فریدون مجلسی/ تحلیلگر روابط بین الملل
مذاکره با غرب تصمیمی است که حاکمیت سیاسی باید بگیرد و رییس جمهور بیشتر اجرا کننده این تصمیم است.شرایط به شکلی است که نه رییس جمهور سابق یعنی آقای روحانی می توانست در این زمینه دخالت کند و نه رییس جمهور کنونی چنین کاری را می تواند انجام دهد.زیرا تصمیات در نهادهای بالادستی مانند شورای امنیت ملی گرفته می شود.اگر تصمیم حاکمیت ادامه مذاکره،تعامل با کشورهای جهان و کاهش تنش باشد باید این رویکرد در دستور کار دولت جدید قرار بگیرد.در غیر این صورت و اگر تنش زایی،انزوا و عدم تمایل به ارتباط با کشورهای جهان در دستور کار قرار داشته باشد رییس جمهور نیز نمی تواند شرایط را تغییر بدهد و باید در همین مسیر حرکت کند.
اگر دولت آینده قصد داشته باشد با کشورهای جهان و منطقه روابط مسالمت آمیزی داشته باشد باید رویکرد تعاملی را در دستور کار خود قرار بدهد. در غیر این صورت اگر قرار باشند تنش های منطقه ای و بین المللی افزایش داشته باشد از کسانی در تیم وزارت خارجه استفاده خواهد شد که در راستای همین رویکرد اقدام کنند. در شرایط کنونی متحدان ایران در منطقه گروه های شبه نظامی مانند حزب الله،حماس و حوثی های یمن هستند. این اتحاد نیز سیاسی نیست و بلکه بیشتر نظامی و امنیتی است.در زمینه مسائل منطقه ای نیز مهم ترین چالش ایران کشور عربستان خواهد بود. این در حالی است که عربستان از جنبه های زیادی تابع نظرات آمریکا است. به همین دلیل رویکرد آمریکا در مقابل ایران و به خصوص وضعیت برجام را دنبال خواهد کرد تا به یک نتیجه قابل قبول دست پیدا کند. از سوی دیگر عربستان تا حدودی در مقابل ایران از خود انعطاف نشان خواهد داد.با این وجود انعطاف بیشتر این کشور بستگی به رویکرد متحدان این کشور که دررأس آنها آمریکا قرار دارد خواهد بود.این در حالی است که مناقشات ایران و اسرائیل نیز در این زمینه حایز اهمیت است. اگر تقابل کنونی ایران و اسرائیل در آینده نیز ادامه داشته باشد که به نظر می رسد این اتفاق خواهد افتاد نمی توان انتظار تغییر جدی در رویکرد ایران در مسائل منطقه ای داشت و بلکه این رویکرد در آینده نیز ادامه خواهد داشت.