لازلو برنات وزپرمی
18 اکتبر 2022
تارنمای نشریه محافظه‌کار آمریکن کنسرواتیو
برگردان و کوتاه‌سازی علی‌اصغر شهدی
Asghar.shahdi@gmail.com
بحران اجتماعی در اروپا در زمستان امسال گسترش خواهد یافت. درحالی‌که سال 2022 سهم خود را از وحشت در جنگ جاری روسیه و اوکراین دیده است، این زمستان ممکن است شاهد ظهور بیشتر یک شبح جدید جنگ داخلی باشد.
پیوتر کوسیبا، محقق اجتماعی آلمانی انتظار دارد با سردتر شدن قاره، موج جدید اعتراضات خشونت‌آمیز به راه بیفتد. کوسیبا که در دانشگاه فناوری کمنیتس کار می‌کند و عضو هیئت‌مدیره موسسه تحقیقات اعتراض و جنبش برلین است، ادعا می‌کند که افراط‌گرایان راست در حال حاضر روحیه را گرم و مستعد آشوب می‌سازند، اما چپ‌ها نیز می‌خواهند شهروندان را به تظاهرات خیابانی دعوت کنند. این محقق به رسانه‌های آلمانی گفت: «اگر بحران بیشتر طول بکشد، نمی‌توان تشکیل و نفوذ گروه‌های تروریستی را رد کرد، همان‌طور که چند سال پیش در اعتراضات ضد پناه‌جویان اتفاق افتاد.»
رویترز می‌نویسد: «به گفته یک شرکت مشاوره ریسک، ثروتمندترین کشورهای اروپا به دلیل قیمت بالای انرژی و افزایش هزینه‌های زندگی با خطر افزایش ناآرامی‌های مدنی در زمستان، ازجمله اعتراضات خیابانی و تظاهرات مواجه هستند.»
استفان کرامر، رئیس دفتر اطلاعات داخلی ایالت تورینگن به شبکه تلویزیونی ZDF آلمان گفت: «انتظار می‌رود تظاهرات مشروع مورد نفوذ افراط‌گرایان قرار گیرد... و این احتمال وجود دارد که برخی به خشونت تبدیل شود.»
جان لافلند، یکی از اعضای مهمان در دانشکده ماتیاس کوروینوس مجارستان، درحالی‌که نسبت به «قدرت خیابان» بدبین است، پیش‌بینی می‌کند که «ما به سرزمین‌های ناشناخته‌ای می‌رویم. اگر برق قطع شود، اگر مردم از سرما یخ بزنند، اگر خرابی در نگهداری مواد خوراکی پیش آید، اگر شبکه‌های تلفن همراه از کار بیفتند و اگر برق برای مدت طولانی قطع شود، نتایج «غیرقابل‌پیش‌بینی» خواهد بود.
این هشدارها ممکن است برای کسانی که به فروپاشی اجتماعی اروپای غربی در دهه گذشته توجهی نداشته‌اند، غافلگیرکننده باشد؛ اما اروپا در 10 سال گذشته شاهد یک سری بحران‌های اجتماعی فزاینده از افزایش عمده هزینه‌های زندگی گرفته تا مهاجرت‌های انبوه و قرنطینه ناشی از بیماری‌های همه‌گیر بوده است.
در سال 2018 جنبش جلیقه زردها در فرانسه 300 هزار نفر را در بیش از هزاران تظاهرات علیه افزایش قیمت سوخت دیزل که به‌طور متوسط به 1.51 یورو در هر لیتر افزایش یافته بود به خیابان‌ها آورد (این افزایش تاکنون به 1.65 یورو در لیتر رسیده است). آن‌ها آتش روشن کردند، تابلوهای خیابان‌ها را در هم شکستند، سنگرها برپا کردند، سنگ‌فرش‌ها را ویران کردند و درحالی‌که شعارهایی علیه امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور لیبرال سر می‌دادند، به‌سوی پلیس پرتاب می‌کردند. معترضان جلیقه زرد، سفیدپوستان میانسال اروپایی از محله‌های طبقه کارگر بودند. آیا فرانسه برای شورش جوانان با سرد شدن بخاری‌ها و خاموش شدن باتری تلفن‌ها آمادگی دارد؟
از نظر اخلاقی و حقوقی مسئولیت هرگونه خشونت تنها بر عهده عاملان و محرکین است. درعین‌حال نباید فراموش کرد که پدیده‌های مختلف اجتماعی در تعامل دائمی با یکدیگر هستند و مهاجرت دسته‌جمعی در ادبیات جامعه‌شناسی و روزنامه‌نگاری بین‌المللی به‌عنوان یکی از دلایل اصلی تقویت دیدگاه‌های راست افراطی توصیف می‌شود.
برخی این نظریه را مطرح کرده‌اند که جوامع مسلمان اروپایی ممکن است در پاسخ به حملات بین‌المللی تروریسم اسلام‌گرا موردحمله تروریست‌های راست افراطی قرار گیرند و این خشونت‌ها ممکن است منجر به رادیکالیزه تر شدن بیشتر جوامع مسلمان مهاجر شود. پس از حملات سال 1394 (2015) در پاریس، جف گوئو روزنامه‌نگار در واشنگتن‌پست خاطرنشان کرد که بسیاری از جوامع مسلمان در غرب اروپا و آمریکای شمالی پس از حمله جهادی تهدید شده‌اند. این موضوع مهمی بود زیرا همان‌طور که عنوان مقاله او می‌گوید: «نفرت از مسلمانان به نفع داعش تمام می‌شود.»
بنابراین، آیا قرار است شهرهای اروپا در زمستان امسال بسوزند؟ درحالی‌که نمی‌توان دقیقاً دانست که چه اتفاقی خواهد افتاد، اعتراضات توده‌ای و ناآرامی‌های مدنی اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسند؛ درواقع، اعتراضات در چک، آلمان و فرانسه در حال وقوع است. در اینجا علاقه دارم از روزنامه‌های جریان اصلی که در مورد ناآرامی‌ها گزارش می‌دهند نقل‌قول کنم، اما افسوس که به نظر می‌رسد تشکیلات گرداننده آن‌ها نسبت به این اعتراضات بی‌تفاوت هستند.
سرمای پیش رو و تنش‌ها بین راست‌گرایان افراطی و افراط‌گرایان اسلام‌گرا، موضوعی است که به‌خوبی می‌تواند پیش از پایان زمستان، چندین دولت اروپای جهانی‌گرای دیگر را دستخوش تغییر کند.
موضوعات تا حدودی به‌اندازه چشم‌انداز جنگ داخلی بین گروه‌های مهاجر و نئونازی‌ها در اروپا بحث‌برانگیز است. موضوع یک میدان مین است. هرکسی که خشونت راست افراطی را به‌اندازه کافی محکوم نکند، به‌راحتی می‌تواند خود را در کنار عاملان آن بیابد. درعین‌حال، بسیاری از محافظه‌کاران در اروپا آن‌قدر از این‌که به همه و همه‌چیز برچسب «راست افراطی» زده می‌شود، خسته شده‌اند که دیگر نمی‌خواهند درباره تهدید واقعی نئونازی‌ها ازجمله در اروپای شرقی چیزی بشنوند.