برزین جعفرتاش در رابطه با میزان تاثیر گذاری تحریم ها و نسبتی که با معیشت جامعه ایران برقرار می کند گفت: از آنجاییکه شدت و اهمیت تحریم های ثانویه آمریکا از تحریم های سازمان ملل و اتحادیه اروپا بیشتر بود، اتفاق عجیب و تغییر عمده و مهمی رخ نخواهد داد. کشور ما تا امروز با سنگین ترین رژیم تحریمی روبرو بود و بازگشت تحریم های سازمان ملل در برابر محدودیت هایی که آمریکا ایجاد کرده کاری از پیش نمی برد.
جعفرتاش افزود: تحریم ثانویه یعنی نه تنها شرکت های آمریکایی نمی توانند با ما کار کنند، بلکه شرکت های دیگر حتی شرکت هایی خارج از مرزهای آمریکا نیز نمی توانند با ما کار کنند و ایران به نوعی در محاصره اقتصادی قرار داشت.
وی در این رابطه اضافه کرد: مساله مهم بار روانی تحریم ها است و نحوه مدیریت این بار روانی توسط دولت، حاکمیت و رسانه ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. باید گزارش هایی دقیق به مردم داده شود و امید در جامعه حفظ شود. باید به فکر ارائه راهکار ها و ایده هایی باشیم که فشار تحریم ها را کم کند.
این کارشناس اقتصادی ضمن یادآوری نقش مهم دولت در شرایط جدید کشور گفت: میزان اثر گذاری تحریم ها به سیاست های اقتصادی دولت وابسته است. سیاست دولت در قبال شرایط جدید تعیین کننده است. ماندگاری کوتاه و یا میان مدت تحریم ها قطعی است و می دانیم که به زودی اتفاقی نمی افتد و تحریم ها برقرار است. در این مدت سیاست های دولت عملکرد اقتصادی کشور را تعیین خواهد کرد. واکنش دولت و اینکه سیاست ایده آل چه خواهد بود بحث دیگری است.
وی خاطرنشان ساخت: تحریم غرب برداشته نمی شوند و همین ایجاب می کند برنامه های دولت به سمت توسعه مناسبات با کشور های جنوب جهانی مایل شود. کشور های زیادی در جهان این تمایل را دارند که حداقل بخشی از تحریم های غرب را نادیده بگیرند. راهکار های دور زدن تحریم ها در سمت کشور های مستقل در حال توسعه است که به دنبال به چالش کشیدن نظم غربی هستند. به ویژه با توجه به این نکته که تنها ایران مورد تحریم آمریکا قرار ندارد. براساس تخمین های جمعیتی یک سوم مردم دنیا زیر تحریم های غربی زندگی می کنند.
این تحلیلگر اقتصادی در رابطه با لزوم همکاری ایران با بلوک های اقتصادی غیر غربی جهان تاکید کرد: بریکس به عنوان نماینده کشور های جنوب و جی 7 به عنوان نماینده بلوک شمال سهم بالایی در اقتصاد جهانی دارند. اقتصادی در جنوب جهانی وجود دارد که 80 درصد جمعیت جهان و 60 درصد اقتصاد دنیا را در اختیار گرفته و بازار های بزرگی در این اقتصاد وجود دارد. اقتصاد کوچک ایران با جی دی پی 500 میلیارد که تمام تجارت اش بین 100 تا 150 میلیارد دلار است به راحتی می تواند از اقتصاد کشور های جنوب استفاده کند. این منطقه از نظر سرمایه، فناوری و بازار برای ایران کافی است.
وی در ادامه گفت: پیاده سازی این برنامه به اراده نیاز دارد. بازار گرفتن حتی در شرایط غیر تحریمی نیز کار سختی است. کشوری که می خواهد صادرات داشته باشد حتی اگر تحریم نباشد باز هم کار آسانی پیش رو ندارد. پس چالش ها همیشه وجود دارند و دولت برای تحقق این هدف نیاز به تلاش خواهد داشت. گردش به شرق خواسته یا ناخواسته در اولویت قرار می گیرد چون با از سر گیری تحریم های سازمان ملل دیگر گزینه غرب برای ما وجود ندارد! گزینه غرب حداقل تا میان مدت کنار رفته است!
برزین جعفرتاش در پایان گفت وگو متذکر شد: به نظر می رسد رییس جمهور، تیم اقتصادی دولت و حتی بدنه اجتماعی حامی دولت چهاردهم اعتقادی به کشور های جنوب، شرق و اقتصاد های در حال توسعه ندارند. این نقطه ضعفی برای محقق کردن برنامه بروکراتیک جدید خواهد بود. اگر رییس جمهور توجیه شود این اراده به وجود خواهد آمد. از نظر اقتصادی تا میان مدت گزینه غرب از دسترس خارج شده و باید به کار با دیگر کشور ها اندیشید. باید مطلوبیت های این گزینه جدید از جمله سهولت گرفتن بازار ها و ارزان بودن فناوری مورد بررسی قرار بگیرد.