فردریک نیوتن آروین معروف به نیوتن آروین زاده 25 اوت 1900 در ایالت ایندیانا بود. وی را می‌توان یکی از اساتید و منتقدین ادبی آمریکایی دانست که به خاطر مطالعاتش درباره نویسندگان آمریکایی قرن نوزدهم ایالات‌متحده به شهرت رسید. او در دانشگاه هاروارد به مطالعه ادبیات انگلیسی پرداخت و در سال 1921 در همین رشته فارغ‌التحصیل شد. نویسندگی برای وی از زمانی آغاز شد که «ون وایک بروکس» یکی از اساتید وی در دانشگاه هاروارد، همیشه فردریک را به خاطر فعالیت‌هایش مورد تحسین خویش قرار می‌داد. باوجوداینکه او هنوز یک دانشجوی کارشناسی بود، بروکس از او دعوت کرد تا برای روزنامه فریمن بنویسد. آروین پس از مدت کوتاهی تدریس در دبیرستان به دانشکده زبان انگلیسی کالج اسمیت پیوست و اگرچه مدرک دکتری نگرفته بود، اما به‌پاس همت بلند و فعالیت‌هایش عضو هیئت‌علمی آن دانشگاه شد. «سیلویا پلات»، شاعر و رمان‌نویس مشهور یکی از شاگردانش در این دانشگاه بود. وی به مدت 38 سال در کالج اسمیت تدریس کرد و در سال آخر پیش از بازنشستگی‌اش موفق به کسب بالاترین رتبه در شاخه تدریس در کالج اسمیت شد. فردریک به‌ندرت نورث همپتون (شهر محل اقامتش) را برای مدتی طولانی حتی به بهانه سفر ترک می‌کرد. اولین اثر وی «هاثورن» در سال 1929 منتشر شد و بعدازآن با دریافت بورسیه بنیاد گوگنهایم در سال 1935 برای مدتی تدریس را کنار گذاشت و طی آن مدت بیوگرافی «والت ویتمن» را تکمیل کرد. آروین در سال 1950 با نوشتن بیوگرافی با رویکرد انتقادی درباره «هرمان ملویل» (رمان‌نویس، شاعر و نویسنده داستان‌های کوتاه آمریکایی) به شهرت ملی رسید. این اثر در دومین جشنواره سالانه کتاب در سال 1951 موفق به کسب جایزه بهترین اثر غیرداستانی شد.
آلفرد کازین درباره این اثر گفت: این کتاب در زمره معقول‌ترین نوشته‌هایی است که درباره ملویل دیده‌ام، چراکه تنها شامل تجزیه‌وتحلیلی قانع‌کننده درباره قدرت خلاقیت و محدودیت‌های آن نیست، بلکه به‌خوبی می‌توان تمامی ارزش‌های انسانی که ملویل در کشمکش با درون خویش دچارش بود را در آن رؤیت کرد.
فردریک به‌اندازه‌ای درباره پیشرفت بشر دغدغه‌مند بود که تأثیر خارق‌العاده‌ای از آگاهی دلسوزانه خود به‌جای گذاشت.
وی در بیوگرافی هرمان ملویل سعی کرد تا با ادغام جزئیاتی درباره شخصیت ملویل و پیشینه کالوینیستی‌اش (فلسفه و مکتب سیاسی و مذهبی منسوب به ژان کالون، الهیدان و اصلاح‌طلب پروتستان فرانسوی در قرن شانزدهم)، فروپاشی ذهنی و ناکامی پدرش که هرمان را بسیار دوست می‌داشت و مرگ زودهنگام مادرش، عظمت ملویل و درعین‌حال ضعف‌هایش را نمایان کند.
آروین در سال 1952 برای عضویت در آکادمی هنر و ادبیات آمریکا انتخاب شد. ادموند ویلسون، نویسنده و منتقد ادبی سرشناس امریکایی اذعان کرده است که از میان تمامی منتقدین ادبیات آمریکایی تنها آروین و استادش وان وایک بروکس نویسندگانی چیره‌دست بودند.
اگرچه بیوگرافی «والت ویتمن» (شاعر و روزنامه‌نگار آمریکایی) که نوشته آروین بود بیانگر برخی از احساسات چپ‌گرایانه وی در دهه سی میلادی بود، اما وی با رویکرد ناسیونالیستی فرهنگی جدید با جنگ سرد برخورد کرد. آروین در سال 1952 در مقاله‌ای تحت عنوان «کشور و فرهنگ ما» در نقدنامه پارتیزان نوشت: «آن دوران به اتمام رسیده است و به نظر می‌رسد که بیگانگی در فرهنگ ما رواج یافته است و این امر به‌هیچ‌عنوان قابل توجیه نیست، چراکه فرهنگی که ما عمیقاً پذیرای آن هستیم اکنون به شکل فاجعه باری به‌واسطه بی‌فرهنگی تهدید می‌شود و با جدی‌تر شدن این تهدید، نیاز ما به آگاهی نسبت به هویتمان احساس خواهد شد.»
آخرین اثر آروین، مطالعه‌ای پیرامون «هنری لانگ فلو» (شاعر آمریکایی) با عنوان «زندگی و آثار لانگ فلو» چندی پس از مرگ وی منتشر شد. روزنامه «نیویورک‌تایمز» برای نقد این کتاب تیتر جذاب «بازبینی هویتی خدشه‌دار» را انتخاب کرد که اشاره به اعتبار و هویت لانگ فلو داشت. منتقد این اثر اذعان کرد که طبق نتیجه‌گیری‌های عقلانی آروین، آثار لانگ فلو بهتر از آن هستند که لایق بی‌توجهی کنونی باشند.
«ترومن کاپوتی»، نویسنده آمریکایی در وصیت‌نامه خود ذکر کرد که جایزه ترومن کاپوتی در بخش نقد ادبی به‌افتخار نیوتن آروین اهدا شود. این جایزه از سال 1994 به‌صورت سالیانه توسط «دانشگاه آیوا» اهدا می‌شود. گفته می‌شود که پاداش نقدی این جایزه بیشترین پاداش در میان تمام جوایز نقد ادبی در زبان انگلیسی است. دوستان آروین مجموعه‌ای از مقالات و نقدهای وی را در سال 1966 منتشر کردند. فردریک نیوتن آروین در 21 مارس 1963 به علت سرطان لوزالمعده با زندگی بدرود گفت.