اظهارات اخیر دونالد ترامپ در گفتوگو با شبکه CBS درباره ونزوئلا، بار دیگر ابهام در سیاست خارجی آمریکا را آشکار کرد. او ضمن انکار قصد جنگ مستقیم با کاراکاس، تأکید کرد که «روزهای مادورو به شماره افتاده» است. این موضع دوگانه، همزمان با حملات گسترده آمریکا به قایقهای مظنون به قاچاق مواد مخدر در دریای کارائیب و استقرار ناو هواپیمابر در منطقه، نشاندهنده فشار چندلایه واشنگتن بر دولت ونزوئلاست.
ترامپ این اقدامات را بخشی از «جنگ علیه کارتلهای مواد مخدر» معرفی کرده و آن را با اختیارات قانونی مشابه دوران بوش پس از ۱۱ سپتامبر توجیه کرده است. با این حال، تردیدها درباره اهداف واقعی این عملیات پابرجاست؛ چرا که کاخ سفید از ارائه جزئیات درباره اهداف و تلفات خودداری کرده است. در مقابل، نیکولاس مادورو این تحرکات را مقدمهای برای تغییر رژیم و غارت منابع نفتی کشورش دانسته و آن را تهدیدی علیه کل آمریکای لاتین معرفی کرده است.
این وضعیت، بازتابی از الگوی سنتی سیاست خارجی آمریکا در آمریکای لاتین است: ترکیب فشار نظامی، اقتصادی و تبلیغاتی برای تضعیف دولتهای مخالف. در نتیجه، حتی اگر جنگ مستقیم در دستور کار نباشد، ونزوئلا همچنان در معرض یک جنگ ترکیبی و فرسایشی قرار دارد.