خروج از NPT تند کردن گرداب مشکلات است

  آیا خروج از ان پی تی در شرایط فعلی کشور می تواند راه گشا باشد یا خیر؟
خروج از ان پی تی یعنی تند تر کردن گرداب مشکلات. این کار در وضعیت فعلی به صلاح کشور نیست، چنین اقداماتی تنها تندرو ها را راضی می کند.
ضمن اینکه اخذ چنین تصمیمی در مجلسی که اقلیتی تندرو در آن اکثریت دارد و اقداماتشان خارج از مجلس و از گروه ها و تفکرات تندرو خط می گیرد، طرح سه فوریتی برآیند خواسته اکثریت مردم نیست.
اگر خروج از ان پی تی خواسته اکثریت مردم باشد مجلس به عنوان نماینده مردم حق دارد این خواسته را دنبال و به قانون تبدیل کند، ولی آن چه که مجلس دنبال می کند، خواسته یک گروه تندرو است که با تلاش های تیم دیپلماسی دولت و منافع ملی هم خوانی ندارد.
باید از نمایندگانی که در این مسیر تلاش می کنند پرسید می خواهند از ان پی تی خارج شوید که چه بشود؟ این کار چه نفعی برای کشور دارد؟ خروجی این حرکت چیست؟
ما برگ های برنده ای داریم که تعدادشان کم نیست، از طرفی اروپا می خواهد کارت های ما را بسوزاند تا اسنپ بک را فعال کند. خروج از ان پی تی اقدامی از طرف ایران برای موفق شدن غرب در نیل به خواسته اش خواهد بود!
به جای اینکه به گفت و گوی سازنده روی بیاوریم و با همین کارت های اندک برای کسب توافق تلاش کنیم، با دست خود کارتهایمان را از بین می بریم! دستگاه دیپلماسی برای مذاکره با اروپا و آمریکا چه در اختیار دارد به جز عضویت در ان پی تی؟
انتهای این حرکت یعنی خروج از نظارت های بین المللی و آغاز غنی سازی به صورت بومی، ولی مجلس باید ایده ای برای این روز ها ارائه بدهد. آیا محصول این غنی سازی مثل آن 400 کیلو روی دستمان خواهد ماند؟! یا می خواهیم بمب اتم بسازیم؟! مگر ما درباره عدم تلاش ایران برای ساختن بمب اتم با اشاره به استفتا رهبری برای دنیا استدلال نیاورده ایم؟! چطور می خواهیم راهمان را تغییر بدهیم به طوری که صداقت نظام و سخنان قبلی دولتمردان زیر سوال نرود؟!

  آیا می توان گفت ایران با خروج از پیمان ان پی تی به استقبال درگیری نظامی جدیدی خواهد رفت یا خیر؟
در شرایطی که وضعیت کشور به قبل و بعد از جنگ 12 روزه تقسیم می شود و آنچه رخ داد شباهتی با آرمان ها و آرزوهای ما نداشت، چگونه می خواهیم با خروج از ان پی تی کشور را بار دیگر در معرض خطر حمله نظامی قرار می‌دهد؟! کشور باید از این پس متناسب با شرایطی که در جنگ 12 روزه لمس شد حرکت کند.
متاسفانه پس از جنگ تغییر و تحولی در نظام تصمیم گیری کشور و حرکت و عملکرد نهاد ها و سازمان ها دیده نشد که نشان بدهد واقعیت های منطقه درک شده است. اقدام مجلس برای خروج از ان پی تی قبل از جنگ توجیه داشت ولی بعد از جنگ 12 روزه که به عینه دیدیم دشمن هر اقدامی که می خواهد علیه کشور، زیر ساخت ها و افراد و شخصیت ها انجام می دهد؛ خروج از ان پی تی بهانه دادن به دست دشمنان است.
مجلس باید ریسک این تصمیمش را مورد بررسی قرار بدهد و برای بعد از این تصمیم سناریو داشته باشد نمی توان که به خواست چند شخصیت و گروه تندرو آن هم در خارج از مجلس تصمیماتی گرفت تا تندروها را راضی و خشنود نگه داشت و در مقابل کشور و ملت را وارد چالش های سخت و تنش های جدید کرد.
اگر چه نمایندگان مجلساین مساله را در حیطه وظایف خود می بینند، ولی این تصمیم در شرایط فعلی حساس و پر خطر است که گمان میکنم باید توسط ارکان ارشد نظام و در جایی خارج از مجلس به رای گذاشته شود. 
این حرکت خلاف منافع ملی است زیرا بهانه جدیدی به دست دشمنان می دهد و دست اسرائیل، اروپا و آمریکا را برای هر نوع برخوردی با ایران باز می گذارد. سه محور مهم بین الملل (اسرائیل، اروپا، آمریکا) در مورد ایران هماهنگی کامل دارند و با شرح وظایف کار می کنند و به ویژه با شکستن قبح حمله نظامی به قلب پایتخت و تاسیسات هسته‌ای، چرا باید با دست خود امکان برخورد نظامی مجدد را برای آن ها فراهم کنیم؟! این حقیقتی تلخ است که تندروها همواره ازجنگ استقبال می کنند و از تنش نظامی سود می برند، مجلس نباید با طناب تندروها وارد چاه شود.

  در این شرایط صلاحیت مجلس برای بررسی این تصمیم محل سوال است آیا نمایندگان می توانند در مورد موضوعی با این درجه از اهمیت رای گیری کنند یا در شرایط حساس مرجع دیگری مسئول اخذ تصمیمات سخت است؟
عقلای نظام از جمله آقای لاریجانی، رییس شورای عالی امنیت ملی نباید اجازه بدهند کشور وارد باتلاقی شود که خروج از آن سخت و ناممکن باشد. تصمیم مجلس برای خروج از ان پی تی با زمینه سازی برای متهم کردن ایران به ساخت بمب هسته ای، بازی در زمین دشمن است.
با اجرای اسنپ بک ایران ذیل فصل هفت منشور ملل متحد قرار می گیرد و مخل امنیت جهانی شناسایی خواهد شد. در این شرایط شکل دهی به اجماعی جهانی برای حمله به ایران آسان خواهد بود. خروج از ان پی تی به معنی ثمر بخش بودن تلاش عده ای در داخل برای وقوع حمله مجدد به ایران است.
باید از کاری که آورده ای برای منافع ملی ندارد پرهیز کرد. یا این گروه فهمی از منافع ملی ندارند و به غلط و با تشخیص اشتباه در جایگاه سیاست گذاری و تصمیم گیری قرار گرفته اند، یا علیه ملت کار می‌کنند! ایران همواره از تندرو ها ضربه خورده و میخورد. بیس و تفکر این گروه آخر زمانی است و نظم جهانی را قبول ندارند. این گروه با کدام توانایی و قدرت برای دنیا شاخ و شانه می کشد و تعیین تکلیف می کند؟!
حتی تخیل کردن آنچه بر اثر اقدامات این گروه رخ خواهد داد برای من دشوار است! این افراد در بهترین حالت آشنایی با سیاست خارجی ندارند زیرا برخی کارها به نفع اسرائیل تمام شده است! اگر کسی می خواهد ابراز وجود کند، در مسیر تحقق منافع ملی و برای خدمت به مردم و کشور کار کند، نه در خلاف جهت!
تا اینجا آنچه از تندرو ها دیده شده نشان می دهد هر گاه یکی از چالش های جهانی جمهوری اسلامی به راه حلی منتهی می شد، تندرو ها بازی را به هم زده اند. متاسفانه هیچ گاه از این گروه پاسخ گویی خواسته نشد و مسئولیت کارهایشان را نپذیرفته اند. چون در مقابل عواقب و پیامد های اقدامات منفی خود جوابگو نبودند، به این شیوه ادامه دادند و منافع ملی را فدای منافع گروهی خود کردند. اگر از خرابکاری تندرو ها حساب کشی می شد امروز جسارت هل دادن کشور به جنگ را پیدا نمی کردند. باید اشاره کرد که جنگ بعدی گسترده تر و طولانی تر از جنگ 12 روزه خواهد بود. آینده ایران نباید به دلیل تصمیمات و تندروی یک گروه به مخاطره بیفتد.