بهشتی پور به جماران گفت: اکنون که روسیه به شدت با ناتو و اروپا درگیر است، دنبال متحدینی مانند ایران میگردد و میخواهد روابط خود را با ایران، چین، هند، برزیل، آفریقای جنوبی و کشورهای آسیای مرکزی تقویت کند. لذا باید صحبتهای اخیر پوتین را در چهارچوب واقعگرایی سیاسی تحلیل کرد که از یک سمت در راستای منافع ملی روسیه و جذب متحدینی برای این کشور مطرح شده و از سمت دیگر به دنبال جلوگیری از بروز جنگی مجدد در خاورمیانه است.
حسن بهشتیپور در گفتوگو با خبرنگار جماران، با اشاره به اینکه اخیرا پوتین اعلام کرده که اسرائیلیها به او اطلاع دادهاند که قصد رویارویی با ایران را ندارند، اظهار کرد: از همان روزهای نخست حمله اسرائیل و آمریکا به ایران، روسیه حداقل در بعد سیاسی موضعگیریهای فعالی را به نفع ایران داشت و در جلسات بررسی پایبندی ایران به تعهدات هستهای خود در شورای امنیت نیز نماینده روسیه به شدت از ایران دفاع کرد و در مقابل اظهارات ضدایرانی اروپا ایستاد. وزیر امور خارجه روسیه نیز چندین بار قاطعانه از مواضع ایران دفاع کرد؛ از جمله مصاحبه روزهای اخیر او با راشاتودی که در آن ضمن تاکید بر پایبندی ایران به تعهدات برجامی خود، به شدت از اروپا به دلیل عدم اجرای تعهداتش و همچنین از آمریکا به علت خروج از این توافق، انتقاد کرد.
وی با بیان اینکه لذا اظهارات اخیر پوتین نیز موضعگیری جدیدی از سمت روسیه محسوب نمیشود، افزود: تأکید روسیه بر این است مسائل مرتبط ایران از طریق دیپلماتیک حل شود و بر همین اساس مشخص است که پوتین در متقاعدسازی نتانیاهو برای عدم انجام اقدام نظامی مجدد علیه ایران، نقشی اساسی داشته است. به هر حال روابط بین پوتین و نتانیاهو بسیار نزدیک است و لذا او حاضر نیست به خاطر ایران، با اسرائیل درگیر شود و منافع روسیه اقتضا میکند که با حمایت سیاسی از موضع ایران، از بروز درگیری میان جمهوری اسلامی و رژیم صهیونیستی جلوگیری کند. روسیه میخواهد نشان دهد که کشوری منفعل نیست و برای جلوگیری از ایجاد جنگی دیگر در منطقه تلاش میکند، چراکه بیثباتی و ناامنی در خاورمیانه، به ضرر منافع روسیه نیز هست.
این تحلیلگر مسائل بینالملل اضافه کرد: به علاوه، اکنون که روسیه به شدت با ناتو و اروپا درگیر است، دنبال متحدینی مانند ایران میگردد و میخواهد روابط خود را با ایران، چین، هند، برزیل، آفریقای جنوبی و کشورهای آسیای مرکزی تقویت کند. لذا باید صحبتهای اخیر پوتین را در چهارچوب واقعگرایی سیاسی تحلیل کرد که از یک سمت در راستای منافع ملی روسیه و جذب متحدینی برای این کشور مطرح شده و از سمت دیگر به دنبال جلوگیری از بروز جنگی مجدد در خاورمیانه است.