سعید ناجی گفت: اینشتین نیز قربانی نظام آموزشی زمانه خود بود؛ نظامی که او را کمهوش میدانست و حتی تصمیم داشت از مدرسه اخراجش کند. در حالی که اینشتین فیزیک را مانند یک بازی ذهنی تجربه میکرد و روش او نوعی آزمایشگاه فکری بود. چهارمین پیشنشست دومین همایش ملی «فلسفه برای کودکان» با حضور سعید ناجی، روحالله کریمی و رضا محمدی چابکی ۱۸ آذرماه ۱۴۰۴، در دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد. سعید ناجی نخستین سخنران این نشست بحث خود را با طرح این پرسش آغاز کرد که «با فرض وجود موجودات فضایی، آیا ممکن است جامعهای موفق و فرهیخته در سیارهای دیگر وجود داشته باشد که تنها راه آموزش در آن، بازی باشد؟» در پاسخ دانشجویان نظرات متفاوتی داشتند؛ برخی بازی را تا حدی مؤثر میدانستند اما معتقد بودند با «صرف بازی» نمیتوان دانشمندی خبره، مثل آلبرت انیشتین تربیت کرد. ناجی یادآور شد که خود اینشتین نیز قربانی نظام آموزشی زمانه خود بود؛ نظامی که او را کمهوش میدانست و حتی تصمیم داشت از مدرسه اخراجش کند. در حالی که اینشتین فیزیک را مانند یک بازی ذهنی تجربه میکرد و روش او نوعی آزمایشگاه فکری بود. وی تاکید کرد که نظام آموزشی امروز ما، با وجود گذشت بیش از ۱۲۰ سال، هنوز گرفتار همان رویکردهای سختگیرانهای است که راه را برای امثال اینشتین سختتر میکند و برای تسهیل شکوفایی آنها راه حلی ندارد.