گوانتانامو یکی از معضلاتی است که جوبایدن باید برای آن راه‌حلی پیدا کند. رئیس‌جمهور فعلی آمریکا زمانی که معاون اوباما بود وعده بستن گوانتانامو را داد، اما در این کار شکست خورد. این زندان چه آینده‌ای دارد؟ تاگسشاو، وب‌سایت کانال یک تلویزیون آلمان در گزارشی به وضع زندان گوانتانامو و سابقه آن پرداخته و پرسیده که آینده این زندان که به شکنجه و بدرفتاری با زندانیان‌اش معروف است، در دوره ریاست جمهوری بایدن چه خواهد شد؟ تاگس شاو به سرنوشت دو تن از زندانیان در گوانتانامو اشاره می‌کند که از سال ۲۰۰۴ میلادی بدون محاکمه در آنجا بسر می‌برند و می‌نویسد که تاکنون حتی اتهام آن‌ها نیز به شکل دقیق روشن نشده است. به گزارش دویچه وله، تنها اتهامی که دریکی از معدود اسناد عمومی ارتش ایالات‌متحده از سال ۲۰۰۸ در رابطه با این دو زندانی اهل پاکستان آمده این است که آن‌ها با طراحان حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ارتباط نزدیک داشته و ازجمله در سازمان‌دهی حمل‌ونقل و تهیه مخفیگاه برای تروریست‌ها همکاری کرده‌اند؛ اما ظاهراً هیچ مدرکی برای اثبات این اتهام وجود ندارد. یکی‌شان می‌گوید که تروریست نیست، بلکه «قربانی یک اشتباه شده است». او پیش از انتقال به گوانتانامو مانند صدها مظنون دیگر به اتهام‌های مشابه، سال‌ها دریکی از زندان‌های سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، سی‌آی‌ای (CIA) شکنجه‌شده است. موضوعی که در تحقیقات سنا ثابت‌شده است. وی خطاب به رئیس جدید کاخ سفید گفته است: «رئیس‌جمهور بایدن می‌تواند اقدامی کند. من البته خواهان اجرای عدالت برای همه آزار‌هایی هستم که شده‌ام، اما بیشتر و همه مهم‌تر از هر چیز برای من این است که نمی‌خواهم با تابوت یا کفن مرا به خانه‌ام بازگردانند. من می‌خواهم در کنار خانواده‌ام باشم و بالاخره برای اولین بار پسرم را در آغوش بگیرم». مدتی است که کمیته‌ای با نمایندگان آژانس‌های امنیتی مختلف بررسی می‌کند که آیا وی باید در بازداشت بماند یا خیر. در سال ۲۰۱۶ و ۲۰۱۸ گروهی که توسط دولت اوباما تأسیس‌شده بود، علیه آزادی او نظر داد و گفت که او می‌تواند تهدیدی باشد. بااین‌حال دافنه اویاتار از سازمان عفو بین‌الملل بااحتیاط نسبت به آینده او کمی خوش‌بین است و می‌گوید: «حتی همین‌که از او یک‌بار بازجویی شده است، می‌تواند نشانه خوبی باشد». اویاتار سیستم گوانتانامو را «سوءاستفاده از قوانین جنگی» توصیف می‌کند. او می‌گوید این‌که فردی را ۱۶ سال در زندان نگهدارند و بعدازاین همه زمان تشخیص دهند که «او هنوز خطرناک» به شمار می‌رود، «به تمسخر گرفتن عدالت است». گوانتانامو برای جو بایدن معضل بزرگی است. او زمانی که معاون باراک اوباما، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا بود، در حل این معضل شکست خورد. بایدن و اوباما در سال ۲۰۰۹ وعده بستن زندان گوانتانامو را داده بودند؛ اما دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین حتی می‌خواست آن را گسترش دهد. هیچ‌کدام این طرح‌ها، نه بستن و نه گسترش گوانتانامو اتفاق نیفتاد. لوید آستین، اکنون وزیر دفاع جدید بایدن، در یک جلسه دادرسی اطمینان داد که وقت آن رسیده این زندان سرانجام بسته شود؛ اما او نیز هیچ برنامه مشخصی را اعلام نکرد. در سال ۲۰۰۲ پایگاه ایالات‌متحده در کوبا به زندانی برای مظنونان به تروریسم تبدیل شد. به دنبال گزارش‌های مكرر از شكنجه و بدرفتاری با زندانیان در این پایگاه، خواست برچیدن آن مطرح شد. از ۸۰۰ زندانی آنجا اکنون فقط ۴۰ نفر باقی‌مانده‌اند، اما در میان آن‌ها پنج عامل اصلی حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ وجود دارد. بیش از ده سال پیش علیه این پنج نفر اتهاماتی واردشده است. مایکل پارادیس، وکیلی که در این سال‌ها از طرف پنتاگون زندانیان گوانتانامو را وکالت می‌کند، می‌گوید در دادگاه‌هایی که برای این افراد گذاشته می‌شود، همه منتظر آن هستند که تصمیمی گرفته شود، اما هرگز اتفاقی نمی‌افتند. او تأکید می‌کند این واقعیت که آن‌ها متهم هستند، معنایش این نیست که به اتهام آن‌ها دریکی از دادگاه‌های نظامی ویژه‌ای که برای رسیدگی به این‌گونه پرونده‌ها برگزار می‌شوند، رسیدگی هم می‌شود. پارادیس خواستار انحلال کامل دادگاه‌های مربوط به گوانتانامو و دادرسی پرونده آن‌ها در یک دادگاه عادی در خاک ایالات‌متحده است. او می‌گوید: «دادگاه‌های ایالتی در این زمینه تجربه‌دارند و تروریست‌ها را به‌شدت محکوم می‌کنند؛ اما مشکلی در این زمینه وجود دارد و آن این‌که کنگره ابتدا باید قانونی را ملغی کند که اجازه انتقال بازداشت‌شدگان خارجی زندان گوانتانامو به ایالات‌متحده را نمی‌دهد». سایت آلمانی تاگسشاو پرسیده است با زندانیانی که به دلیل فقدان شواهد نمی‌توانند محاکمه شوند، چه باید کرد؟ شش نفر از آن‌ها باید سال‌ها پیش آمریکا را ترک می‌کردند، اما فقط چند کشور حاضر بودند آن‌ها را با چنین سابقه‌ای در خاک خود بپذیرند و دولت ترامپ نیز تلاش برای اسکان این افراد در نقاط دیگر جهان را به‌کلی متوقف کرد. بااین‌وجود دافنه اویاتار از سازمان عفو بین‌الملل همچنان خوش‌بین است و می‌گوید: «این کار ساده‌ای نخواهد بود و یک راه‌حل خوب نیز وجود ندارد، اما من نمی‌توانم تصور کنم که بایدن حاضر باشد مسئولیت این را بر عهده بگیرد که ۴۰ مرد مسلمان در دوران ریاست جمهوری او برای مدتی نامحدود و بدون دادخواست و دادرسی در زندان بمانند». ادامه فعالیت گوانتانامو حتی ازنظر مالی برای دولت به‌صرفه نیست. هزینه هر زندانی برای ایالات‌متحده بیش از ۱۱ میلیون دلار در سال است.