فریدون مجلسی ضمن تشریح فرصتی که برای ایران ایجاد شده به چند نمونه مشابه در تاریخ معاصر منطقه اشاره کرد: بارها دیده‌ایم که طرف مقابلمان اقداماتی انجام داده که بر خلاف رویه‌های ایران و به سود جمهوری اسلامی بوده است. یکی از این موارد دخالت ایالات متحده در افغانستان و مبارزه با طالبان اول بود. آن گروه جانیانی بودند که مردم افغانستان را به قرون وسطی باز گردانده بودند و ایرانی کشی را با کشتن دیپلمات‌های ایرانی در مزار شریف کلید زده بودند. شیرازه این گروه به دست ارتش آمریکا از هم پاشید و طالبانی که امروز در افغانستان قدرت را در دست دارد با آن گروه وحشی زمین تا آسمان فرق دارد. ایران از حمله سال 2001 آمریکا به افغانستان سود برد.
مجلسی افزود: دومین مورد حمله آمریکا به عراق بود. آمریکا حکومت صدام حسین را که مردم ایران به دلیل جنگ و تجاوز عراق به ایران، کینه‌اش را به دل داشتند از بین برد. ایران از سقوط حکومت صدام حسین در عراق سود برد، ولی در مقابل طلبکار بود که چرا آمریکا در منطقه حضور دارد. صدام در لحظات قبل از اعدام چون می‌دانست که تصاویر ضبط شده و بعداً برای مردم پخش خواهد شد، شعار «مرگ بر ایران» و «مرگ بر ایرانیان مجوس» را سر می‌داد. آمریکایی‌ها چنین شخصیتی را با آن همه ذلت و خواری دستگیر کردند و به سزای اعمالش رساندند.
وی در ادامه سخنان خود اضافه کرد: این بار هم با وجود حمایت‌هایی که ایران پس از 7 اکتبر 2023 از حماس کرد، فرصتی دوباره در شرم الشیخ پدید آمد که خروجی‌اش می‌توانست به نفع ایران تمام شود. آتش بس برقرار شده و اسرائیل از غزه عقب نشینی کرده است. گروگان‌های اسرائیلی و زندانیان فلسطینی آزاد شده‌اند. فرصت صلحی که حتی حماس از آن استقبال کرده باید غنیمت شمرده شود. این صلح می‌تواند خروجی آبرومندانه از معرکه‌ای باشد که ارتباط مستقیمی به ایران نداشت.
دیپلمات پیشین وزارت امور خارجه با اشاره به لزوم حضور ایران در اجلاس صلح غزه یادآور شد: همراهی با اجلاس شرم الشیخ، حمایت از خواسته‌ای بین المللی و منطقه‌ای است. ایران وکیل یا کارگزار فلسطینیان نبوده و نیست، ولی می‌توانیم جهت منافع آن‌ها را درک کنیم که اتفاقاً منافع خود ما هم از این مسیر تأمین می‌شود. خروج از ذلت بی پایان جنگ، نسل کشی و آوارگی گروهی از فلسطینیان باید خواسته ما هم باشد.
وی گفت: به رسمیت شناختن مرزهای قانونی قبل از جنگ 1967، تشکیل دولت فلسطین به پایتختی قدس شرقی، کمک به بازسازی و ترمیم بخش‌های زیان دیده فلسطین و بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمینهایشان، دکترین ملک عبداله پادشاه فقید عربستان بود تا فلسطینیان این فرصت را پیدا کنند که در کشور مستقل خود از صلح بهره مند شوند. در چنین شرایطی ایران هم از شر هزینه‌های این تقابل خلاص می‌شود. هزینه چندین جنگ و درگیری فرسایشی در منطقه ما را به فلاکت امروز رسانده است. ما هم باید بالاخره در مسیر منافع ملت و کشور قدم برداریم.
این تحلیلگر سیاسی با اشاره به احتمال وقوع درگیری نظامی میان ایران و اسرائیل متذکر شد: متاسفانه مخالفت با این روال ما را در آستانه روبرو شدن با خطری دیگر قرار می‌دهد. آتش بسی که پس از جنگ 12 روزه با ایران اعلام شد می‌توانست دائمی باشد ولی با موضع گیری ایران در قبال صلح غزه، آتش بس میان ما و اسرائیل لرزان است.
وی در این رابطه خاطرنشان کرد: شرکت نکردن دولت ایران در اجلاس شرم الشیخ دلیلی جز لجاجت ندارد. ما می‌خواهیم از چه چیزی دفاع کنیم؟ ما مدافع چه چیزی هستیم؟ فلسطین و اعراب در حال پذیرش صلحی هستند که چهارچوب آن توسط قطعنامه‌های سازمان ملل متحد پذیرفته شده است. هدف نشست شرم الشیخ خاتمه دادن به جنگ است. مگر این اهداف در سخنرانی‌های مقامات ایرانی شنیده نمی‌شد؟! رد دعوت رسمی به اجلاس شرم الشیخ و بی اعتنایی به صلحی که در جریان است؛ آیا به معنی رسمیت بخشیدن به ادامه دخالت نیست؟! نپذیرفتن این شرایط به سود چه کسی است؟ به سود فلسطینی‌ها است؟ به سود حماس است؟ که کلیه کشورهای عربی خواهان حذفش هستند و این گروه را به اندازه نتانیاهو مسئول قتل 70 هزار فلسطینی و نابودی غزه می‌دانند!
این نویسنده و پژوهشگر با تاکید بر بار معنایی عبارت صلح خواهی در اظهارات رسمی مقامات ایران گفت: در اعلامیه‌ای که ایران در این رابطه منتشر کرد این طور آمده که ایران همیشه کلید صلح را در دست داشته و خواهان صلح بوده است. این عبارت این سؤال را برای من ایجاد می‌کند که صلح با چه کسی؟ مگر نه اینکه ما به صلح با دشمن خود نیاز داریم وگرنه صلح با دوستان که از اساس معنایی ندارد! از طرفی دوست ایران کیست؟ ما به صلح با دشمنان خود نیاز داریم که تعدادشان بیشتر شده است و به این منظور به شجاعت و شهامت تصمیم گیران و مسئولین نیاز داریم تا با این طرف‌ها روبرو شوند، با آن‌ها مذاکره کنند، امتیاز بدهند و امتیاز بگیرند.
فریدون مجلسی در پایان سخنان خود تاکید داشت: باید به این بیاندیشیم که کشور ما نباید آسیب ببیند. ایران باید فرصت آبادی و توسعه را پیدا کند و مردم با امید و شادی زندگی کنند. ایران هرگز از جنگ استقبال نکرده و نمی‌کند. ملت ما صلح دوست هستند و با کسی دشمنی ندارند و از جنگ، درگیری و لجاجت سیاسی به ستوه آمده‌اند. ایران خواهان جنگ نیست ولی گروهی از قبل جنگ، دشمنی و تحریم سود برده‌اند و خواسته آن‌ها ارتباطی به خواسته ملت ایران ندارد.