رضا کیانیان که همیشه پیگیر مسائل اجتماعی و صنفی است، در گفتگو با ایسنا از روزهایی سخن می‌گوید که کرونا تازه به زندگی‌مان وارد شده بود و یادآوری می‌کند که در آن مقطع مسئولان وزارت بهداشت خواستار همراهی هنرمندان برای امیدبخشی به جامعه شده بودند، ولی جالب است که در ادامه هیچ کوششی برای تأمین سلامتی گروه‌های هنرمندان نکردند تا جایی که بسیاری از آنان درگیر کرونا شدند و بعضی هم جانشان را از دست دادند.
کیانیان مخاطرات شغل بازیگری را توضیح می‌دهد و اضافه می‌کند: بازیگری شغل پرخطری است، خطر در کمین بازیگر است و ویروس مرگبار کرونا، بازیگر معروف و غیر معروف سرش نمی‌شود. در وضعیتی که مسئولان نمی‌توانند حال خوشی به مردم بدهند، گروه‌های هنری با ساخت آثار در سینما، تئاتر و شبکه نمایش خانگی تلاش می‌کنند تا مردم را سرگرم کنند و به آنان کمک می‌کنند تا دوره سخت خانه‌نشینی برایشان قابل‌تحمل‌تر شود، ولی جای تعجب و تأسف است که مسئولان ما متوجه این تلاش‌ها و کار پرمخاطره گروه‌های هنری نیستند و هنوز هیچ اقدام مؤثری برای واکسینه کردن آنان انجام نداده‌اند. او با تأکید بر لزوم واکسینه کردن مشاغل هنری به‌عنوان مشاغل پرخطر یادآوری می‌کند که در این مدت بارها در صفحه شخصی خود بر لزوم واکسینه کردن گروه‌های هنری تأکید کرده است. این بازیگر از نامه‌نگاری‌های متعدد خانه سینما با زالی، پیگیری‌های فردی کسانی مانند فرشته طائرپور و... نیز یاد می‌کند و می‌گوید: ما حتی برای رئیس‌جمهوری و آقای نمکی، وزیر بهداشت هم نامه نوشتیم، ولی هیچ پاسخی نگرفتیم. آقای زالی البته عنوان می‌کنند که ستاد کرونا مسئولیت اجرایی ندارد، ولی دیگرانی هم که این مسئولیت را دارند، کاری از پیش نمی‌برند. جالب است که همه مسئولان هم این موضوع را تأیید می‌کنند، ولی حتی یک وعده هم نمی‌دهند که دلمان خوش بشود. وی با اشاره به اینکه در این مدت تعدادی از اعضای گروه‌های تئاتری درگیر کرونا شده‌اند، اضافه می‌کند: خوب است در همین تئاتر چند نفر از بچه‌ها با کرونا جنگیده باشند؟! نه‌تنها هیچ خبری از واکسینه کردن آنان نیست، بلکه امنیت شغلی‌شان هم به‌شدت درخطر است. ما با وزارت ارشاد درباره وضعیت معیشتی فعالان تئاتر هم نامه‌نگاری کرده‌ایم و توضیح داده‌ایم که آیا وقتی شغلی تعطیل شد، مسئولان باید آن را به حال خود رها کنند؟! مالیاتی که دریافت می‌کنند، برای همین روزهاست تا وزارت ارشاد به کمک کسانی بیاید که شغلشان به دلیل شرایط کرونایی تعطیل شده است. این کمک‌ها می‌تواند به‌صورت وام بی‌بهره یا حتی کمک‌های بلاعوض باشد مانند بعضی دیگر از کشورها؛ اما آیا در این مدت به بچه‌های تئاتری کمکی شد؟! کیانیان از سینما هم به‌عنوان دیگر شغل هنری یاد می‌کند که در دوران کرونا تعطیل شده و ادامه می‌دهد: سینما که فقط 10 بازیگر مشهور نیست! در هر پروژه سینمایی دست‌کم 40 تا 50 نفر کار می‌کنند که کسی آنان را نمی‌شناسد و همین افراد بعد از تعطیلی سینما هیچ درآمدی ندارند، چراکه در هر پروژه سینمایی ممکن است 5 نفر دستمزد بالایی داشته باشند که برای یک سالشان کافی باشد. جای تعجب و تأسف است که مسئولان فرهنگی ما بعد از 42 سال هنوز این مسائل را نمی‌دانند درحالی‌که نشستن آنان بر صندلی مدیریت فرهنگی، برای آگاهی به این موضوعات است، نه اینکه فقط دست به سانسور بزنند. کار اصلی‌شان سروسامان دادن به امور هنری و هنرمندان است و در کنار آن، قرار است اگر کاری مغایر با شئونات بود، تذکری به او بدهند ولی می‌بینیم که جای کار اصلی و کار فرعی عوض شده است. او که همواره به امور مذهبی هم توجه داشته، با تشریح تشابه کار هنری و فعالیت مذهبی که هر دو مردم را به نیکی رهنمون می‌شوند، می‌افزاید: کار ما منبر مدرن است، یک فرد منبری مردم را به نیکی کردن، نوع‌دوستی، راستی و ... دعوت می‌کند این‌ها وصایای دینی است. ما هم در سینما و تئاتر و تلویزیون همین کار را می‌کنیم، زیرا ما نیز مخاطبان را از دروغ‌گویی، بدی و پلشتی بر حذر می‌داریم. حتی در فیلم فارسی هم که این‌همه مورد انتقاد است، زنده‌یاد فردین، مردم را به‌راستی و جوانمردی دعوت می‌کرد و به همین دلیل همچنان محبوب و ماندگار است. در زندگی سنتی، منبر کاربرد داشته و جایی بوده برای راهنمایی و ارشاد مردم، اما در دنیای مدرن امکاناتی تازه برای این کار فراهم‌شده که با طیف گسترده‌تری از مردم در ارتباط است و حتی آیات عظام هم در خانه‌هایشان مخاطب آن هستند. رضا کیانیان در پایان بخشی از توصیه‌های آیت‌الله جوادی آملی را به مجید مجیدی یادآوری می‌کند و می‌گوید: ایشان در این سخنان گفته بودند: «اگر کسی به‌صورت پیامبر در این عصر مبعوث می‌شد، گزاف نبود که با زبان هنر سینما بیاید». با این وصف مسئولان، دیگر چه مشکلی با سینما و تئاتر دارند؟!