ساعت نُه ونیم صبح به دفترم رسیدم. [آقای غلامرضا آقازاده]، وزیر نفت آمد. درباره تأمین ارز طرح‌های جدید پتروشیمی و فعالکردن قرارداد فروش گاز به ترکیه با استفاده از حضور دولت آقای [نجمالدین] اربکان، استمداد کرد. آقای [علیمحمد] بشارتی، وزیرکشور، برای توضیح علت برکناری استاندار خراسان و انتخاب آقای محسنی آمد که قانعکننده نبود. آقایان دکتر [محمدرضا] هاشمی [گلپایگانی، وزیر فرهنگ و آموزش عالی] و [سیدمحمد] میرمحمدی، [دبیر کل سازمان امور اداری و استخدامی] آمدند؛ آقای دکتر هاشمی از فشاری که بر سر مسئله اسلامیکردن دانشگاه بر مدیرانش وارد می‌شود، دلتنگ است.
قیام خونین 30 تیر
پس از پنج روز تظاهرات خونین و پُرتلفات در تهران و چندین شهر دیگر، سی ام تیرماه ۱۳۳۱ (در سال ۱۹۵۲ مصادف با ۲۱ جولای) شاه که خودرا در خطر حذف شدن دید بناچار تسلیم شد و علاوه بر نخست وزیری، حاضر شد که وزارت جنگ را هم به محمد مصدق بسپارد. شاه بعد از ظهر آن روز و در اوج تظاهرات، از مصدق خواست که باردیگر ریاست دولت را برعهده گیرد و قبول کرد که سلطنت کند، نه حکومت. «تاریخ نگاران» پیروزی ایرانیان در قیام تیرماه ۱۳۳۱ (جولای ۱۹۵۲) را شکست سیاسی شاه و دولت لندن نوشته اند و افزوده اند که این شکست، دولت لندن را از ادامه توطئه بازنداشت و این بار تلاش خود برای همدست کردن دولت واشنگتن را در براندازی مصدق دو چندان کرد و وسیعا به یارگیری در داخل ایران دست زد.
زنی که نخست وزیر
بانو «سیریماوا باندرانیکه
Sirimavo Bandaranaike» بیستم جولای ۱۹۶۰ نخست وزیر سریلانکا (سیلان) شد و این بار با بردن انتخابات عمومی. وی نخستین زن است که در قرون معاصر به نخست وزیری یک کشور رسیده بود. شوهر چپگرای او «سولومون باندرانایکه» در ۲۶ سپتامبر ۱۹۵۹ ترور شده بود و بانو سیریماوا وظایف او را برعهده گرفته بود. در انتخابات جولای ۱۹۶۰، حزب آزادی سریلانکا که از بانو باندرانایکه حمایت می کرد نیمی از کرسی های پارلمان ۱۵۰ نفری این کشور را به دست آورده بود. وی با این که در یک خانواده اعیان به دنیا آمده و پرورش یافته بود پس از انتخاب شدن به عنوان ریاست دولت، قول داد که سیاست های شوهرش را دنبال کند که این سیاست ها عمدتا سوسیالیستی و حتی در پاره ای از امور، سوسیالیستی افراطی (تروتسکیستی) بودند.
کشتار سرخپوستان
۲۱ جولای ۱۹۹۳ (پنج سال پیش از ریاست جمهوری هوگو چاوس) صاحبان معادن طلا در یک منطقه جنگلی ونزوئلا ۱۳ سرخپوست (بومیان قاره آمریکا) را کشتند که تازه ترین قتل عام سرخپوستان به دست سفید پوستان اروپایی تبار به خاطر طلا و تصاحب اراضی شان بود. بیش از ۶۰ درصد جمعیت ۲۷ میلیونی ونزوئلای ۹۱۶ هزار کیلومتری را بومیان و نژاد مخلوط تشکیل می دهند. سه قبیله معروف سرخپوست؛ زولیا، وویووو و تیموتوکیوکاس در ونزوئلا زندگی می کنند و معادن نفت در منطقه زولیا واقع شده اند. ونزوئلا با نود و شش درصد باسواد و بهداشت و آموزش و پرورش مطلقا رایگان علاوه بر نفت دارای معادن طلا، الماس و سنگ آهن است. این کشور با گامهای سریع به سوی سوسیالیستی شدن (ملی کردن منابع) پیش می رود.