«اودیسه» کریستوفر نولان هنوز در حال فیلمبرداری است و در حالی که تقریباً ۵ ماه از آغاز کار گذشته، تازه نصف فیلمبرداری انجام شده است.
تولید این فیلم که از فوریه آغاز شد، اکنون قرار است در اسکاتلند ادامه پیدا کند. پیش از آن فیلمبرداری در مراکش، یونان، ایتالیا و لس‌آنجلس انجام شده، اما هنوز لوکیشن‌های باقی مانده شامل ایرلند، ایسلند و در نهایت بریتانیا می‌شود. جیمز نیومن هماهنگ‌کننده گروه بدلکاری، چندی پیش گفته بود این فیلم حماسه حماسه‌هاست و مانند سفر اودیسه دیوانه‌وار در سراسر اروپا جریان دارد. «اودیسه» هومر از قرن هشتم پیش از میلاد درباره خدایان، هیولاها و یک سفر ۱۰ ساله است و ساخت آن در عمل به زمانی نیاز دارد تا بتواند مخاطبان را به نشستن بی‌حرکت بیش از سه ساعت ترغیب کند. برای نولان، این جسورانه‌ترین و بی‌محاباترین خطری است که تاکنون پذیرفته است. این فیلم با بودجه حدود ۲۵۰ میلیون دلاری ساخته و از دوربین‌های جدید و پیشرفته آیمکس با حضور فیلمبردار همیشگی نولان، هویت ون هویتما، استفاده می‌شود. در این فیلم مت دیمون در نقش اودیسه بازی کرده و گروه بازیگران درجه یکی چون تام هالند، شارلیز ترون، آن هاتاوی، رابرت پتینسون، زندیا، لوپیتا نیونگو، جان برنتال و میا گاث او را همراهی می‌کنند. زمان اکران «اودیسه» ۱۷ جولای ۲۰۲۶ تعیین شده است.
اسکورسیزی و دنیرو درجشن ۳۰ سالگی یک فیلم
در جریان جشنواره فیلم ترایبکا ۲۰۲۵، دو چهره افسانه‌ای سینمای آمریکا، مارتین اسکورسیزی و رابرت دنیرو، بار دیگر کنار هم قرار گرفتند تا سی‌امین سالگرد فیلم «کازینو» را جشن بگیرند.
به گزارش ایسنا، در مراسمی ویژه در سالن تئاتر بیکن نیویورک، اسکورسیزی و دنیرو، پیش از نمایش نسخه بازسازی‌شده فیلم «کازینو» به گفتگو با تماشاگران پرداختند. این فیلم که نخستین بار در نوامبر ۱۹۹۵ در نیویورک اکران شد، داستان صعود و سقوط مافیای لاس‌وگاس را در دوران گذار این شهر روایت می‌کرد.
اما اکنون، در سی‌امین سالگرد این اثر، بار دیگر بسیاری از مضامین آن مانند طمع، قدرت‌طلبی، فساد و سقوط اخلاقی با شدت بیشتری در افکار عمومی طنین‌انداز شده‌اند.
اسکورسیزی در سخنانی گفت: «می‌توان به تراژدی‌های یونان باستان بازگشت. این داستان‌ها در اصل درباره غرور و خودبینی بودند. و غرور، در نهایت همه ما را به زمین می‌زند.» فیلم «کازینو» که اقتباسی از کتاب نوشته نیکلاس پیلگی و براساس زندگی واقعی فرانک روزنتال، مافیای مشهور شیکاگویی، ساخته شده بود، به‌گونه‌ای همزاد فیلم قبلی اسکورسیزی، «رفقای خوب» (۱۹۹۰) تلقی شد. اما اسکورسیزی تأکید کرد که قصد داشت در «کازینو» مسیر متفاوتی طی کند. او در این باره گفت: «ایده این بود که ۱۵ دقیقه آخر فیلم «رفقای خوب» را که در آن هنری هیل (با بازی ری لیوتا) در اضطراب و فروپاشی کامل است، به یک فیلم مستقل تبدیل کنیم. می‌خواستیم این حس پرتنش را گسترش بدهیم و از دل همان ریتم، یک داستان کامل درآوریم.» با وجود گذشت سه دهه، بحث درباره تفاوت‌های لاس‌وگاس در دهه ۹۰ و امروز به موضوعی طنزآمیز و البته تأمل‌برانگیز تبدیل شد. اسکورسیزی با نگاهی کنایه‌آمیز به تطهیر چهره لاس‌وگاس در سال‌های اخیر گفت: «الان می‌تونید با خانواده‌تون به وگاس برید. اما تفاوت آن با گذشته چیست؟ واقعاً فرقی هست بین زمانی که مافیا کنترل رو داشت و حالا که شرکت‌های بزرگ حاکم هستند؟» اسکورسیزی درباره مراحل ساخت فیلم گفت که بسیاری از صحنه‌ها در شب‌های شلوغ کازینو فیلمبرداری شدند و به‌دلیل خشونت شدید فیلم، برخی صحنه‌ها ناچار به تعدیل بودند. یکی از آن‌ها صحنه مشهوری بود که در آن، سر یک شخصیت در گیره فلزی قرار می‌گیرد و چشمانش بیرون می‌زند. این صحنه بنا به فشار سازمان‌های نظارتی، کاهش شدت یافت. این کارگردان ۸۲ ساله همچنین گفت که برای آوردن فرانک روزنتال (گانگستری که فیلم بر اساس زندگی او ساخته شده است) به صحنه فیلمبرداری، حتی با جک والنتی، رئیس وقت انجمن سینمایی آمریکا، مذاکره کرده بود. اما به دلیل قرار داشتن نام روزنتال در فهرست سیاه ایالت نوادا
(Black Book)، این تلاش‌ها بی‌نتیجه ماند.