علی نصیری، تحلیلگر
طولانی شدن مذاکرات با علنی شدن شرایط و پیشنهادات طرفین، فضایی را برای گروه های مخالف فراهم کرد تا روی خواسته های طرفین کار کنند و با تحلیل های جهت دار و فضا سازی و هدایت جریانی روانی، توافق را سخت تر کنند. دلایل زیادی باعث اتلاف وقت در مذاکرات شد که البته قابل مدیریت بودند و شرایط به شکل بی نظیری در کنترل ایران بود. اما طرف ایرانی مذاکره، بنابر تصوری اشتباه صبر پیشه کرد.مذاکرات را طولانی کرد گمان می شد که اگر منتظر بنشینیم تحولاتی که در صحنه بین الملل رخ می دهد ورق را به نفع ما بر می گرداند و ایران دست بالایی را در مذاکرات خواهد داشت و قوی تر در برابر طرف مقابل ظاهر خواهد شد. سیاست گذاران کشور فکر می کردند با زمان خریدن و تاکید بر این نکته که نتیجه برجام برای کشور مهم نیست و با برجام یا بی برجام می توان کشور را اداره کرد در صدد گرفتن امتیازات بیشتر از طرف مقابل بودند.
درحالیکه برجام بهترین توافق ممکن برای کشور بود و می توانستیم از ماه ها پیش با احیای توافق روی ریل اقتصاد و بانکداری بین الملل قرار بگیریم. حضور بایدن در کاخ سفید فرصتی مناسب برای دستیابی به توافقی از جنس توافق دموکرات ها در سال ۲۰۱۵ بود ولی اشتباه محاسباتی ایران و صبر و انتظار برای تحولات بین المللی مهلت استفاده از این فرصت را به اتمام رساند. در ادامه فشارهای جمهوری خواهان بر دولت بایدن و موضوع انتخابات میان دوره‌ای کنگره، احیای برجام را از اولویت سیاست خارجی آمریکا خارج کرد. درحالیکه اقتصاد کشور تحت تاثیر تحریم هاست. ارزش پول ملی به یک دهم کاهش پیدا کرده و هزینه های زندگی شهروندانش افزایش عجیب و غریبی دارد و طبیعتا ایران باید برای بهبود شرایط اقتصادی اش عجله داشته باشد. صبر ایران و انتظار خوشبینانه برای بهبود شرایط به نفع کشور، موجب شد سرمایه گذاری هنگفت کشورهای عرب منطقه و لابی گری‌های بی وقفه اسرائیل به ثمر بنشیند و احتمال رسیدن به توافقی پایدار با غرب را برای ایران به شدت کاهش دهد. امروز رسیدن به یک توافق محکم و پایدار با غرب، با شرط و شروطی سختتر همراه خواهد بود. چون به احتمال زیاد بعد از انتخابات جمهوری خواهان در آمریکا دست بالا را دارند و هر گونه توافقی با ایران را مشروط به تعدیل روابطش با گروه های مقاومت و کاهش تنش های منطقه ای و برنامه موشکی ایران خواهند دانست. در پایان نگارنده تاکید می کند که تصمیم گیری برای بهترین توافق است زیرا باید دانست که هیچ تضمینی نیست که تحولات منطقه ای و یا فرامنطقه ای پیش شرایط را برای دیپلماسی به نفع ما بهتر کند،بلکه ممکن است شرایط بدتر شود.