امیر علی ابوالفتح/تحلیل گر روابط بین الملل
حضور آقای رئیسی در مجمع عمومی سازمان ملل می توانست یک اقدام مثبت در سیاست خارجی دولت جدید ایران قلمداد شود. با این وجود و براساس اظهارات سخنگوی وزارت امور خارجه آقای رئیسی به دلیل محدودیت های کرونایی تصمیم گرفت در این اجلاس حضور پیدا نکند و به صورت مجازی سخنرانی کند.این تصمیمی است که به جز رئیسی برخی از رهبران کشورهای جهان نیز گرفته اند و براساس اخبار منتشر شده نزدیک به یک سوم رهبران جهان تصمیم گرفته اند به صورت مجازی سخنرانی کنند.اینکه سخنرانی حضوری رئیسی و دیدار با رهبران دیگر کشورها و به خصوص کشورهای غربی در نیویورک می توانست در سرنوشت برجام تأثیر بگذارد واقع بینانه نیست و در شرایط کنونی چالش های برجام با حضور و یا عدم حضور رئیس جمهور در نیویورک برطرف نمی شود.زیرا کشورهای اروپایی و آمریکا مواضع خود را درباره برجام اعلام کرده و در طرف مقابل جمهوری اسلامی نیز مواضع خود را عنوان کرده است. در نتیجه اینکه رئیسی در نیویورک حاضر می شد شرایط را تغییر نمی داد. اگر قرار است برجام به نتیجه برسد طرفین باید به تعهدات خود عمل کنند و به صورت عملی در مسیر توافق و نزدیکی مواضع حرکت کنند.شرایط به شکلی است که این احتمال وجود داشت که رئیسی به نیویورک سفر کند اما مذاکرات از سر گرفته نشود و از سوی دیگر این احتمال وجود داشت که وی به صورت مجازی سخنرانی کند اما در آینده ای نزدیک مذاکرات از سر گرفته شود.به همین دلیل نمی توان میان حضور رئیسی در مجمع عمومی سازمان ملل و آینده برجام ارتباط معنا دار ایجاد کرد.ملاک به نتیجه رسیدن برجام این است که از یک طرف مواضع جمهوری اسلامی درباره برجام تغییر کند و از سوی دیگر نیز کشورهای غربی و به خصوص آمریکا گام های عملی برای احیای برجام از جمله برداشته شدن تحریم ها بردارد.