حبیب احمدزاده، نویسنده و مستندساز ایرانی، در نامهای سرگشاده به پاپ لئو چهارم که در سفر لبنان به سر میبرد، پیشنهادی جسورانه و صلحطلبانه مطرح کرده است. او از پاپ میخواهد همچون مسیح، معجزهای واقعی در قرن بیست و یکم بیافریند؛ معجزهای نه در زنده کردن مردگان، بلکه در بازداشتن کشتهشدن زندگان. احمدزاده در این نامه تأکید میکند بشریت امروز در میانه جنگها، کشتارهای بیوقفه و دوری جوانان از معنویت قرار گرفته و سفر پاپ به لبنان فرصتی تاریخی برای آفرینش صلح است. او از پاپ میخواهد پیامهای مسیح را نهفقط در واتیکان، بلکه در میان مردم جنگزده لبنان و در میدانهای درگیر بحران ادامه دهد. او برای تأکید بر امکانپذیر بودن این اقدام، به تجربه امام موسی صدر در سال ۱۹۷۵ اشاره میکند؛ روحانیای که با تحصن و اعتصاب غذا در مسجدالصفا، موفق شد طرفهای درگیر جنگ داخلی لبنان را به توقف کشتار وادارد. احمدزاده این اقدام را نمونهای از «معجزه انسانی» میداند. نویسنده خطاب به پاپ مینویسد: اگر واقعا باور دارید همان روحی که مسیح به پطرس بخشید امروز به شما سپرده شده، پس بمانید تا جنگ متوقف شود. او پیشنهاد میکند پاپ از اقامت در واتیکان چشم بپوشد و مدتی در لبنان بماند تا جهان، از مسلمان تا یهودی و بیاعتقاد، شاهد تحقق یک معجزه صلح عملی باشد.