ستاره ساحل‌عاجی سرخ‌پوشان پس از هفته‌ها غیبت، بالاخره به زمین فوتبال برگشت. بازگشتی که اگرچه چندان درخشان نبود، اما برای پرسپولیس نشانه‌ای از ثبات و امید در سمت راست میدان بود.
پرسپولیس در هفته هشتم لیگ برتر، پس از پنج هفته ناکامی، سرانجام توانست با پیروزی دو بر صفر برابر ذوب‌آهن لبخند بزند. در این میان، یکی از نکات مهم و قابل توجه این بازی، بازگشت سرژ اوریه به میدان بود؛ بازیکنی که پس از پشت سر گذاشتن بیماری هپاتیت و مصدومیت، برای نخستین‌بار در فصل جدید در ترکیب اصلی به میدان رفت و در پست وینگ‌بک راست ۷۹ دقیقه بازی کرد.
اوریه در این مسابقه شاید چهره‌ای کامل از روزهای اوج خود در تاتنهام یا ویارئال را به نمایش نگذاشت، اما حضورش در زمین از نظر روانی و تاکتیکی برای پرسپولیس اهمیت زیادی داشت. او با ۴۰ لمس توپ و دقت پاس ۸۲.۴ درصدی، دومین بازیکن دقیق تیم بود و نشان داد هنوز می‌تواند در گردش توپ و نظم تیمی نقش مؤثری ایفا کند. با این حال، آمار نشان می‌دهد که هنوز تا رسیدن به فرم ایده‌آل فاصله دارد. شوت و پاس کلیدی صفر و تنها یک عملکرد دفاعی در کارنامه او ثبت شده است؛ عددی که برای بازیکنی در نقش وینگ‌بک یا دفاع راست پایین به نظر می‌رسد. با این وجود، باید در نظر داشت که این نخستین بازی رسمی او پس از بیش از یک‌سال از میادین بود و نمی‌توان انتظار فوران آمادگی از چنین بازیکنی داشت.
در جریان بازی، اوریه بیشتر تمایل داشت با حفظ موقعیت دفاعی خود بازی کند تا با نفوذهای پیاپی خطرساز شود. این انتخاب، هم نشانه احتیاط فنی برای حفظ آمادگی بود و هم نوعی انضباط تاکتیکی که وحید هاشمیان از بازیکنانش خواسته بود. او در نیمه نخست چند بار تلاش کرد با حرکات ترکیبی از سمت راست تیم را جلو ببرد، اما هماهنگی‌اش با وینگر جلوتر هنوز به حد مطلوب نرسیده بود. از منظر فنی، نکته مهم در بازی اوریه دقت بالای پاس و کم‌ریسک بودن در تصمیم‌گیری‌ها بود. او با وجود فشار بازیکنان ذوب‌آهن، در اکثر مواقع تصمیمات ساده اما مؤثر گرفت و به تیم کمک کرد تا در فاز انتقال توپ دچار اشتباه نشود. همین ثبات در کارهای پایه، باعث شد پرسپولیس کنترل بیشتری بر جریان بازی داشته باشد.