ستاره‌صبح - کوبا یک کشور کمونیستی در آمریکای لاتین است که در سال ۱۹۵۲ استقلال خود را از اسپانیا اعلام کرد. در آن زمان «فولخنثیو باتیستا»، سیاستمدار دیکتاتور کوبایی اداره این کشور را در دست داشت و حکومتش سرشار از فساد سیاسی، انحطاط و نابرابری شدید اجتماعی بود. به همین دلیل «فیدل کاسترو» مبارز انقلابی در سال 1953 دست به ترور باتیستا زد اما این ترور نافرجام ماند و کاسترو از کشور گریخت. کاسترو کمی بعد به همراه «ارنستو چه‌گوارا» (انقلابی مارکسیست آرژانتینی) و حدود صد نفر از یارانش به کوبا بازگشتند و به مبارزه علیه حکومت باتیستا پرداختند تا این‌که سرانجام توانستند دیکتاتوری این کشور را در سال 1959 سرنگون کنند و به مردم کوبا وعده آزادی، عدالت، رفاه و... دادند؛ اما شواهد و قرائن نشان می‌دهد که وضع کوبایی‌ها در شش دهه پس از آن انقلاب، بدتر از گذشته شده و این مردم در فقر و فلاکت به سر می‌برند. فیدل کاسترو از 1959 تا ۱۹۷۶ به‌عنوان نخست‌وزیر و سپس از ۱۹۷۶ تا ۲۰۰۸ به‌عنوان رئیس‌جمهور کوبا و رئیس حزب حاکم کمونیست مشغول فعالیت بود. او که یک مارکسیست دوآتشه و مخالف سرسخت امپریالیسم آمریکا بود، نخستین حکومت «مارکسیست-لنینیست» جهان را تشکیل داد. در مقابل، آمریکا این کشور را تحریم کرد و پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، وضع کوبا بدتر شد؛ به‌گونه‌ای که همچنان یک کشور فقیر، فلاکت‌زده و توسعه‌نیافته در آمریکای لاتین به‌حساب می‌آید. کاسترو که در میان رهبران کمونیست جهان، طولانی‌ترین دوره حکومت را داشت، سرانجام در سال 2008 از قدرت کنار رفت و جای خود را به برادرش «رائول کاسترو» سپرد. رائول کاسترو در آغاز کار، اندکی فضای سیاسی را باز کرد و حتی چندین قرارداد حقوق بشر را امضا کرد، ولی نتوانست مشکلات اقتصادی مردم کشورش را حل کند. باراک اوباما، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا پس از حدود 6 دهه خصومت در روابط آمریکا و کوبا، در سال 2016 به هاوانا رفت و با رائول کاسترو دیدار کرد. روز جمعه، رائول کاسترو تأیید کرد که از سمتش به‌عنوان دبیرکل حزب کمونیست کناره‌گیری می‌کند و با این کار، به چندین دهه حکومت خانواده کاسترو در این کشور آمریکای لاتین پایان می‌دهد. تحلیلگران می‌گویند کنار رفتن رائول کاسترو از قدرت، نقطه عطف برای آینده کوبا به شمار می‌رود و احتمالا پنجره اقتصاد آزاد به روی کوبایی‌ها گشوده خواهد شد و مردم کوبا که 61 سال زیر استبداد خانواده کاسترو بودند و فقر و فلاکت را تجربه کردند، احتمالا آینده بهتری پیش رو خواهند داشت. رائول کاسترو در سخنرانی آغازین کنگره جدید کوبا بر کناره‌گیری‌اش به‌عنوان دبیر نخست حزب کمونیست این کشور تأکید کرد؛ اگرچه خروجش از صحنه سیاست کوبا بیانگر موجی از تغییرات یا بازسازی روابط با آمریکا نیست. کاسترو ۸۹ ساله در این سخنرانی گفت که آماده انتقال قدرت به رهبران جوان‌تری است که مملو از انرژی و روحیات ضد امپریالیستی هستند. کاسترو به نمایندگان حزب گفت: من به‌شدت و قدرت ذاتی مثال‌زدنی و درک هم‌وطنان خود اعتقاددارم و تا زمانی که زنده‌ام آماده دفاع از میهن، انقلاب و سوسیالیسم خواهم بود. کاسترو در سال ۲۰۱۸ و پس‌ازآن از عنوان رئیس‌جمهوری کوبا کناره‌گیری کرد که برای دو دوره در این سمت بود. «میگوئل دیاز کانل برمودز» جای وی را به‌عنوان رئیس‌جمهوری کوبا گرفت. هنوز هیچ فردی برای رهبری حزب کمونیست کوبا در نظر گرفته نشده اگرچه کاسترو خودش اعلام کرد که انتظار دارد برمودز یک‌بار دیگر جای او را بگیرد. اظهارات کاسترو یک تغییر تاریخی برای کشور است که از انقلاب ۱۹۵۹ در کوبا خودش یا برادرش فیدل در رأس امور بودند. فیدل کاسترو در ۲۰۱۶ درگذشت. باوجودآنکه رائول کاسترو قرار است از رهبری حزب حاکم کوبا کناره‌گیری کند، اما انتظار می‌رود که همچنان بر دولت این کشور آمریکای لاتین نفوذ داشته باشد. خروج کاسترو از حزب کمونیست کوبا در بحبوحه یکسری چالش‌ها ازجمله اقتصاد بی‌رونق و پاندمی کرونا اتفاق می‌افتد. البته خروج وی از حزب کمونیست به نظر سیاست‌های کوبا را با تغییراتی شگرف همراه نخواهد کرد. «جئوف تیل»، رئیس دفتر واشنگتن در آمریکای لاتین گفت: این‌یک انتقال سلسله‌ای نیست. رهبری جدید، اگرچه توسط برادران کاسترو و میراث آن‌ها شکل‌گرفته، اما نسل بعدی حزب کمونیست کوبا هستند، نه نسل بعدی خانواده کاسترو.