وودی آلن فیلمساز مشهور به یاد دایان کیتون نوشت و با اندوه گفت که چند روز پیش دنیا جایی بود که دایان کیتون را هم شامل می‌شد اما حالا دنیایی غمگین‌تر است.به گزارش مهر به نقل از رولینگ استون، وودی آلن که در طول دوران حرفه‌ای‌اش بارها با دایان کیتون همکاری کرد، پس از مرگ این بازیگر با انتشار یادداشتی که در روزنامه «فری پرس» منتشر شد، از او تجلیل کرد و به مرور خاطرات خود از کیتون در فیلم‌هایی مانند «آنی هال»، «خوابگرد»، «منهتن» و «عشق و مرگ» پرداخت.
آلن درباره کیتون نوشت: از نظر دستوری گفتن «منحصر به فردترین» نادرست است اما تمام قوانین دستور زبان و حدس می‌زنم هر چیز دیگری، هنگام صحبت در مورد دایان کیتون به حالت تعلیق در می‌آید. برخلاف هر کسی که کره زمین تجربه کرده یا بعید است که دیگر هرگز ببیند، چهره و خنده او هر فضایی را که وارد می‌شد روشن می‌کرد. اولین بار در یک تست بازیگری چشمم به زیبایی لاغر و کشیده‌اش افتاد و با خودم فکر کردم، اگر هکلبری فین یک زن جوان زیبا بود، کیتون می‌شد.
آلن از سال‌ها همکاری با کیتون و همچنین دوست قدیمی او بودن، تعریف کرد و نوشت که نظرات کیتون یکی از معدود نظراتی بود که وی به آن اعتماد داشت.
وی ادامه داد: با گذشت زمان، من برای یک مخاطب، یعنی فقط دایان کیتون، فیلم می‌ساختم. هرگز حتی یک نقد هم درباره کارهایم نخواندم و فقط به آنچه کیتون در مورد آنها می‌گفت اهمیت دادم. اگر او از فیلم خوشش می‌آمد، آن را یک موفقیت هنری می‌دانستم، اگر او اشتیاق کمتری داشت، سعی می‌کردم از انتقاد او برای تدوین مجدد استفاده کنم و به چیزی برسم که او نسبت به آن احساس بهتری داشت. او استعداد زیادی برای کمدی و درام داشت، اما می‌توانست با احساس برقصد و آواز بخواند، کتاب هم می‌نوشت و عکاسی می‌کرد، کلاژ می‌ساخت، خانه‌ها را تزئین می‌کرد و فیلم کارگردانی می‌کرد. در نهایت، بودن با او مایه خنده و شادی بود. آلن و کیتون زمانی شریک زندگی هم بودند و در سال‌های بعد نیز دوست باقی ماندند. 

نقش جک نیکلسون در زندگی شان پن
شان پن در مراسم نمایش فیلم «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» در جشنواره لومیر فرانسه از نقش جک نیکلسون در زندگی‌اش سخن گفت.به گزارش ورایتی، شان پن درمراسم معرفی فیلم «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» در جشنواره لومیر لیون، به دوست و همکارش جک نیکلسون صمیمانه ادای احترام کرد. این بازیگر و کارگردان که مهمان افتخاری جشنواره فیلم لومیر امسال در لیون است، در این مراسم با سخنانی احساسی درباره دوستش جک نیکلسون که بازیگر نقش اول فیلم است، به تحسین وی پرداخت.
این بازیگر-کارگردان با حضور روی صحنه برای معرفی فیلم افتتاحیه، در سالن بزرگ نمایش که همه بلیت‌هایش فروخته شده بود، برای لحظه‌ای کلماتش را گم کرد و گفت: انتظار چنین جمعیتی را نداشتم … تیری چیزی نگفته بود، فکر نمی‌کردم اینقدر عظیم باشد.
وی گفت: امشب اسم خودم را زیاد شنیدم. اما مشکلی نبود چون می‌دانستم «آشیانه فاخته» قرار است نمایش داده شود و شکی نبود که تحت این شرایط می‌توانم فروتنی لازم را به دست آورم، چون یکی از لحظات بزرگ و جادویی زندگی من در سینما، اولین باری بود که جک نیکلسون را در فیلم «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» ساخته میلوش فورمن دیدم. واقعاً مفتخرم که توانستم ۲ بار با جک کار کنم؛ با ۲ فیلم «قول» و «نگهبان عبور». او فرشته روی شانه‌های من بود و هنوز هم نمی‌توانم این تاثیر را فراموش کنم، هنوز هم نمی‌توانم تصور کنم که مک‌مورفی (شخصیت نیکلسون در «دیوانه از قفس پرید») با من همکاری کرده باشد.
وی گفت: یک سینمای کوچک کنار ساحل لس‌آنجلس بود که من آنجا می‌رفتم. در آن زمان، در اواخر دهه ۷۰ هر فیلمی که اکران می‌شد، نوعی رویداد بود. اما امروز برای به اشتراک گذاشتن این فیلم با یک نوجوان ۱۶ یا ۱۷ ساله تردید نمی‌کنم، زیرا حتی کسانی که حوصله زیادی ندارند هم بلافاصله جذب آن خواهند شد.