به گزارش جماران؛ سید عباس عراقچی، معاون سیاسی سابق وزیر خارجه و مذاکره‌کننده ارشد ایران در مذاکرات هسته‌ای به مطلبی در روزنامه کیهان پاسخ داده است. «جناب آقای شریعتمداری، مدیرمسئول محترم روزنامه کیهان
با سلام، در شماره روز چهارشنبه ٣١ شهریور روزنامه کیهان مطلبی تحت عنوان "مسلط به فنون مذاکره بودند و آن خسارت محض را بار آوردند؟!" به چاپ رسیده است که تسلط به رموز و فنون مذاکره از سوی این‌جانب را با ذکر نام به تمسخر گرفته و دلیل آن را چنین آورده است: «وندی شر من، مذاکره‌کننده آمریکایی در کتاب خاطراتش آورده که در بخشی از مذاکره کشورش خواسته‌ای داشته که نمی‌توانسته آن را به طرف ایرانی بقبولاند و همین کار را مشکل کرده بود. تا اینکه وندی شر من با نشان دادن عکس نوه‌اش که تازه به دنیا آمده بود و ریختن چند قطره اشک باعث می‌شود عراقچی خواسته طرف مقابل را قبول کند.» این داستان چند سالی است که توسط افراد مختلف و رسانه‌ای گوناگون مرتباً تکرار می‌شود. این‌جانب برای جلوگیری از ایجاد حواشی برای مسئولیت و مأموریتی که در وزارت امور خارجه به عهده داشتم همواره سکوت را ترجیح می‌دادم، اما اکنون که فراغ بالی دارم، چند نکته را توضیح می‌دهم: جای تعجب دارد که ادعای یک دیپلمات آمریکایی موردپذیرش واقع می‌شود و از آن به عنوان مستمسکی برای تمسخر دیپلمات جمهوری اسلامی، یا حداقل یک برادر دینی، استفاده می‌شود. مگر اصل بر این نیست که آمریکایی‌ها حیله‌گر و غیرقابل‌اعتماد هستند؟ چطور شده است که نوشته‌های آنان مرجع قضاوت در مورد سربازان خط مقدم شما شده است؟ چطور شده است که در شب‌های مقدس ماه مبارک رمضان فردی که لباس روحانیت دارد در سیمای جمهوری اسلامی کتاب شر من را سردست بلند می‌کند و به جمله آن استناد می‌کنند تا ثابت کند عراقچی به آمریکایی‌ها اعتماد کرده است؟! اگر به خانم شر من اعتماد دارید حداقل ادعای او را از کتاب خاطراتش درست و کامل نقل کنید. اگر نهایتاً حرف شر من را باور می‌کنید چرا از خودتان سؤال نمی‌کنید که دیپلمات جمهوری اسلامی چه بر سر معاون وزیر امور خارجه آمریکا و مذاکره‌کننده ارشد آن کشور آورد که او را به گریه انداخت؟ ادعاهای شر من برای توجیه گریه کردن خود در هنگام مذاکرات است چون می‌دانست که ما روزی آن را در کتاب خاطرات برجام خواهیم آورد، که آورده‌ایم. اگر فکر می‌کنید تاکتیک بوده آیا حتی یک مورد در تاریخ سراغ دارید که عالی‌رتبه‌ترین دیپلمات آمریکایی برای رسیدن به خواسته‌اش گریه کرده باشد؟ یک مورد دیگر نمونه بیاورید که یک دیپلمات آمریکایی، چه رسد به مذاکره‌کننده ارشد آنها و معاون وزارت امور خارجه‌شان، در مذاکره گریه کرده باشد. خانم شر من یک فرد معمولی نیست، او مذاکره‌کننده ارشد ایالات‌متحده آمریکا است. تعبیر درست آن است که بگویید دیپلمات پرورش‌یافته‌ی مکتب امام و رهبری طرف آمریکایی خود را در یک مذاکره سخت و طولانی چنان در استیصال قرارداد که نهایتاً او را به گریه وادار کرد.