جلال خوش چهره-روزنامه نگار
آنچه از نفس نمی‌افتد زمان است. با چشم برهم زدنی یک سال از پیروزی "مسعود پزشکیان" در انتخابات ریاست جمهوری گذشت. مسیر او برای عبور موفق از دالان انتخابات، سخت و پر چالش بود. پزشکیان درحالی به عرصه رقابت‌ها وارد شد که اعتماد عمومی به کارآمدی دولت‌ها دچار آسیب بود. بی اعتمادی به توان دولت در انجام وظایف خود سایه داشت؛ دیوانسالاری متهم به ناکارآمدی بود؛ فشارهای بیرونی دامنه هرگونه مانور دولت را محدود کرده بود. سرانجام سپهر سیاسی کشور دچار فقدان ایده قوی برای برون رفت از مشکلات می‌نمود. مسعود پزشکیان در این وضع توانست باردیگر _ و تا اندازه قابل قبول _ اعتماد عمومی را برای حضور پای صندوق‌های رأی به خود جلب کند. او در این حال باور داشت که زمان تنگ و فرصت‌ها به مانند ماهی لغزان به سرعت از کف می‌روند؛ اگر کارآمدی جای خود را به کرختی و تعلل دهد.
رئیس‌جمهور پزشکیان از همان صبح اعلام پیروزی‌اش در انتخابات(16تیر1403) و نگاه به حمایت‌های مقام معظم رهبری با صراحت و بیانی آمیخته با صداقت گفت که می‌داند که قرار است در مسند ریاست جمهوری و دولت چهاردهم چه مطالباتی را نمایندگی کند. او وعده داد که کابینه چهاردهم به گونه‌ای آرایش خواهد یافت که توانایی شناسایی و تشخیص اولویت‌ها را در خدمت به بهترین منافع برای ملت در برداشته باشد. مهمترین وظیفه او اکنون چینش کابینه‌ای بود که برازنده اعتماد به سختی کسب شده از جانب مردم باشد. به واقع او مدعی بود که می‌خواهد دولتش پاسخگوی مطالبات آنی، میان مدت و بلند مدت مردم بوده و در این چارچوب منافع و امنیت ملی را نمایندگی کند.
اکنون یکسال از پیروزی رئیس‌جمهور پزشکیان گذشته است؛ اگرچه سن استقرار دولت او کمتر از یک سال است اما می‌توان در این مدت، کارنامه دولت او را با متر مطالبات مردم و فوریت‌های کشور به‌گونه نسبی سنجه کرد؛ این که آیا آراء، تصمیم‌ها و اقدام‌های دولت چهاردهم در همین کوتاه مدت، بازتابی از همانی است که مردم خواستار آن بوده‌اند؟ آیا رئیس‌جمهور پزشکیان معمار دولتی قوی است؟
پزشکیان در همه مسیر رقابت انتخاباتی خود در مواجهه با رقیبانش بر دو نکته کلیدی به عنوان ایده برتر و راهگشا تأکید داشت: تأمین امنیت بیرونی و ایجاد وفاق داخلی. او سیاست بیرونی را بر پایه سه هدف راهبردی تعریف کرد: بازدارندگی؛ صلح و دیپلماسی. او کوشید مفاهیم سه گانه یاد شده را نزد مخاطبان داخلی و بیرونی تبیین کرده و سیاست خارجی دولتش را در پیوند منافع با دیگران؛ به ویژه همسایگان ایران تعریف کند.
منبع: دیپلماسی ایرانی