صنایع دستی خراسان رضوی، بهعنوان بخشی از هویت فرهنگی و تاریخی منطقه، امروز با چالشی جدی در مواجهه با جهانیسازی روبهروست. این هنرها که حامل روایتهای بومی، دانش سنتی و نمادهای قومی هستند، بیش از آنکه «کالا» باشند، زبان بصری یک فرهنگ به شمار میآیند. اما تولیدات ارزان و تقلیدیِ صنعتی، بهویژه نمونههای چینی، بازار و اعتبار این میراث را بهشدت تهدید کردهاند. کارشناسان تأکید میکنند که ارزش صنایع دستی تنها در ظاهر آن نیست، بلکه در دانش رنگرزی طبیعی، هندسه نمادین قالیها و مهارتهایی نهفته است که نسلها منتقل شده است. تمرکز صرف بر تولید انبوه به استهلاک هویت و از میان رفتن اصالت منجر میشود. به گفته اعظم ناصری، پژوهشگر این حوزه، بزرگترین وظیفه هنرمندان امروز «صادر کردن روایت» است، نه صرفاً تولید کالا.