اگر سیاستمداران صحبت نکنند ، یافتن راههایی برای بیان داستان کامل آنچه اتفاق میافتد ، بر دوش رسانهها میافتد. من این مطلب را در روزی مینویسم که قربانیان عفونت ویروس کرونا در هند روزانه به 20 هزار نفر رسیده است. شاید پس از یک سال پر از اعداد سرسامآور،هندیها از درک وضعیت سخت ناتوان شده باشند. اما مطمئناً مسئولیت بر عهده کسانی است که بر اساس کارشان لازم است تا جدی بودن موضوع را منتقل نمایند. در عوض ، از یکسو شاهد درام سورئال و غمانگیز گسترش بیماری هستیم ، و از سوی دیگر ، تصور میشود که اصولاهیچ بیماری همهگیری وجود ندارد و در این میان سیاستمداران سرگرم انتخابات و کشانیدن مردم به صندوقهای انتخاباتی ازجمله در هریدوار و بنگال برای انتخاب دو فرد قدرتمند هند یعنی نخستوزیر و وزیر کشور میباشند. در این اجتماعات شما کمتر کسی را میبینید که ماسک زده یا فاصله اجتماعی را رعایت کرده باشد. جمعیتها بسیار هیجانانگیز و اکثراً مردانه است که به سبک رایج هندیها به هم چسبیدهاند و بزرگانی که درصحنه بلند شدهاند. این تصویری نیست که بحران پیش روی هند را بیان کند. بااینحال ، اگرچه برخی از رسانهها و بسیاری دیگر در شبکههای اجتماعی سؤال میکنند ، اما میزان کمی از ابراز خشم یا ناامیدی در میان مردم یا رسانههای جریان اصلی وجود دارد. در ایالاتمتحده ، دونالد ترامپ ، رئیسجمهور پیشین در مبارزات انتخاباتی سال گذشته، آشکارا استفاده از ماسک را به تمسخر میگرفت و رسانهها از آن رویدادها بهسادگی عبور نکرده وی را مورد شدیدترین انتقادها قرار میدادند. اما در هند به نظر میرسد رهبران ما در کره زمین وجود ندارند ، و این بیاعتنایی عمدی نسبت به ویروسی است که باعث رنج و مرگ گسترده شده است. خوانندگان مرا به خاطر این سخنان بیپرده میبخشند ، اما یک روزنامهنگار احساس ناتوانی و شکست میکند وقتی میبیند کسانی که قدرت انتقال پیام معتبری پیرامون پاندمی رادارند به جاروجنجالهای انتخاباتی میپردازند و بیشتر به بردن در انتخابات فکر میکنند تا سلامت وزندگی مردم. اگر سیاستمداران صحبت نکنند، این به عهده رسانهها است که راهی برای بیان داستان کامل آنچه اتفاق میافتد پیدا کنند. این کار آسان نیست ، زیرا بسیاری از رسانهها که امروز توسط کارمندان محدودی اداره میشوند، سال گذشته صدها روزنامهنگار را اخراج کردهاند . بااینوجود میتوان و باید انجام شود. سال گذشته در یک چنین موقعیتی، هنوز در یک قرنطینه ملی به سر میبردیم. اما امروز باکمال تعجب بهجای حرکت روبهجلو ما در حال لغزش به عقب هستیم. در آوریل سال 2020 ، ماهیت این بیماری و چگونگی گسترش آن هنوز بهطور کامل درک نشده بود. ما امروز ما بیشتر درباره آن میدانیم. ما همچنین واکسنهایی داریم که میتواند برخی محافظتها را فراهم کند ، هرچند که کامل نیست. و همه اینها باید باعث شود تا ما نهتنها از دانش بیشتر استقبال کنیم بلکه آمادگی بیشتری نیز داشته باشیم. و در اینجا من وقتی از واژه “ما” استفاده میکنم منظورم فقط مردم عادی نیست ، بلکه بهویژه کسانی هستند که در مراکز تصمیمگیری در دولت حضور دارند. متأسفانه ، اقدامات دولت مرکزی در چند هفته گذشته همه امیدهایی را که داشتیم را تا میزان زیادی از بین برده است. از انکار تا ابهام کامل نسبت به جدی بودن بحران، ما همهچیز را دیدهایم . و قبل از هر چیز، ما شاهد اعمال سیاستهای کوچک و تبعیضآمیز در مورد اختصاص واکسنها هستیم درحالیکه کشور واقعاً در حال سوختن است . برای ما در رسانهها ، احتمالاً مهمترین درس از سال گذشته اهمیت برگزار شدههای بهداشت عمومی میباشد. بگذارید بر واژه “عمومی” تأکید کنم. متاسفانه گزارشهای بهداشت عمومی در رسانههای شرکتی که عمدتاً در مورد داستانهای مربوط به بیماریهای سبک زندگی ، فناوریهای جدید پزشکی و کارکنان پزشکی متمرکزشدهاند، بهشدت رو به کاهش گذاشته است.
آوریل 2021- تارنمای نیوزلاندری
برگردان و کوتاهسازی علیاصغر شهدی
[email protected]