سرمقاله
نعمت احمدی-حقوقدان
اصل 27 قانون اساسی اعتراض و اجتماعات اعتراضی را حق مسلم افراد میداند. اگر گفته شود که انقلاب اسلامی در پی اعتراضات مردم و به دنبال بیتوجهی به خواستههای مردم توسط رژیم پهلوی صورت گرفته است، حرف بیهوده و بیجایی نیست. قرآن مجید میفرماید: «فبشر العباد الذین یستمعون القول و یتبع الاحسنه» یعنی باید حرف خوب افراد را شنید. ما تجربه تلخ نتیجه اعتراضات سال های 96 و 97 و اعتراضات اصفهان راداریم که به دنبال نشنیده شدن صدای مردم متاسفانه اعتراضات و تجمعات به خشونت کشیده شد.
اکنون کارکنان سازمان زندانها، کارکنان دادگستری، بازنشستگان، معلمان و ... با اعتراض طبیعیترین حق خویش را به نمایش گذاشتهاند. خواستههای این قشر به حق است. مخالفت با اعتراضات اینچنینی موجب تعجب نویسنده است چراکه نشان میدهد حاکمیت زبان نرم و اعتراض مدنی را تحمل نمیکند و جایگاهی برای اعتراضات به حق مردم تعیین نکرده است. اینکه دستگاههای امنیتی با معترضان مدارا میکنند جای تقدیر دارد.
امروزه در اروپا بهطور همهروزه شاهد اعتراضاتی در شهرهای بزرگ و کوچک هستیم، در آنجا و مردمی را میبینیم که در گوشهای جمع شدهاند و شعارنوشتهای به دست گرفتهاند و حرفشان را میزنند. پس از آنکه حرف آنها شنیده میشود محل را ترک میکنند.
نشنیده گرفتن حرف معترضان موجب ایجاد حوادث سال های 96، 97 و 98 میشود. اعتراضات تیر 78 تجربه تلخی بود که به دنبال نشنیده شدن اعتراضات دانشجویان ایجاد شد و داغی بر پیشانی ما به جا گذاشت. مردم هنوز نتوانستهایم تلخی اعتراضات 88 را پشت سر بگذاریم. متأسفانه مدیران از هر اجتماعی میترسند و اجتماع به رسمیت شناخته نمیشود درحالیکه طبق گفته اصل 27 قانون اساسی حق اعتراض حق طبیعی مردم است. مسئله بعدی هزینههایی است که باید در قبال رسیدگی به اعتراضات پرداخته شود. به هر حال مرحله بعد از پذیرش اعتراض رسیدگی به مطالبه معترض است.
وظیفه دولت اجرای قوانینی است که تصویبشدهاند. در حقیقت برخی از اعتراضات، اعتراض نیست درخواست عمل به وظایف است. اعتراضات معلمان اعتراض نیست بلکه درخواست اجرای قانون حاکم است که اجرانشده است.
دولت در مسیری قرار دارد که اگر صدای این اعتراضات به حق را نشنود و در مسیر اصلاح برنیاید اعتراضات مدنی به شکل دیگری ممکن است تغییر کند ، آنگاه دولت را بر سر دوراهی قرار خواهد گرفت و شکل خشن اعتراضات ممکن خطرناک باشد.
برخلاف گفته آقای علم الهدی در زمان رژیم سابق تناسبی بین تغذیه مردم و درآمد آنها وجود داشت. میشد با درصد حقوق خورد و خوراک مناسبی داشت ولی امروز این تناسب وجود ندارد.
من بر این باورم که مشاورین دولت با تحلیل غلط خود از وضعیت موجود کشور مسئولین ما را در مسیر اخذ تصمیماتی قرار دادهاند که متأسفانه زبان مدنی معترضین را به زبانی خشن تبدیل خواهند کرد.