از نظر من حتی در زمان تحریم اقتصادی کنونی اینگونه نیست که تامین بودجه خرید واکسن برای کشورمان چندان دشوار و یا امکان‌پذیر نباشد! احتمالا” خواسته اند که محصولات چندین خط تولید واکسن داخلی، رقیب خارجی نداشته باشد، چون هرچند سرمایه گذاری اولیه تولید واکسن از بودجه دولتی است ولی پولی شدن آن هم می تواند در دستور کار قرار گیرد! گرچه هم میزان سرمایه گذاری تولید و هم قیمت مطرح شده برای محصول داخلی بسیار بیشتر از واکسن خارجی است. در هر صورت از نظر اصول اخلاق پزشکی، حفظ سلامت مردم و پیشگیری از مرگ و میر بیشتر با مصون سازی فوری آسیب پذیران جامعه باید خط قرمز نظام سلامت، دولت و کشور باشد که فقط با انجام سریع واکسیناسیون عمومی امکان‌پذیر است. اینجاست که به موضوع رعایت شدن یا نشدن کدهای اخلاقی پزشکی و از جمله عدم تضاد منافع در تصمیم گیری ها هم باید بطور جد رسیدگی شود. بنابراین خرید واکسن به منظور پیشگیری از موارد جدید بیماری که هم کم هزینه تر و هم در کنترل پاندمی کرونا موثرتر است نمی تواند به هیچ وجه با خرید دارو و درمان مقایسه شود، چه رمدیسویر باشد چه سایر داروهای بسیار گران قیمت ولی کم اثر دیگر برای مداوای بیماران سرپائی و یا بستری شده در بیمارستان و یا بخش مراقبت ویژه.
وزارت بهداشت مسئولیت مستقیم نظام سلامت و نقش محوری در ستاد ملی مبارزه با کرونا را بعهده دارد و باید پاسخگوی مسئولیت های خطیر خود باشد. بجای سیاست رسیدن به ایمنی جمعی(گله ای)، وظیفه پیگیری انجام اقدامات قاطع پیشگیرانه از بروز و شیوع بیماری کرونا مانند اجرای طرح قرنطینه خانگی و شهری و منطقه ای، انجام آزمون های غربالگری تشخیصی و پیگیری موارد مشکوک و مراقبت از بیماران مبتلا، رعایت سایر پروتکل های بهداشتی-درمانی و به ویژه تامین فوری واکسن استاندارد از منابع خارجی با وزارت بهداشت است و وزارت امور خارجه نقش کمکی و تسهیل کننده دارد. موضوع تضاد منافع در این زمینه نیز در وزارت خارجه در مقایسه با وزارت بهداشت کم تر مطرح می شود چون نه مسئولیت مستقیمی در امور دارو و درمان و پیشگیری دارد و نه مسئولان آن سهام دار شرکت های داروئی هستند! در عین حال اگر بخواهم مدیریت ها را مقایسه کنم، من شخص وزیر خارجه و عملکرد آن وزارت را صادق تر و توانمندتر ارزیابی می کنم.موضوع منزلت، کرامت و حقوق شهروندی در ایران فقط در مقام حرف و شعار و حداکثر در سطح تدوین یک منشور و رونمائی از آن خلاصه می شود، کاری که در آغاز دولت روحانی نیز انجام گرفت. این است که در مقاطع حساس، سکوت و کتمان و سازو کارهای تصمیم گیری و اجرائی غیر شفاف به جای دفاع از حقوق شهروندان نیز رخ می دهد و توجیه پذیر می شود و البته سلامت جامعه تحت الشعاع رویکردها و اولویت های اقتصادی و سیاسی و حتی منافع و ملاحظات شخصی واقع می شود. با شناختی که از آقای دکتر زالی به عنوان استاد و مدیری سالم و صادق و شخصیت آقای دکتر ظریف دارم، سکوت ایشان را نه به خاطر ملاحظات سیاسی و یا منافع شخصی بلکه برای جلوگیری از بی اعتمادی و نا امیدی بیشتر مردم می دانم.
پنهان کاری در ارائه آمار مرگ و میر ایران به نمایندگان سازمان جهانی بهداشت و به جای استفاده از نظرات کارشناسی آنها، درخواست تعریف و تمجید از ساختار و عملکرد نظام سلامت، از نظر من اموری غیر اخلاقی و مغایر با منافع ملی است که متاسفانه کم و بیش از سال های دور در وزارت بهداشت جاری و ساری بوده است و موجب بی اعتمادی جهانی نسبت به مدیران کشور می شود. در خصوص مدیریت بحران کرونا در طول بیست ماهی که از آغاز آن در کشورمان گذشته است، شما رعایت آن اصول و راهبردهای استاندارد و علمی را در سیاست های اتخاذ شده و برنامه های به اجرا درآمده نمی بینید. اصول و سیاست هائی چون سرعت و قاطعیت عمل، ارزیابی دقیق زمان ورود آلودگی ویروسی و دامنه آن در کشور، اصل قرار دادن حفظ سلامت انسان و نجات سریع افراد آسیب پذیر، تشکیل سریع ستاد سیاست‌گذاری و هماهنگی اجرائی، ایجاد انسجام در سطح ملی و هماهنگی در سطح بین المللی، بسیج همه ظرفیت ها و منابع انسانی و مالی کشور، استفاده از تجارب و امکانات جهانی، شفافیت در تصمیمات و اقدامات، آموزش های عمومی و اطلاع رسانی منظم و صادقانه، جلب اعتماد و همکاری مشارکت عمومی، جلب همکاری و بهره گیری از ظرفیت نهادهای مدنی و بخش های غیر دولتی و خصوصی، ارزیابی مستمر وضعیت بحرانی و بازتاب سیاست ها و برنامه های به اجرا درآمده و..!
پیشنهادات ام برای عبور از این بحران:
۱- ارزیابی دقیق علمی و سریع عملکرد وزارت بهداشت، دولت و نظام، و روشن کردن ضعف ها و قوت های آن..
۲- بر پایه ارزیابی فوق، تجدید نظر در ساختار ستاد ملی مبارزه با کرونا و بازنگری سیاست ها و برنامه های قبلی
۳- بسیج همه امکانات سخت افزاری و نرم افزاری کشور برای انجام واکسیناسیون عمومی.
۴- اجرای قاطع رعایت فاصله گذاری های اجتماعی با کنترل مرزهای کشور، ایجاد محدودیت های سفرهای شهری و بین شهری، قرنطینه های خانگی و حسب مورد شهری و منطقه ای، ممنوعیت اجتماعات(عزاداری و …) و نیز اجرای قاطع سایر پروتکل های بهداشتی به ویژه زدن ماسک در اماکن عمومی و فضاهای بسته.
۵- تامین دارو و امکانات و نیروی انسانی برای کمک اضطراری به کادرهای خسته و فرسوده پزشکی و پرستاری، و گسترش تخت های بستری، تجهیزات و ظرفیت های لبریز شده بیمارستان ها.
۶- تعیین گروهی بی طرف و مستقل از استادان دانشگاهی و دیگر صاحبنظران در تخصص های مرتبط برای بررسی و مستند سازی عملکرد مدیریت بحران کرونا در مدت گذشته و ارائه پیشنهاد برای کنترل آن و پیشگیری از پی‌آمدهای مهیب بهداشتی، روانی-اجتماعی و اقتصادی در دوران پساکرونا!
۷- الزام صداوسیما به گذاشتن برنامه های روزانه آموزش بهداشت عمومی و اطلاع رسانی منظم، برخورد قانونی با عناصر و کانون های انتشار شایعات، خرافات و شبه علم در رسانه ها و شبکه های اجتماعی فضای مجازی.