تجربه‌های استرس‌زا معمولاً ساده‌تر از تجربه‌های خنثی به یاد آورده می‌شوند. پژوهشگران «دانشگاه رور بوخوم» آلمان در پروژه جدید خود، دلایل این موضوع را بررسی کرده‌اند. به گزارش ایسنا و به نقل از نوروساینس نیوز، پروفسور «الیور ولف» از پژوهشگران این پروژه گفت: «ما معمولاً تصویر مفصلی از تجربیات استرس‌زا مانند شرکت در آزمون رانندگی را حتی پس از سال‌ها به یاد داریم؛ درحالی‌که پیاده‌روی در پارک که در همان روز انجام شده است، به‌سرعت فراموش می‌شود.»
پژوهشگران برخلاف بسیاری از بررسی‌های آزمایشگاهی، تلاش کردند تا با استفاده از «آزمایش استرس اجتماعی تریر»، یک رویداد واقعی را در آزمایش‌های خود ثبت کنند. شرکت‌کنندگان این آزمایش باید در مقابل یک گروه ناظر صحبت می‌کردند که هیچ بازخورد مثبتی را ارائه نمی‌دادند. این آزمایش، استرس شرکت‌کنندگان را تحریک می‌کند. گروه ناظر طی شبیه‌سازی مصاحبه شغلی، از اشیای روزمره استفاده کردند. برای مثال یکی از اعضای گروه، جرعه‌ای قهوه از فنجانش نوشید. گروه کنترل‌شده نیز با همان اشیا رو به رو شدند، اما شرکت‌کنندگان این گروه تحت استرس قرار نگرفتند. پژوهشگران در روز بعد هنگام ثبت فعالیت مغزی در اسکنر، اشیا را به هر دو گروه از شرکت‌کنندگان نشان دادند. شرکت‌کنندگانی که تحت استرس قرار داشتند، اشیا را بهتر از اعضای کنترل‌شده به یاد آوردند. پژوهشگران، فعالیت مغز را در ناحیه موسوم به «آمیگدال» مورد بررسی قرار دادند که عملکرد اصلی آن، در حوزه یادگیری عاطفی است. آنها اثر عصبی اشیای مورد استفاده در شرایط استرس‌زا را با شرایطی که از این اشیا استفاده نشده بود، مقایسه کردند. نتایج این بررسی نشان داد که اثر اشیای مورد استفاده بر حافظه، بسیار شبیه به یکدیگر بود. این موضوع، در گروه کنترل‌شده مشاهده نشد.
«آن بیربراوئر» از پژوهشگران این پروژه گفت: «نشانه‌هایی وجود دارند که نشان می‌دهند خاطرات استرس‌زا، شباهت زیادی به یکدیگر دارند.»