توسط دیوید پی گلدمن
17 ژوئن 2022
تارنمای آسیاتایمز
برگردان، تنظیم و کوتاه‌سازی علی‌اصغر شهدی
[email protected]
دو بحران «استراتژیک» و «اقتصادی»، جستجو برای یافتن راهی برای خروج از تله اوکراین را ضروری کرده است. دولت جو بایدن رئیس‌جمهوری امریکا پس از محاسبات نادرست در اوکراین با یک مشکل مضاعف مواجه است؛ یعنی رکود اقتصادی ایالات‌متحده و دومین تحقیر استراتژیک در عرض یک سال.
اقتصاد ایالات‌متحده تقریباً در رکود به سر می‌برد، درحالی‌که قیمت نفت باعث تورم می‌شود، تورمی که دستمزد واقعی کارگران را حدود 6 درصد در سال کاهش داده است. واشنگتن پیش‌ازاین به خود می‌بالید که پوتین رئیس‌جمهور روسیه را از قدرت می‌راند.
اقتصاد جهان از شوک‌های عرضه در انرژی و مواد غذایی ناشی از تحریم‌های غرب علیه روسیه در حال فروپاشی است. سیاست پولی تنها با مجبور کردن مصرف‌کنندگان به توقف خرید می‌تواند تورم را کاهش دهد، سیاستی که خرده‌فروشان را مجبور به نقد کردن موجودی با قیمت‌های پایین‌تر کرده، تقاضا برای مواد خام را کاهش داده است - درمانی که از خود بیماری بدتر است.
در همین حال، نتایج یک مطالعه و بررسی فنلاندی نشان داد که روسیه در 100 روز اول جنگ، 93 میلیارد یورو (97 میلیارد دلار) درامد از صادرات انرژی کسب کرده است. چین و هند که از پیوستن به تحریم‌های گروه هفت علیه روسیه خودداری کردند، طبق گزارش‌ها، نفت را با تخفیف‌های 30 تا 40 دلار در هر بشکه می‌خرند، درحالی‌که مصرف‌کنندگان آمریکایی و اروپایی تمام قیمت را می‌پردازند.
قیمت انرژی به عامل اصلی تورم در کشورهای گروه 7 (G7) تبدیل شده است. ... تولید ناخالص داخلی ایالات‌متحده در سه‌ماهه اول سال 1.9 درصد کاهش یافت. کاهش غافلگیرکننده خرده‌فروشی در اردیبهشت‌ماه (ماه می) توسط وزارت بازرگانی در 25 خرداد گزارش شد و همچنین کاهش ماه‌به‌ماه 14.4 درصدی مسکن در ایالات‌متحده که گزارش آن از 26 خرداد شروع شد همه و همه به یک رکود اقتصادی دامن می‌زند که این برای دموکرات‌ها در انتخابات نوامبر یک فاجعه به شمار می‌رود.
خطر فاجعه مالی در میان اقتصادهای ضعیف گروه 7 از رکود اقتصادی آمریکا بدتر است.
ین ژاپن با کاهش اعتبار فدرال رزرو سقوط آزاد کرده است. ایتالیا، ضعیف‌ترین اقتصاد اروپا، تقریباً به همان شدت دچار جهش در ریسک بدهی دولت شد. بانک مرکزی اروپا در 25 خرداد یک جلسه اضطراری برای رسیدگی به وضعیت ضعیف‌ترین اعضای خود تشکیل داد و قول داد اقداماتی برای جلوگیری از «تجزیه» اتحادیه اروپا انجام دهد.
دولت بایدن تأثیر تورمی بسته محرک 6 تریلیون دلاری کووید را که از دولت دونالد ترامپ آغاز شد اما در دوران بایدن به دو برابر رسید را دست‌کم گرفت. بایدن تاب‌آوری اقتصاد روسیه و توانایی‌های ارتش روسیه را دست‌کم گرفت. بایدن زمانی روبل را به‌عنوان «پاره‌آجر و قلوه‌سنگ» به سخره می‌گرفت. پایین آمدن از موضع خود آسان نخواهد بود و ممکن است غیرممکن باشد.
سازش در اوکراین تنها راه قابل‌تصور برای پایان دادن به جنگ است، واقعیتی که به‌تحقیر واشنگتن می‌انجامد. راه‌حل مذاکره برای جنگ اوکراین غیرممکن نیست. واشنگتن می‌تواند همچنان خود را به‌عنوان مدافع حاکمیت اوکراین معرفی کند و درعین‌حال رهبران اروپایی را وا‌دارد تا با فشار بر اوکراین، این کشور را مجبور به مذاکره با مسکو کنند.
یک اشاره احتمالی در این راستا در 24 خرداد از سوی کالین اچ کال، معاون وزیر دفاع ایالات‌متحده در امور سیاست ارائه شد که اعلام کرد: «ما به اوکراینی‌ها نمی‌گوییم چگونه و چه زمانی مذاکره کنند. آن‌ها این شرایط را برای خود تعیین می‌کنند.»
فرانسه و آلمان در 26 بهمن 1400 (15 فوریه 2022) از رئیس‌جمهور اوکراین ولودیمیر زلنسکی درخواست کردند به توافقنامه مینسک 2 که در آن زمان توسط مسکو حمایت می‌شد، عمل کند، توافقی که به مناطق روسی‌زبان در دونباس در داخل یک اوکراین مستقل، خودمختاری می‌داد؛ اما به درخواست واشنگتن، زلنسکی پیشنهاد 30 بهمن اولاف شولز، صدراعظم آلمان برای اجتناب از جنگ را رد کرد. مایکل گوردون در 12 فروردین 1401 در وال‌استریت ژورنال گزارش داد: «آقای شولز آخرین فشار را برای توافق بین مسکو و کیف انجام داد. او به آقای زلنسکی در مونیخ اعلام کرد که اوکراین باید از خواسته‌های خود مبنی بر عضویت در ناتو چشم‌پوشی کند و به‌عنوان بخشی از یک توافق امنیتی گسترده‌تر اروپا بین غرب و روسیه، بی‌طرفی خود را اعلام کند. این پیمان توسط پوتین و بایدن امضا خواهد شد که به‌طور مشترک امنیت اوکراین را تضمین می‌کنند. آقای زلنسکی گفت که نمی‌توان به پوتین برای حفظ چنین توافقی اعتماد کرد و اکثر اوکراینی‌ها خواهان پیوستن به ناتو هستند.»
الکسی آرستویچ مشاور زلنسکی، در 26 خرداد گفت که می‌ترسد شولز، ماکرون و دراگی برای به دست آوردن مینسک 3 تلاش کنند. آن‌ها خواهند گفت که ما باید به جنگی که باعث مشکلات غذایی و مشکلات اقتصادی می‌شود پایان دهیم، روس‌ها و اوکراینی‌ها در حال مرگ هستند، روس‌ها اشتباه کردند و باید آن‌ها را ببخشیم و به آن‌ها شانس بازگشت به جامعه جهانی را بدهیم.»
روزنامه آلمانی راست میانه «دی ولت» اظهار داشت: «کی یف شروع به شک و تردید در مورد همبستگی غرب کرده است. صداهایی بلند می‌شود که خواستار تلاش‌های صلح هستند. به‌ویژه، بیانیه استولتنبرگ، رئیس ناتو به تغییر مسیر اشاره دارد.»
این روزنامه به سخنرانی 22 خرداد اشاره کرد که در آن ینس استولتنبرگ، دبیر کل ناتو اظهار داشت: «سؤال این است: شما حاضرید برای صلح چه بهایی بپردازید؟ چقدر قلمرو؟ چقدر استقلال؟ چقدر حاکمیت؟ چقدر آزادی؟ چقدر حاضرید برای صلح از دموکراسی قربانی کنید؟ و این یک معضل اخلاقی دشوار است.»
این امکان وجود دارد که تفکر بایدن برای بقای سیاسی بر اولویت‌های ایدئولوژیک آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه و ویکتوریا نولند، معمار کودتای میدان اوکراین 1393 (2014) که فاجعه کنونی را به راه انداخت، اولویت داشته باشد.
ما نمی‌دانیم که دولت بایدن در مواجهه با این فاجعه مضاعف چه خواهد کرد. بااین‌حال، انتخاب‌ها واضح و روشن هستند: یا باید از موضعش پایین بیایید یا در یک رکود جهانی و یک بحران استراتژیک مارپیچ فرو خواهد رفت.