«با کمال تأسف رخدادهای اخیر در دانشگاه‌ها، موجبات نگرانی جدی دانشگاهیان را فراهم آورده است که مسئولیت مستقیم آن متوجه مدیریت در حوزه پراهمیت و آینده‌ساز وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است.
اهداف بنیادین وزارت علوم
نیک واقفید که یکی از اهداف بنیادین وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، حفظ و تحکیم آزادی علمی و استقلال دانشگاه‌ها، مراکز علمی و تحقیقاتی است (بند «و» ماده ۱ قانون اهداف، وظایف و تشکیلات وزارت علوم، تحقیقات و فناوری). بااین‌حال، استقلال این خاستگاه اصلی دانش، یعنی دانشگاه‌ها در نیمه دوم سال، دچار التهاب شده است. التهابی که با یک سؤال آغاز شد، اما در کمال تأسف به‌جای دریافت پاسخ باورپذیر از طریق وزارت متبوع، با برخورد با دانشجویان مواجه شد و صحنه‌ای از مبارزه نابرابر در مراکز آموزش عالی کشور گشود که در یک سو مأموران و در سویی دیگر جوانانی با دستان خالی قرار گرفتند، همان‌ها که بناست فردای ایران را بسازند.
حمله افراد خودسر به دانشجویان
حمله ناباورانه افراد خودسر به دانشجویان شاغل به تحصیل در درون نگین دانشگاه‌های نخبه پرور کشور یعنی دانشگاه شریف و متعاقب آن هجوم شبانه به خوابگاه‌های دانشجویان در برخی دانشگاه‌ها، باعث نگران شدن خانواده‌ها و همچنین زندانی شدن دانشجویان، قلب و غرور دانشگاهیان را جریحه‌دار کرده و پرسش هایی را در اذهان قوت بخشیده که اگر پاسخ نیابند، استادان را در همراهی با دانشجویان معترض ناگزیر می‌سازد.
امنیتی کردن فضای دانشگاه
در کمال تأسف هنوز هم که با گذشت بیش از 50 روز، اعتراضات و اعتصابات دانشجویان ادامه دارد، وزارت عتف به‌جای کمک گرفتن از دانشگاهیان متخصص و دلسوز و اهتمام به اقدامات مدبرانه و مشفقانه، به نیروهای امنیتی اجازه داده است تا با امنیتی کردن فضای دانشگاه‌ها و گرفتن فیلم، ضبط کارت دانشجویی، دستگیری در سرویس ایاب و ذهاب دانشگاه‌ها، تشکیل پرونده انضباطی و … اعتراضات را مهار نمایند. حتی به عینه شاهد هستیم تعدادی از دانشجویان معترض از ورود به خانه خود یعنی دانشگاه منع و یا تهدید به محرومیت از حق ادامه تحصیل شده‌اند؛ خود واقف هستید این‌ها از مصادیق نقض قانون اساسی هستند.
قانون اساسی را اجرا کنید
یادآور می‌شویم قانون اساسی به‌ویژه اصل ۲۳ تأکید دارد که «هیچ‌کس را نمی‌توان به‌صرف داشتن عقیده‌ای مورد تعرض و مواخذه قرار داد» و نیز اصل نهم قانون اساسی صراحتاً اعلام می‌کند «در جمهوری اسلامی ایران هیچ مقامی حق ندارد به نام حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور، آزادی‌های مشروع را هرچند با وضع قوانین و مقررات، سلب کند». بعلاوه، اصول ۲۰، ۲۲، ۳۰، ۳۶ و ۳۷ قانون اساسی، دولت را ملزم می‌سازد فارغ از نوع مذهب، مسلک و مرام سیاسی ضمن رفع تبعیضات ناروا، امکانات عادلانه را برای آحاد ملت ایجاد کرده و آنان را از حقوق انسانی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی برخوردار کند. به علاوه، به تجربه، مانند آنچه در سال‌های ۷۸ و ۸۸ رخ داد و یا آنچه امروز در سال ۱۴۰۱ شاهد آن هستیم، دریافته‌ایم که دیگر نمی‌توان با فرافکنی، ریشه مشکلات دانشگاه‌ها و ارتباط دادن آن‌ها با عوامل بیرونی، مشکل را حل کرد.
بدیهی است که برخورد تند در دانشگاه به‌عنوان نماد خردورزی، روح را آزار می‌دهد و تمرکز دانشگاه بر فعالیت اصلی خود را به انحراف می‌کشاند. ازاین‌رو از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری انتظار می‌رود به نظاره ننشیند و متعهدانه متولی پاسداری از کیان امن‌وامان دانشگاه باشد.
وزیر علوم پاسخ دهد
از وزیر محترم علوم درخواست داریم بی‌پرده پاسخ دهند آیا دانشگاه نباید استقلال داشته باشد؟ آیا این سنگر از بیرون هدایت می‌شود و وزارت عتف نقش چندانی در اداره دانشگاه‌ها ندارد و انگار امکان صیانت از استقلال دانشگاه‌ها از عهده وزارت عتف خارج است؟ آیا وزیر عتف نمی‌خواهد و یا نمی‌تواند در این برهه حساس، با تدبیر، مدارا و همدلی اقدام کند؟ اعلام بفرمایند انتهای راه از نگاه وزارت عتف کجاست و راه برون‌رفت چیست؟ انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌های کشور باور دارد هنوز راه گفتگو بسته نشده است، گفتگوی صادقانه و راستین، نه گفتگو در فضای تبعیض که با ممانعت از ورود به دانشگاه و اخراج دانشجوی پرسشگر همراه باشد. دانشجو صداقت را حس می‌کند. ازاین‌رو، ضمن ابراز نگرانی از روند برخورد با دانشجویان معترض در صحن دانشگاه‌ها، از وزیر عتف، مطالبات خود را به شرح ذیل اعلام می داریم:
* به بازداشت و زندانی کردن دانشجویان معترض پایان دهید و فرزندانمان را بدون قید و شرط بلافاصله آزاد سازید.
* از پرونده‌های دانشجویان معترض رفع سوءپیشینه نمایید و وثیقه‌های اخذ شده، حذف شود.
* چندصدایی و اعتراض مسالمت‌آمیز در دانشگاه‌ها را به رسمیت بشناسید.
* با ممانعت از ورود نیروهای امنیتی یا لباس شخصی به دانشگاه‌ها، حافظ استقلال دانشگاه‌ها باشید (قانون مصوب سال 1380).
* به اندیشه مجال پرواز دهید تا راهی برای زندگی بهتر پیدا شود.
آینده هر کشوری به‌خصوص ایران عزیز، به انسان‌های با اراده و دارای عزت‌نفس نیازمند است.»