زندگی در منطقهای با دسترسی آسان به پارکها و رودخانهها باعث کُند شدن پیشرفت بیماریهای عصبی مخرب مانند آلزایمر و پارکینسون میشود. این نتیجه یک مطالعه جدید است که بر اساس بیش از یک و نیم دهه ردیابی خطر بیماری در میان نزدیک به ۶۲ میلیون آمریکایی ۶۵ سال به بالا انجام شده است. «جوشم کلمپ میکر»، نویسنده ارشد این مقاله از دانشگاه هاروارد بوستون، خاطرنشان کرد: «تحقیقات قبلی نشان داد که محیطهای طبیعی مانند جنگلها، پارکها و رودخانهها میتوانند به کاهش استرس و بهبود توجه کمک کنند. علاوه بر این، محیطهای طبیعی تنظیماتی را برای فعالیت بدنی و تعاملات اجتماعی فراهم میکنند و ممکن است قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا، گرمای شدید و سروصدای ترافیک را کاهش دهند.» محققان با تمرکز بر پذیرش افراد مبتلابه آلزایمر و پارکینسون در بیمارستان میخواستند بدانند که آیا قرار گرفتن در معرض بیشتر طبیعت، احتمال پیشرفت سریع هر یک از این بیماریها را کاهش میدهد یا خیر. کلمپ میکر گفت: «ما در این تحقیق پی بردیم هر چه محیط اطراف یک فرد مسن سرسبزتر باشد، خطر بستری شدن در بیمارستان برای بیماریهای عصبی کاهش مییابد.» محققان دریافتند به ازای هر افزایش ۱۶ درصدی پوشش پارک، خطر بستری شدن در بیمارستان به دلیل پارکینسون ۳ درصد کاهش مییابد. تحقیقات نشان میدهد که فضاهای سبز احساسات مثبت افراد مانند شادی را تحریک میکنند و احساسات منفی مانند خشم را کاهش میدهند که همگی با سطوح پایینتر استرس مرتبط هستند.