کرونا با آن‌که حدود دو سال است که مهمان ناخوانده‌ای برای تمام مردم جهان است، اما ظهور و بروز چندانی در تولیدات سینمایی ایران نداشته است. این ویروس که گویا بسیاری از صاحبان استودیویی هالیوود را ذوق‌زده کرده و آن‌ها را مجاب به تصویرگری بحران‌های ناشی از عملکرد خود نموده است، در تولیدات سینمایی ایرانی جایگاه چندانی نداشته است. به گزارش ایرنا، اگرچه کرونا و محدودیت‌های آن، در جشنواره سال گذشته، هیچ نماینده‌ای نداشت، اما این‌طور احساس شد که زمان کافی برای پرداخت به قصه‌ای درباره کرونا، برای تولیدات آن سال سینمای ایران فراهم نبود؛ اما برای امسال، این تصور وجود داشت که بتوان ردپای پررنگی از کرونا را در تولیدات یک سال اخیر سینمای ایران به چشم دید. آنچه از ۱۲ فیلم نمایش داده شده تا پایان روز ششم جشنواره دیده شد، نمایش ضعیف نشانه‌های کرونا در آثار این دوره بوده است. پرسش این است که دلیل مقاومت سینماگران ایرانی در برابر این اتفاق رئالیستی ملتهب چه عنصر یا عناصری است؟ در سطحی‌ترین دلیل این اقدام، می‌توان به علاقه‌مندی سینمای ایران به تداوم نگاه کلیشه‌ای در سوژه‌ها اشاره کرد. اینکه آثار دوست دارند بدون هیچ الحاقیه‌ای، تنها به یک روایتگری صرف بسنده کرده و از نشان‌دار کردن حوادث و یا اینکه آن را به زمان خاصی منتسب کنند، ابا دارند. از دیگر سو، این رویکرد نشان می‌دهد که درام، به‌موازات جامعه پیش نرفته و به‌عنوان اصلی‌ترین بحران روز جامعه طی دو سال اخیر، هیچ نشانه‌ای از آن را در آثار ایرانی نمی‌توان یافت.