفانه در این زمینه مدیریت درست و علمی انجام نشد.لازم بود برای نگهداری از این حیوانات که در خطر انقراض هستند از افراد با تجربه و و با آگاهی استفاده می شد.حتی باید معلمینی از آفریقا و آسیای میانه وارد می شدند و شرایط این حیوانات را مدیریت می کردند.
برخی تصویرهای منتشر شده از نحوه نگهداری این توله یوزها نشان میداد که آنها را به شکل حیوانات خانگی نگهداری می کنند.
واکنش افکار عمومی به مرگ «پیروز» آخرین توله یوز ایرانی نشان می دهد جامعه ایران تشنه اخبار خوب و امید بخش است.حفظ توله یوز ایرانی فرصت مناسبی بود که از آن به عنوان یک عامل پمپاژ امید در جامعه استفاده می شد.همانطور که پیروزی ایران در جام جهانی می توانست انسجام ملی را افزایش دهد و ان فرصت از دست رفت سلامتی پیروز هم می توانست بازگشت امید به جامعه را در پی داشته باشد که متاسفانه این فرصت از بین رفت.پیروز یک حیوان نبود.بلکه نمادی بود برای جامعه تشنه امید ایران.
به نظر شما جامعه امید دارد یا امید خود را از دست داده است؟
ملت ایران را نمی توان در حال حاضر یک جامعه نا امید قلمداد کرد.از نظر رفتار شناسی اگر جامعه ایران نا امید بود تلاش مردم برای بهبود زندگی اتفاق نمی افتاد.اینکه مردم نسبت به مسائل مختلف کشور ائم از فساد،محیط زیست،اقتصاد و سایر مسائل کشور حساسیت نشان داده و اعتراض می کنند نشان میدهد که جامعه ای پویا و زنده هستند.
سفرهای مردم در ایام تعطیل نشان میدهد که جامعه به دنبال روزنه ای برای داشتن امید و زندگی است.جامعه همواره به دنبال اخبار خوب و امید بخش است تا از زیستن لذت ببرد.
متاسفانه باید گفت اگر روند اخبار تلخ در جامعه ادامه یابد نا امیدی در سطوح مختلف اجتماعی بروز خواهد کرد.مسئولان و دولتمردان لازم است به فکر تولید امید در جامعه باشد و با افزایش نشاط اجتماعی اجازه ندهند آمار نا امیدی از سطح فعلی بالاتر رود.
اگر در یک جامعه امید از بین رود چه اتفاقی در آن جامعه رخ خواهد داد؟
از نظر رفتار شناسی امید در یک جامعه به منزله بنزین در خودرو یا آب در زمین کشاورزی است.امید نباشد رمقی برای حرکت نخواهد بود.یاس و نا امیدی مردم را به رکود و رخوت خواهد کشاند و اگر بر جامعه حاکم شد دیگر کسی توان فعالیت نخواهد داشت.
وقتی نهاد متولی بفکر تولید وتکثیر امید درجامعه نباشند، افسردگی باعث بزهکاری های اجتماعی مانند اعتیاد و خودکشی می شود. خودباوری واعتماد به نفس نتیجه اصلی امید بوده و همانگونه که رهبر حکیم ما بیان داشتند باید با تولید نشاط درمیان جوانان اینده را برای انها روشن وامیدوارکننده نمود.