ادامه از صفحه1... کوی هونگجیان، مدیر بخش مطالعات اروپایی در موسسه مطالعات بین‌المللی چین، به گلوبال تایمز گفت: «در غرب، بیماری همه‌گیر فقط یک موضوع علم پزشکی نیست، بلکه یک موضوع سیاسی و اقتصادی است. دراین‌ارتباط دولت‌ها و مشاغل در یک همه‌گیری طولانی‌مدت به‌جای معیشت مردم بیشتر نگران بهبود اقتصادی هستند.» رسانه آلمانی دویچه وله این سؤال را مطرح کرد که «چین تا کی به استراتژی «کووید صفر» خود ادامه خواهد داد؟» همچنین با ادامه گسترش ویروس در اروپا، زمان آن رسیده است که بپرسیم: «از چه زمانی اروپا شروع به یادگیری از چین خواهد کرد؟» در همین حال با افزایش انتقادات از اقدامات قرنطینه سخت در چین، رسانه‌های غربی سیاست پویای چین در مورد کووید صفر را هدف قرار داده و پایداری در مسیر پیشگیری از بیماری همه‌گیر را کم‌اهمیت جلوه داده‌اند. این ناشی از درک نادرست آن‌ها از سیاست پویای کووید صفر چین در خصوص این بیماری است. مسیر صفر، نتیجه بهینه‌سازی و تعدیل موارد، پس از مشاهده تأثیر امواج متعدد ویروس به‌دست‌آمده است. سیاست کووید صفر پویا کاری نیست که هر کشوری بتواند انجام دهد. حمله افکار عمومی غربی به سیاست کووید صفر پویای چین نشان‌دهنده حسادت آن‌هاست. شهروندان اروپایی به‌اندازه مردم چین با دولت‌های خود همکاری نمی‌کنند. در چارچوب سیاسی و اجتماعی کنونی برای اروپا، دستیابی و تکمیل نتیجه کووید صفر پویا دشوار خواهد بود. آن‌ها چاره‌ای جز «زندگی با ویروس کرونا» ندارند. کوی خاطرنشان کرد: «سیاست پیشگیری از بیماری همه‌گیر درواقع بازتابی از نگرش دولت یک کشور نسبت به مردمش است. چین در رابطه با کووید-19 سیاست پویای صفر را انتخاب کرده که نشان‌دهنده مسئولیت دولت در قبال مردمش است؛ و آخرین وضعیت اروپا نیز نشان می‌دهد که آن‌ها برای زندگی با ویروس چه کرده‌اند.» به نظر می‌رسد ادامه ضررهای هنگفت ناشی از این مدل به هنجار کلی در جامعه غربی تبدیل شده است. افکار عمومی در غرب زمانی موقعیت اخلاقی خود را برای قضاوت در مورد مبارزه چین با کووید-19 از دست داد که خود به کانون جدید همه‌گیری ویروس تبدیل شده بود. اگر کشورهای اروپایی نتوانند خود را جمع‌وجور کنند، ممکن است منافع اقتصادی آن‌ها - چیزی که همواره از آن واهمه داشته‌اند - نیز آسیب ببیند.
تارنمای گلوبال تایمز
برگردان علی‌اصغر شهدی
Asghar.shahdi@gmail.com