بدن پله دیگر به شیمی‌درمانی واکنش مثبت نشان نمی‌دهد و او حالا تزریق مُسکن را آغاز کرده است. به گزارش جماران، پله، اسطوره 82 ساله فوتبال برزیل، سه‌شنبه گذشته در بیمارستان آلبرت اینشتین در سائوپائولو در برزیل بستری شد. پله که از تورم عمومی و نارسایی قلبی رنج می‌برد، به سرطان روده مبتلا بوده و در ماه‌های اخیر بارها در بیمارستان بستری شده است؛ اما به نظر می‌رسد شیمی‌درمانی نیز دیگر روی پله جواب نمی‌دهد و او به بخش مراقبت‌های پایان عمر منتقل شده است. در این شرایط دیگر درمان روی افراد جواب نمی‌دهد و فقط پزشکان با تزریق سرم، کاری می‌کنند که بیمار درد کمتری را در مدت کوتاه تا پایان عمرش تحمل کند.
روز جمعه مدیریت بیمارستان آلبرت انیشتین بیانیه‌ای منتشر کرده و مدعی شد پله به عفونت تنفسی مبتلا شده و در حال حاضر تحت درمان با آنتی‌بیوتیک است. به نظر می‌رسد او برای ادامه درمان در روزهای آینده نیز در بیمارستان بماند و البته وضعیت پله در حال حاضر پایدار توصیف شده است.
البته به نظر می‌رسد او در این شرایط نیز روحیه خود را حفظ کرده است. پله جمعه‌شب در صفحه خود نوشت: «دوستان، من در بیمارستان بوده و ویزیت ماهانه خود را انجام می‌دهم. دریافت چنین پیام‌های مثبتی همیشه خوب است. از قطر برای این ادای احترام و از همه کسانی که پیام‌های خوبی برای من ارسال می‌کنند، تشکر می‌کنم.»
پله سه جام جهانی را با لباس تیم ملی برزیل در سال‌های 1958، 1962 و 1970 فتح کرده و در 659 بازی رسمی برای باشگاه سانتوس 643 گل به ثمر رساند. پله همچنین در 92 بازی برای تیم ملی کشورش 77 بار گلزنی کرده و هنوز و علیرغم ظهور ستاره‌هایی بزرگ در نیم قرن اخیر، بهترین تاریخ سلسائو محسوب می‌شود.
آیا استرس روزانه با افزایش سن کاهش می‌یابد؟
نتایج یک مطالعه تحقیقاتی نشان داد که با افزایش سن، تعداد عوامل استرس‌زای روزانه و واکنش افراد به عوامل استرس‌زای روزانه کاهش می‌یابد. به گزارش مهر به نقل از ساینس دیلی، «دیوید آلمیدا»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، می‌گوید: «چیزی در مورد پیر شدن وجود دارد که منجر به استرس‌های کمتری می‌شود. این مسئله می‌تواند انواع نقش‌های اجتماعی باشد که با بالا رفتن سن انجام می‌دهیم. به‌عنوان افراد جوان‌تر، ممکن است بیشتر درگیر شغل، خانواده و خانه باشیم که همگی مواردی از استرس روزانه را ایجاد می‌کنند؛ اما با افزایش سن، نقش‌های اجتماعی ما بیشتر می‌شود و انگیزه‌ها تغییر می‌کنند. افراد مسن‌تر در مورد تمایل به حداکثر کردن و لذت بردن از زمانی که در اختیار دارند صحبت می‌کنند.»
تیم تحقیقاتی از داده‌های مطالعه ملی تجربیات روزانه استفاده کرد که داده‌های جامعی مربوط به زندگی روزانه بیش از ۴۰ هزار روز از زندگی بیش از ۳۰۰۰ بزرگسال در طول ۲۰ سال بود. بازه زمانی، از سال ۱۹۹۵ شروع شد. پاسخ‌دهندگان در زمان شروع مطالعه ۲۵ تا ۷۴ ساله بودند.
پاسخ‌دهندگان در مصاحبه‌های تلفنی شرکت کردند که میزان استرس روزانه را برای هشت روز متوالی ارزیابی می‌کرد. این ارزیابی‌های روزانه در فواصل زمانی تقریباً ۹ ساله تکرار شد و یک دفترچه خاطرات روزانه در طول ۲۰ سال ارائه شد.
محققان به کاهش اثرات استرس روزانه هم در تعداد عوامل استرس‌زای روزانه گزارش شده توسط افراد و هم در واکنش عاطفی آن‌ها به این عوامل پی بردند. به‌عنوان‌مثال، افراد ۲۵ ساله تقریباً ۵۰٪ از روزها عوامل استرس‌زا را گزارش کردند، درحالی‌که افراد ۷۰ ساله استرس را فقط در ۳۰٪ از روزها گزارش کردند. علاوه بر کاهش تعداد عوامل استرس‌زای روزانه گزارش شده، محققان دریافتند که با افزایش سن، افراد واکنش عاطفی کمتری نسبت به استرس‌های روزانه نشان می‌دهند. آلمیدا خاطرنشان کرد: «استرس روزانه به‌طور پیوسته تا اواسط دهه ۵۰ کاهش می‌یابد. یک جوان ۲۵ ساله در روزهایی که یک عامل استرس‌زا را تجربه می‌کند، بدخلق‌تر است، اما با افزایش سن، ما متوجه می‌شویم که چگونه این قرار گرفتن در معرض استرس را کنترل کرده و کاهش دهیم.»