کمال تبریزی با اظهار امیدواری نسبت به اینکه خبرگزاری ایسنا، استقلال خبری را با وجود تغییرات مدیریتی مانیفست خود قرار بدهد، از ماجرای حضورش در اشغال سفارت آمریکا گفت.
تبریزی در گفت‌وگو با خبرنگاران ایسنا درباره ماجرای اشغال سفارت آمریکا در روزهای انقلاب و نقش خودش در آن روز توضیح داد و در پاسخ به اینکه با وجود سابقه هنری و فیلمسازی در برخی موقعیت‌ها از او به عنوان فردی یاد می‌شود که در ماجرای اشغال سفارت آمریکا حضور داشته و اگر الان به گذشته برگردد، آیا باز هم این کار را تکرار می‌کند؟ گفت: الان که دیگر نه، ولی چون در این مورد خیلی صحبت می‌شود باید این موضوع را توضیح بدهم که من در آن زمان دانشجوی کمیته فیلم و عکس دانشگاه پلی‌تکنیک (امیرکبیر فعلی) بودم. خیلی هم در حیطه‌های سیاسی وارد نمی‌شدم و در کمیته فیلم‌های هنری کار می‌کردیم. ما در مقابل گروه‌های چپ دانشگاه، جزء گروه‌های معتدلِ مسلمان دانشگاه بودیم، آن‌ها فیلم‌های شوروی سابق را نمایش می‌دادند و ما هم فیلم‌هایی که مفاهیم ضدکمونیستی و ضدسوسیالیستی داشت نمایش می‌دادیم. با هم تقابل داشتیم ولی رفاقت‌های خود را هم داشتیم تا اینکه این جریان سیاسی اتفاق افتاد و اگر در آن کمیته فیلم و عکس نبودم، هیچگاه از من دعوت نمی‌کردند که همراهشان شوم.
او افزود: من به همراه آقای حاجی‌میری، مسچی و تقی‌پور جزء کسانی بودیم که به‌خاطر توانایی و تسلط روی دوربین عکاسی و فیلمبرداری تنها آدم‌های قابل اعتماد دانشجویان بودیم که بتوانیم این لحظات را ثبت کنیم. در واقع به‌خاطر ثبت آن لحظات دعوت شده بودیم؛ محمد هاشمی (همسر خانم ابتکار) با ما تماس گرفت و گفت می‌خواهند کاری انجام دهند - که حتی نگفت چه کاری - و فقط خواست که فیلمبرداری و عکاسی کنیم و من هم با خیلی از گروگان‌ها مصاحبه کردم و از آن‌ها عکس گرفتم. بنابراین ما در دانشگاه افرادی هنری بودیم که برای دانشجویان دیگر، کار عکاسی و فیلمبرداری را انجام دادیم و الان اگر به گذشته برگردیم قطعا آن کار را انجام نمی‌دهیم، یعنی حتی کسانی که از دیوار سفارت بالا رفتند هم امکان ندارد این کار را انجام دهند چون بیش از ۴۰ سال گذشته و همه چیز متفاوت شده است. اما اگر مشخصا به آن دوران برگردیم و بگویند همین کار را (فیلمبرداری و عکاسی ) انجام دهم، در «همان مقطع» دوباره انجام می‌دهم.
کارگردان «مارمولک» در ادامه با اشاره به سالگرد تأسیس ایسنا بیان کرد: ایسنا همیشه از جهت استقلالی که داشت برای من قابل اهمیت بود، یعنی از معدود خبرگزاری‌هایی بود که وابستگی سیاسی، حزبی و تشکیلاتی به هیچ جایی نداشت و به شکل مساوی و متعادل به مسائل نگاه می‌کرد؛ به همین دلیل (این خبرگزاری) موردپسندم بود و خیلی وقت‌ها برای انتشار اخبارم به ایسنا رجوع می‌کردم. البته الان نمی‌دانم ایسنا چقدر این ویژگی را دارد اما چون خاطره خوبی از استقلال و عدم وابستگی آن به گروه‌های مختلف دارم، برایم همچنان قابل احترام است.